Alle updates van Isa
De workshop in Taungoo is af en in gebruik!
In Taungoo is ontzetten hard gewerkt om het gebouw volledig af te krijgen, zodat de nieuwe workshop nu ook echt in gebruik genomen kon worden. De werknemers zijn erg blij met hun nieuwe werkplek, die erg ruim en schoon is. Ook de trainingsfaciliteiten voor fysiotherapie en dergelijke zijn er op vooruit gegaan en worden dankbaar gebruikt. De foto's spreken voor zich. Het is prachtig geworden!
Het wordt steeds mooier in Taungoo
Gezien de politieke situatie in Myanmar en de moeilijke omstandigheden waarin velen verkeren, wordt gebed gevraagd.
Ondanks de strijd wordt er toch gebouwd!
Say Say schrijft: Hi All, the current Taungoo building updates just before our water festival holiday. The bricklaying almost completed for whole building. Next steps is they are going to start the finishing from ground floor. It's the efforts of Taungoo team and constructor also. Nowadays with all the rise in building prices most construction are stop. They are using the remaining materials now. They need to purchase some.
Een update uit Myanmar
De situatie ter plekke is erg onzeker voor de lokale bevolking. De generaal van het leger die in juli met pensioen zou gaan, heeft als doel als burger president te worden. Dat kan volgens de grondwet alleen als de huidige regering hem die macht geeft. Omdat de (voormalig) regering dat nooit zou doen, gezien de verkiezingsuitslagen, is de impasse ontstaan die tot de coup heeft geleid. Doordat de oudere generatie door de jaren heen de jongeren bewust heeft gemaakt van de werkwijze van de militairen, zijn zij en de NLD (National League for Democracy) niet van zins om enige concessie aan de militairen te doen. Dit omdat het hoe dan ook een terugkeer naar vroegere tijden zou betekenen. De jongere generatie die nu 5 jaar vrijheid heeft gekend en veel van ‘buiten Myanmar’ heeft geleerd is de drijvende kracht is achter alle protesten. De discipline, inventiviteit, en organisatiekracht van deze jongeren is enorm groot.
Zoals het er op dit moment voor staat in het land, is het even niet mogelijk verder te gaan met de bouw in Taungoo. TLMM vraagt om gebed voor hun land, hun organisatie, de gemeenschappen en alle projecten, zodat de rust en vrede terug zal keren en alle werkzaamheden weer opgepakt kunnen worden.
Onrust in Myanmar
Afgelopen maandag 1 februari heeft het leger van Myanmar een coupe gepleegd. Sindsdien is het erg onrustig in het land en lijken er steeds meer protesten te ontstaan tegen de coupe. Het zijn nu vooral jongeren maar het lijkt dat ook kerken, vakbonden en misschien zelfs de boeddhistische monniken mee gaan doen. De militairen lijken ondertussen van geen wijken te willen weten. In Taungoo is het nog relatief rustig en kan tot nu toe het werk doorgaan. In de grote steden zoals Yangon ligt dat op dit moment anders en zijn er geregeld kleine protesten zoals bij de regerings-ziekenhuizen. Er is best wel angst dat dit allemaal uit de hand gaat lopen. Bidden jullie mee voor Say Say, Annie, Dr. Zaw en de andere medewerkers van TLMM en voor vrede en herstel in het land?
Nieuwe foto's uit Taungoo!
Op 7 januari was er een online bijeenkomst tussen de partner en projectvoorbereiders. Het was goed elkaar weer te zien, al was het op afstand. Gelukkig zijn er zoveel mogelijkheden om toch elkaar te zien en spreken, dat doet goed! De voorbereidingen voor de bouw hebben een prachtig fundament neergezet om op verder te kunnen bouwen. Het staat klaar om verder mee te bouwen!
Myanmar 2020 wordt Myanmar 2021
Waar we natuurlijk al grotendeels hadden verwacht dat ons project niet door zou gaan vanwege de huidige omstandigheden, bleef er toch ergens de hoop dat het over een paar maand er anders uit zou zien. Maar zoals we allemaal zien, zitten we nog steeds in dezelfde situatie. Vandaag hebben wij dan ook officieel bevestigd gekregen dat ook voor ons project het stoplicht op rood staat. Heel erg balen natuurlijk, aangezien we bijna een jaar met veel enthousiasme actie hebben gevoerd en ons er op verheugden om deze bijzondere reis te gaan maken. Maar dit alles zorgt er niet voor dat ons enthousiasme weggaat! In 2021 krijgen wij alsnog de mogelijkheid om naar Taungoo te gaan en daar te bouwen aan verandering. Wij zijn ontzettend dankbaar dat we deze kans krijgen, om ons project te verschuiven naar het volgende jaar. We hebben afgelopen jaar een héél gezellig jaar gehad met leuke acties en dit gaan we natuurlijk voortzetten. Wij zullen dan nu ook net zo enthousiast door gaan met actievoeren om te gaan bouwen aan verandering in Myanmar! U hoort snel weer van ons :)
Hoe nu verder?
Hallo allemaal 👋🏼 Hier ook even nieuws vanuit ons. Deze coronatijd geeft veel onzekerheid over ons project en of het wel doorgaat. Wij gaan ondertussen wel door met actievoeren om het geld binnen te halen. Dit is nodig omdat de bouw in Taungoo hoe dan ook gaat gebeuren en daar is geld voor nodig! Daarom blijven er acties komen en zullen wij er alles aan doen om ervoor te zorgen dat wij het benodigde bedrag binnen halen en daarbij hebben we uw hulp nodig. Blijf op de hoogte van onze “corona-proof” acties op onze FB-pagina en help ons om de bouw in Taungoo te financieren 🙂.
Hoe een prothese San Nynut zijn leven veranderde
San Nyunt, helemaal rechts op de foto. Een boer die al jaren geen boer meer kan zijn. Hij was zijn hele linkerbeen verloren. Met twee krukken moest hij door het leven gaan. Hij kon zijn akker niet eens meer van water voorzien. Overal waar hij naar toe ging moest iemand mee om te checken of alles wel goed ging. Mensen keken raar op als hij er aan kwam. Hij werd genegeerd en eigenlijk een tweederangs burger en dat niet alleen…..Hij kon geen boer meer zijn, zijn toekomstperspectief werd onzeker, zijn dromen kon hij gedag zeggen…..Hij raakte zoveel kwijt, totdat….the Leprosy Mission Myanmar hem een nieuwe kans gaf. Hij kreeg een prothese been en hoefde daar niets voor te betalen. Hij kon het namelijk niet betalen. Vandaag sprak ik niet alleen met San Nyunt, ik keek hem aan en zag de fonkeling in zijn ogen. De levenslust was helemaal terug, zijn eigenwaarde was er weer. Trots stond hij op en nog wat onwennig maar hij liep gewoon weer. Zijn vrouw straalde. Zijn toekomst is weer terug. Nog vier weken revalideren en hij kan naar huis en gewoon weer lopen en boer zijn. Engels sprak hij niet maar een woord bleef hij samen met zijn vrouw herhalen…Thank you, Thank you, Thank you…..
Langs de deuren voor flessen
Gister gingen we bij mensen langs om flessen op te halen in Wijnjewoude. Propvolle tassen en vuilniszakken werden naar binnen gesjouwd en tijdelijk in het Trefpunt opgeslagen. Wat een succes! De totale opbrengst: €933,85. Wijnjewoude; bedankt!
Nieuwjaarsduik groot succes
Wat waren er veel mensen! Het water was maar liefst 5°C en toch sprongen er 55 strijders met ons mee. Én de dominee ook! We kijken terug op een geslaagde nieuwjaarsduik en wie weet komt er een tweede editie.
Het verhaal van Htoo Char Char Ko
‘Ik ben Htoo Char Char Ko, ik ben 26 jaar en mijn naam betekent ‘niet hetzelfde’ of ‘uniek’. Zoals je kunt zien heeft die naam te maken met hoe mijn lichaam werkt. Ik heb veel spasme, waardoor ik minder controle heb over mijn bewegingen. Je ziet dat ook in mijn gezicht en je hoort het aan hoe ik praat. Mensen denken daardoor vaak dat ik ook verstandelijk iets mankeer, maar dat is gelukkig niet zo. Ik zit in het laatste jaar van de universiteit, waar ik een major Engels doe. Vorige week heb ik een van de laatste examens gehaald, het is er dus bijna op. Ik leer vooral over Engelse kunst en Engels theater. Dat doe ik vanuit huis via afstandsonderwijs.
Sinds 2014 ben ik betrokken bij het revalidatiecentrum (DRC). Daar doe ik mee aan zoveel mogelijk activiteiten, omdat ik graag dingen leer en ervan droom om zelfstandig te zijn. Ik hoorde van TLM via mijn neef, die een vergelijkbare beperking heeft. Hij kon dingen die ik ook wilde leren en zo werd ik nieuwsgierig naar de mogelijkheden. Ik verdien nu een inkomen met de tassen die ik ontwerp en maak. Zo heeft TLM me geholpen op weg naar een onafhankelijk leven. Mijn ouders waren heel erg overbeschermend en ze zien al meer in dat dat niet nodig is. Uiteindelijk wil ik op mezelf wonen en volledig mijn eigen inkomen verdienen en mijn eigen leven zelf inrichten. Ik weet dat dat kan, als ik maar een baan vind, het liefst in de sociale sector, bij de overheid. Dat is mijn volgende doel. Naast mijn studie heb ik daarom ook een typcursus gedaan. Dat maakt me kansrijker op de arbeidsmarkt. TLM heeft me geholpen om die cursus te volgen.
Ik heb al veel sollicitatiebrieven gestuurd en soms word ik uitgenodigd voor een gesprek. Als ze me dan zien, word ik afgewezen. Ik wil me kunnen bewijzen, dat ik best een goede kandidaat kan zijn, ondanks mijn beperking. TLM doet daarin goed werk. Ze geven trainingen aan andere organisaties om inclusief te denken en werken. Daarbij ben ik vaak als ervaringsdeskundige betrokken. Ik vind dat mooi werk, het is fijn om te zien dat er dingen aan het veranderen zijn. Zo was het vroeger normaal dat er onderaan een personeelsadvertentie ‘only able bodied people can apply’ stond. Dat is nu verboden. Maar in de hoofden van mensen is het nog steeds moeilijk voor te stellen dat mensen met een beperking ook kunnen werken. Toch ga ik net zolang door tot het gelukt is om een baan te vinden, op mezelf te wonen en straks voor mijn ouders te zorgen als zij oud worden.
Het idee dat World Servants straks een hele groep leeftijdsgenoten hierheen stuurt vind ik fantastisch! Ervaringen delen, ook met jongeren met een beperking uit Nederland, zal ons nieuwe inzichten geven en het zal ook bijdragen in hoe wij als gehandicapten naar onszelf kijken. Wij moeten onszelf ook anders opstellen, want heel vaak zie ik dat mensen met een beperking denken dat ze tot niets in staat zijn. Ze discrimineren zichzelf daardoor. Verandering begint bij wat je over jezelf denkt en hoe je je opstelt. Jongeren die zo ver komen reizen kunnen ons daar vast iets over vertellen. Het lijkt me ook heel leuk om samen met de Nederlanders op pad te gaan en om ze te betrekken bij onze voorlichtingsactiviteiten, als ze dat willen. En natuurlijk wil ik ze leren hoe je tassen maakt of als daar geen tijd voor is, kunnen we samen sleutelhangers maken. Ik ben echt heel enthousiast om de groep te zien en met hen nog weer dichter bij een zelfstandig leven te komen!’
Het verhaal van Ei Zar en Htet Htet Oo
‘Wij zijn Ei Zar (22) en Htet Htet Oo (24) en we wonen in Sibinda, een dorp aan de rand van Taungoo, 10 minuten fietsen uit elkaar. Voor we elkaar kenden, kenden we niemand die doof is. Nu kennen we nog een derde persoon die ook niet hoort. Doordat we doof zijn, zijn we vaak onbegrepen. Dat is frustrerend. Naar de winkel gaan is al ingewikkeld daardoor, dat doet een van onze zussen dan.
Voor we TLM leerden kennen, werkten we op een bouwplaats. Dat was heel erg zwaar werk. We sjouwden stenen of andere zware dingen. We hebben ook wel op het land gewerkt. Toen TLM in 2016 een outreach had bij ons in het dorp, wees iemand ons daarop. Dat heeft ons leven veranderd. TLM bood ons de kans om mee te doen aan een naaitraining in Yangon. We voelden ons toen nog te jong om daarheen te gaan en toen heeft TLM een docent geregeld die ons les gaf in ons eigen dorp.
We kunnen nu dames- en herenkleding maken en decoreren met borduurwerk. Het oranje bloesje dat ik draag heb ik zelf gemaakt, net als de kleding die mijn vader en mijn zus aan hebben. We verdienen nu ons eigen inkomen door kleding te maken. Dat werk past veel beter bij ons dan het zware werk op de bouwplaats of op het land. Dat is belangrijk voor ons, maar misschien is nog wel belangrijker dat TLM ons en onze omgeving heeft geleerd hoe we kunnen communiceren. We zijn nu uit ons isolement en in het revalidatiecentrum (DRC) hebben we geleerd andere contacten aan te knopen. We zijn nu niet meer eenzaam!
Doordat we werk hebben dat bij ons past, zijn we voor de gemeenschap ook normaler. Mensen steunen ons hierin. We hopen dat alles steeds normaler zal worden, al zullen we nooit helemaal normaal zijn natuurlijk. Trouwen en een gezin krijgen, dat zien we niet voor ons. Dat is voor doven in Myanmar niet weggelegd.
We kunnen niet wachten op de groep Nederlanders te ontmoeten, zeker nu we weten dat er ook een aantal doven bij zullen zijn. We vinden het ook wel spannend hoe het zal gaan met de communicatie, want ze begrijpen vast onze zelfbedachte gebaren niet. Maar onze zussen en de mensen van TLM willen daar vast bij helpen. We willen ook graag meedoen op de bouwplaats. Jullie zijn welkom!’
Het verhaal van Phyu Way Mon
‘Ik ben Phyu Way Mon, 38 jaar oud en ik ben sinds 2008 betrokken bij het revalidatiecentrum (DRC) van TLM, hier in Taungoo. Toen ik zes maanden oud was, kreeg ik polio. Door de gevolgen daarvan had ik eerst totaal geen werk of andere bezigheden. Ik zat thuis en had geen inkomen. Een tijdje heb ik vanuit huis werk gedaan voor de tabaksplantage. Dat gaf me een klein beetje inkomen, maar het maakte me ongelukkig, omdat het ongezond is voor mensen en omdat het voor mezelf geestdodend werk was. In 2008 hoorde ik van de DRC. Ik had interesse in handwerk. Als eerste heb ik geleerd om bezems te maken en daarmee heb ik mijn eerste geld verdiend. Later heb ik geleerd te naaien. TLM bood me een training van zes maanden aan in Japanse naaitechnieken. Nu maak ik kleding die ik kan verkopen. Ook maak ik tassen, die ik zelf ontwerp en decoreer. Dat leer ik nu ook aan anderen met een beperking, zodat zij ook geld kunnen verdienen. Verder ben ik de vaste kok voor de staf van TLM.
Zonder de DRC zou ik nu nog steeds thuis zitten en me nutteloos voelen. TLM is als een tweede moeder voor mij. Ze hebben ook bemiddeld zodat ik een rolstoel heb gekregen en een handbike. Binnenkort krijg ik een elektrische tricycle, zodat ik zelfstandig verder van huis kan gaan. Ik ben lid geworden van DPO (Disabled People Organization) en MILI (Myanmar Independent Living Initiative) en het is echt mijn passie om anderen te laten zien wat er wél kan als je een beperking hebt. Het is makkelijk om te denken dat je niet mee kunt doen, maar ik ben het bewijs dat het wel kan. Dat heb ik geleerd in de DRC en ik wil dat aan iedereen doorgeven. Mijn verhaal kan anderen inspireren en laat zien dat je onafhankelijk kunt leven en je eigen inkomen kunt verdienen. Ik ga regelmatig met de mensen van TLM mee op outreach naar de dorpen rond Taungoo, om daar ook mijn verhaal te delen. Er zijn nog zoveel gehandicapten die geïsoleerd alleen thuis zitten. Het beste wapen tegen uitsluiting is laten zien dat het anders kan!
Het lijkt me geweldig om met de World Servants-groep op te trekken. Hun aanwezigheid is een steuntje in de rug in onze strijd voor toegankelijkheid en het maakt ons zichtbaarder in de maatschappij. Ik hoop dat de Nederlandse jongeren met me mee gaan op outreach naar dorpen waar we gehandicapten en hun huisgenoten kunnen laten zien dat er veel meer kan dan ze voor mogelijk houden. Vooral de ouders van kinderen met een beperking hebben voorbeelden nodig om erin te geloven dat een onafhankelijke toekomst haalbaar is. Als mensen met een beperking zich vaker laten zien, zal ook de houding van ouders veranderen en schaamte voor de beperking van hun kind afnemen. Daardoor zullen ze hun kind niet meer thuis houden, maar naar school sturen. Daar begint actief deelnemen aan de maatschappij.
Ik ben echt blij met jullie komst en jullie aandacht voor ons. Dat sterkt mij en andere mensen met een beperking. Ik vind het geweldig om jullie te leren kennen!’
Voorbereiding zendingszondag
Onze voorbereiding op de presentatie voor onze eigen gemeente!
Dit wordt een mooi, leerzaam, zinvol project
Een prothesewerkplaats met een orthopedische schoenen werkplaats met lange wachtlijsten voor mensen die een onderbeen missen of misvormde voeten hebben door lepra of ongevallen... zij hebben een betere, droge, toegankelijke plek nodig. Vlak bij een guesthouse vanwege de constructie- en revalidatietijd. Vlak bij een Disability Resource Centre vanwege de broodnodige oefeningen met de protheses. Ruim, handig en toch betaalbaar. zodat de technici en de vrijwilligers door kunnen gaan met hun passie: werk leveren voor hun cliënten. De cliënten vertellen graag via een tolk hoe zij hun nieuwe toekomst ervaren. Dit wordt een belevenis.