Stephanie verteld verder: ''elke dag was een strijd om genoeg geld te verdienen voor de slaapplek (met 30 personen in een krottje), wat te eten en voor de WC / washok. Geld voor thuis sparen lukte nooit. Je moest maar zien te overleven.'' Na 7 jaar op straat kreeg Stephanie het aanbod om naar Life Line te komen waar ze nu de opleiding tot kapster volgt. Later hoopt ze terug te keren naar haar eigen dorp en daar een kapperszaak op te starten.
Op dit moment volgen 37 meiden, tussen 14 en 20 jaar oud het 10 maanden durende trainingsprogramma. Er is ruimte voor 100 meiden, maar door gebrek aan financiën kunnen ze nu niet meer aannemen. Naast de opleiding, tot kapster, coupeuse (naaister) of sieraden maken, leren ze om goed voor zichzelf te zorgen (koken, hygiëne, goede dagroutine) en krijgen ze veel persoonlijk begeleiding.
Tijdens het project had ik het voorrecht om mee te draaien met dit bijzondere project. Samen met de meiden hebben we leuke dingen gedaan zoals je eigen opslagbox schilderen, spelletjes doen een dagje naar het strand. En de workshop "Bakken met Sylvia" waar ze heerlijke cakes met mango en banaan (ipv appels) hebben gemaakt. Maar ook praktische vaardigheden, zoals het maken van wasbare maandverbanden van stof. Iets wat ze zelf goed kunnen gebruiken, maar ook verkopen om zo wat extra geld te verdienen.
Persoonlijk heb ik veel geleerd van de mensen die daar werkzaam zijn. Ondanks de beperkt middelen geven ze de meiden zo veel mee. Niet alleen een beroep, waarmee ze zich zelf kunnen onderhouden, maar ook nieuw zelfvertrouwen en hoop voor de toekomst. Maatschappelijk werkster Grace, die de terugkeer naar hun familie/ dorp begeleidt, vertelde dat 80 % van de meiden die het programma hebben gevolgd ook succesvol zijn en zichzelf goed kunnen onderhouden.
Het was een heel indrukwekkende reis. Zo anders dan mijn rustige leven in Nederland. Overal mensen, herrie, geuren en kleuren. Ik heb veel armoede gezien, maar ook veel warmte ontvangen. Niet allen van het weer (was erg warm en vochtig), maar in de ontmoetingen met mensen daar die ondanks alles hoopvol bleven en God dankbaar waren voor elke nieuwe dag vol zegeningen. Iets dat ik hoop ook te mogen vasthouden in mijn leven hier.
