Voorafgaand aan ons project hebben we tijdens het voorbereidingsweekeind ons bouwdoel gesteld. Wanneer we nu toch eens in staat zouden zijn om met zo´n kleine groep (11 deelnemers) het gebouw te voorzien van een betonnen ringbalk. En zie hier, na een week bouwen hebben we samen met de Bolivaanse hulp dit doel al bereikt!
Na het harde zwoegen in de beton op zaterdagmorgen, zijn we zaterdagmiddag van de verblijfplaats vertrokken om wat Boliviaanse cultuur te snuiven. Allereerst hebben we een bezoek gebracht aan de leverancier van onze bouwstenen. De groep kon zien hoe de bakstenen, waarmee wij het gebouw bouwen, worden gemaakt. Een arbeidsintensief werkje, van klei uit een bedding halen tot aan het uiteindelijke eindproduct. Niet alleen arbeidsintensief, maar het gebeurt ook nog eens onder hele zware omstandigheden. Een gemiddelde stenenbakker maakt ongeveer 500 stenen per dag met zijn beide handen. Dat levert hem uiteindelijk 150 Bolivanos (15,00 euro) op, maar daar is hij dan wel van 's morgens vroeg tot 's avonds laat mee bezig. We hebben een heel andere kijk gekregen op de metselstenen die we dagelijks in onze handen hebben. En valt er regen, zoals we afgelopen week hebben gehad, dan zakt alles weer als een pudding in elkaar en is alle werk voor niets geweest.
Vervolgens zijn we doorgereden naar Samaipatta en hebben we daar de rest van de dag en nacht doorgebracht in een soort van resort, genaamd Traudi. Gisteravond een mooi kampvuur gehad en lekker met elkaar gezongen. Vanmorgen na het ontbijt een eigen viering gehouden waar de gelijkenis van de talenten centraal stond. We kregen de opdracht om elkaars talenten eens op te schrijven en op een kleine uitzondering na kwamen deze over het algemeen overeen met de talenten die we van onszelf tijdens het voorbereidingsweekeind hadden opgeschreven. Het was een hele mooie viering, inclusief sketch, georganiseerd door Marijke en Tamara.
Na de lunch hebben we nog een persoonlijk projectdoel kunnen verwezenlijken, namelijk dat Marijke met een aapje op de foto zou willen. In de omgeving was een soort van ¨Apenheultje¨ waar enkele apen vrij rond liepen en zich uitgebreid lieten knuffelen. Marijke had de dag van haar leven (Zie foto).
Nu zijn we weer terug op onze verblijfplaats en gaan we morgen weer aan de slag. Alles wat we nu nog kunnen bouwen is een cadeautje. Morgenmiddag hebben we het eindfeest met de kinderen. Jullie zien het, het gaat ons allemaal heel erg goed. We hebben er nog steeds heel veel zin en we zijn een echt elftal aan het worden.
Hartelijke groeten,
Namens BO 213
Jan Vis
