"Ik moet eerlijk toegeven dat ik geen enkele verwachtingen van het project had, of in ieder geval niet wilde hebben, omdat ik mezelf graag wilde verrassen. Ik hoorde om mij heen wel veel verhalen van mensen over de verandering die ze meemaakten en zichzelf meer hadden gevonden. Ik was benieuwd of zo'n reis dan ook iets met mij zou doen. Zelf ben ik geboren in Thailand, maar ik ben opgegroeid in Myanmar en de omstandigheden daar waren vergelijkbaar met die in Ghana. Toen ik terug kwam van het project kreeg ik veel reacties van mensen die zeiden dat ik veranderd was. Meer volwassen noemen ze dat.
Wat voor mij zelf de grootste verandering is geweest, is dat ik betere beslissingen kan maken waarbij ik ook aan mezelf kan denken. Dat laatste vind ik nogal lastig, want ik ben best sociaal ingesteld en denk vaak aan anderen. In Ghana heb ik ontdekt dat de omstandigheden waarin je wordt geboren niet van invloed zijn op hoe gelukkig je bent. De kunst is om te zien wat je hebt.
Ik hoef me dus niet schuldig te voelen wanneer ik onder de douche sta of wanneer ik aan mijn tweede kippenpoot begin. Ik ben er dankbaar voor en waardeer het meer. Ik vind de mensen daar ook niet zielig. Als ik met mijn Nederlandse ogen kijk, dan zie ik dat ze veel minder luxe en spullen hebben dan dat ik heb, maar ik heb juist gezien dat mensen daar óók gelukkig zijn. Ze maken het beste van alles. Ze zijn heel creatief en de vrouwen zijn heel sterk: mentaal en fysiek. Het gaat dus niet om wat je hebt, maar om wat je ervan maakt."
Ghana | Dankbaarheid
Dayweemon Ramarn ging in februari met het Kalsbeek College naar Ghana. Een project waar ze veel heeft geleerd en met een goed gevoel op terugkijkt.
Het gaat niet om wat je hebt, maar wat je ervan maakt
