‘Voorheen hadden we een tijdelijk gebouw van hout en riet, wat lekte in het regenseizoen. Een deel van de kinderen kreeg onder een mangoboom les. De leersituatie was toen niet goed. De kinderen kwamen niet naar school als het regende omdat ze buiten moesten zitten. De mensen waren daarom in het regenseizoen druk bezig met het verzamelen van plastic om de school (de tijdelijke houten/ rieten constructie) waterdicht te maken. Ze konden daardoor niet voldoende tijd op het land werken en hadden daardoor geen goede oogst. Dat was een moeilijke tijd.
Met de komst van de nieuwe school is dat nu beter geworden. De mensen zijn blij dat ze geen plastic meer hoeven te regelen want dat kostte veel tijd, en ze hoeven zich nu nog maar te richten op een ding. Een andere belangrijke verandering is dat er nu meer tijd is voor de kinderen om te leren. Nu kan er altijd les worden gegeven, ook als het regent buiten. De leraren hoeven de kinderen nu niet meer naar huis te sturen als het regent. Dit is een grote verandering voor de toekomst van de kinderen. Ze kunnen nu doorleren en doorgaan naar secondary school. We zijn er nu zeker van dat kinderen van deze school geselecteerd zullen worden voor secondary school. Er is nu ook maar weinig tot geen uitval; het is een goede school. En ouders moedigen nu de kinderen aan om naar school te gaan, ze zien de kansen en hoe belangrijk het is. Voorheen als kinderen onder de boom les kregen werden ze gedemotiveerd van de situatie, maar nu hebben de kinderen zin om naar school te gaan en ze motiveren elkaar.’
