De handen worden flink uit de mouwen gestoken in Ghana. Het gebouw begint vorm te krijgen.
Na een week hard bouwen zien we de contouren ontstaan van de school, en dat hadden we hard nodig voor de motivatie, want het bouwen aan het fundament van het gebouw vonden we zo langzamerhand wel welletjes. Wel hebben we hierdoor ontdekt wat de stille werkers zijn, die als het moet tekeer kunnen gaan als een mol in de grond, zoals bijvoorbeeld Dahpne en Manon.
De samenwerking met de plaatselijke bevolking gaat super, dat valt met name op door de lange gesprekken die Lianne met de mannen op de bouw heeft. Zelfs hebben we de Chief, het opperhoofd van het district op bezoek gehad, waarbij hij ons tevens uitnodigde voor een bezoek aan zijn paleis. Het was een hele belevenis, waarbij het leek of velen van de groep sinterklaas voor het eerst zagen, zo zenuwachtig waren velen. Zelfs Evert nam zijn pet af en maakt een diepe buiging.
11 deelnemers hebben een nachtje doorgebracht bij de plaatselijke bevolking, waarbij één en al lof over de gastvrijheid. Zelf Iris heeft de gok genomen voor een logeerpartij, om weer nieuwe enge beesten tegen te komen in haar klamboe, want de meeste kent ze inmiddels. De afspraak is dat ze iedere keer gilt als ze een nieuw exemplaar ziet, zodat wij allen kunnen kijken.
De groep heeft vandaag de samenwerking gevalueerd en is tot de conclusie gekomen dat behalve het opruimen van de rotzooi, zowel op toilet (?!) als op je slaapplaats, het heel goed gaat. De snoepjes van Jannet met muziek doet wonderen.
We gaan op naar een gezellig weekend met een kerkdienst, leren dansen, voetballen en even geen zand kruien.
