Onze laatste dag is aangebroken! Vandaag bezoeken we een markt en het kantoor van AG Care waarna we om 19:30 (lokale tijd) op het vliegtuig stappen. Jullie hebben nog twee dagverslagen van ons tegoed. Hierbij onze belevenissen van woensdag!
We werden vanochtend rond 7 uur gewekt in ons fantastische 5 sterren hotel. Een deel van de groep heeft in Nederland straks wel een fysio nodig, doordat een deel door het matras heen de grond kon voelen. Bij het ontbijt kregen we voor het eerst weer een update vanuit de sportwereld, omdat er een tv hing. Om half 9 vertrokken we richting de watervallen. De reis bleek dit keer niet zo lang te zijn, dus voordat we het wisten waren we er al. Er stond een uur gepland voor het bezoek, dus dit keer hadden we geen Ghanees tempo. We liepen langs meerdere niveaus van de waterval. Bij het laagste niveau hadden we de optie om een hangbrug over te steken, maar wij als gierige Nederlanders hadden liever de gratis optie van de trap naar beneden. Beneden aangekomen zagen we een prachtige waterval. De een koos ervoor om mooie foto’s te maken, terwijl een ander gretig in de glibberige waterval dook. Dit was voor ons de eerste écht verfrissende douche in twee weken. Er werd een groepsfoto gemaakt, waarbij de helft er als verzopen katjes op staat en de anderen nog in hun normale kleding. Na een snelle omkleedsessie moesten we natuurlijk ook nog naar boven via diezelfde steile trap. Hierbij kwamen we erachter dat we toch nog niet genoeg aan onze conditie gewerkt hebben. We dachten snel te kunnen vertrekken, maar het printen van de groepsfoto was wel weer op Ghanees tempo.
Na dit uitje vertrokken we weer naar Accra. Onderweg kijken we onze ogen uit en zien we buiten de stad bergen, bananen- en palmbomen. In de stad zie je vooral veel sloppenwijken met armoede, waaronder diverse winkeltjes met allerlei spullen. Onderweg werden we bij de zoveelste grensbewaking aangehouden door het leger. Dit keer moesten we er wel allemaal uit. Dit bleek niet zo ernstig te zijn als we dachten, want ze vonden de blanke mensen maar al te interessant om mee op de foto te gaan. Na een kleine plaspauze tussen de bananenbomen, reden we naar onze lunchstop bij een tankstation. Hier werden we belaagd door vrouwen met allerlei etenswaren op het hoofd. Jessica besloot voor ons bananen te kopen, waar we heerlijk van hebben genoten. Door de Nederlands belegde boterhammen leek het een beetje alsof we op familievakantie zijn.
Na de lunch reden we weer verder door Kumasi, de twee na grootste stad van Ghana. Ook hier keken we weer onze ogen uit, vooral door de mega rotondes waar ze geen voorrangsregels kennen. Dit betekent: toeteren en gaan. Volgens onze Guus a.k.a. Freek Vonk 2.0 reden we even later door het regenwoud. Iets met rodere grond en veel (water)planten. Onze laatste plaspauze was bij tankstation Paradise. Of het echt een Paradise was, laten we even in het midden. Het laatste stuk van de reis ging door Accra, waar de wegen niet bepaald beter werden. Na wat gehobbel en geschommel, vertoonde de bus meer mankementen, doordat er een vering lossprong bij het achterste wiel. Na wat schijnen in een luikje en wat aanprutsen met een schroevendraaier, leek het allemaal opgelost. Het laatste uur vielen nog wat mensen in slaap, maar deze werden niet zo vriendelijk wakker geschud. 3,5 uur later kwamen we na veel gedraai door de stad, aan in het hotel: een groot omheind christelijk conferentiecentrum. De buschauffeur leefde nog even het Ghanese motto na: waarom makkelijk doen als het moeilijk kan. Hij parkeerde namelijk na vele slagen achteruit in, terwijl er een zee van ruimte was. Het was al 22.00, dus we kregen eerst wat eten voorgeschoteld (we hoeven niet meer te vertellen wat). De kamers waar we slapen, zijn prima, dus iedereen dook snel zijn stapelbed in. Eindelijk geen zand tussen ons beddengoed.
Groeten van ons olijke duo: Esmee en Jonna
