In Marleens geval kwam afgelopen dinsdag al het goede van beneden.....
Het was een heerlijk moment voor haar. Haar bagage kwam aan; de tas was in Parijs blijven staan. Eerst dacht ze nog dat ze helemaal naar beneden moest lopen maar plotseling was Alex er met zijn auto.
Ondertussen is er alweer aardig van beneden naar boven gelopen. Met zakken cement en heul veul zand en kiezels. De stenen gingen met een lijntje. Op de bouw gaat het voorspoedig. De vloer is voor driekwart gestort, de stenen staan op stapels. Morgen starten we met metselen, maar eerst moeten er weer 80 zakken kiezels en 80 zakken zand omhoog worden gehaald.
Het kinderwerk is ook in volle gang. Vijfentwintig is niet zo'n groot aantal maar je kan wel veel doen.
Van de groetjes genieten we ook. Hoewel, voor een schrijver bleek het niet geheel duidelijk dat wij in Panama waren want hij vroeg hoe het in Afrika is. Het is geen Afrika maar Midden Amerika. En nee, er zijn hier geen olifanten..
Groeten uit het warme, maar zeer natte, Panama!
