Limoncito, is een kleine gemeenschap in de kustprovincie Esmeraldas. De circa 30 gezinnen wonen verspreid over een groot gebied, de school en de kerk vormen de centrale plek van deze gemeenschap . De 129 bewoners van dit voormalige tropische bos zijn een mix van Afro’s (zwarte mensen uit Afrika) , Mestiezen en Quicha’s (bewoners uit het hoogland van Ecuador). De meeste grote bomen zijn inmiddels verdwenen. Nu worden grote delen van het bos, waar nog bomen staan, schoon gemaakt om Afrikaanse palmen te planten. Deze buitenlandse soort wordt gebruikt voor het verkrijgen van palmolie dat gebruikt wordt voor bio-brandstof. Partner MCCH probeert de bewoners bewust te maken van de negatieve gevolgen die het kappen van bomen en palmbomen hebben. Met het verbouwen van cacao en groenten bieden zij een alternatief om een inkomen te verdienen.
Ondanks de ‘grote vakantie’ ontmoeten we een grote groep ouders en kinderen die trots hun nieuwe school laten zien. Het klaslokaal waar alle 24 kinderen van de klassen 1 t/m 6 les krijgen is licht en voorzien mooie versieringen. De ouders leggen uit dat de kinderen nu met plezier naar school gaan. In vergelijking met de oude en donkere kerk en ook hun eigen huis is deze school een paleis. Uit het register van de leerkracht blijkt dit ook; alle kinderen zijn dagelijks op school. Een groot verschil met voorheen toen kinderen regelmatig afwezig waren. Een eenvoudig maar mooi schoolgebouw is net het duwtje dat sommige ouders en ook de kinderen nodig hebben om weer (regelmatig) naar school te gaan. Vader Antonio zegt dat de kinderen meer leren over hun eigen land en zelfs over literatuur.
Eduardo, die dagelijks een uur loopt om naar school te gaan, sommige van zijn klasgenootjes lopen bijna twee uur, vindt dat de school mooi en schoon is. Tegels op de vloer en een nette wc heeft hij thuis niet. Ook krijgen ze dagelijks een warme maaltijd in de keuken en eetzaal die naast de school is gebouwd. Daarboven woont door de weeks de leerkracht die van buiten de gemeenschap komt. Haar comfortabele woonruimte hebben ervoor gezorgd dat ze niet meer op en neer hoeft te reizen en dagelijks les kan geven.
In de gemeenschap is ook het nodige veranderd; de ouders hebben een ouderraad gevormd, die 13 leden telt en iedere maand vergaderd. Drie keer per jaar wordt er met alle ouders vergaderd. Tot nu toe hadden ze weinig bereikt bij de lokale autoriteiten maar samen met MCCH is er succes geboekt. De overheid heeft het terrein verbeterd, en een duiker onder de weg aangebracht waardoor het terrein niet meer onder water komt te staan. De ouders werken nu meer samen vertellen ze, geleerd van het team van World Servants dat hen afgelopen zomer ondersteunde bij de bouw van de school.
Samen zorgen ze voor het water en bespreken de gang van zaken met de leerkracht. Bijzonder vonden ze ook de vriendschap die ze in korte tijd opbouwden met het team. Net als samen spelen, regelmatig was er ’s middags of ’s avonds een spel of andere activiteit georganiseerd door team , waar ze graag aan mee deden. Bij het voetballen hadden ze dat stand diplomatiek op 1 – 1 gehouden.
