“We zijn heel blij met dit gebouw”

Project update van 30 juni 2024

Het gebouw van de associatie in Nilphamari biedt aanzien en identiteit. Het hele proces heeft leden ook doen inzien dat ze wel degelijk iets kunnen bijdragen in de samenleving, al hebben ze een handicap.

Het regent op de dag van ons bezoek. Er zijn zo’n 20 leden van zelfhulpgroepen bijeengekomen. We beginnen met gebed; eerst een Moslim gebed, dan Hindoe, dan Christelijk. De voormalige voorzitter herkent Willem-Jan en is blij hem weer te zien.

Het gebouw staat er mooi bij en wordt goed gebruikt. De associatie gebruikt het voor maandelijkse vergaderingen, de district associatie vergadert er elk trimester en drie zelfhulpgroepen houden er ook hun maandelijkse vergaderingen. Daarnaast gebruikt TLMI-Bangladesh het gebouw voor ontmoetingen met deelnemers aan hun programma’s. Verder wordt er training gegeven en ontmoeten organisaties elkaar hier. Een belangrijke dienst die verleend wordt via de zelfhulpgroepen is sparen en lenen. Deze leningen worden bijvoorbeeld gebruikt om een winkel te runnen, land te kopen, in landbouw te investeren, een huis te bouwen, of een rickshaw aan te schaffen. Daarmee kan men inkomsten verdienen.

Wat voor verschil maakt dat gebouw nou? Het vormt de identiteit van de associatie. Het gebouw geeft een fysiek adres, maar ook aanzien. “Dit is ons centrum waar we plannen kunnen maken. Voorheen maakten we gebruik van andere locaties. Daar hadden we problemen met hitte, regen, geen elektriciteit. Hier kunnen we in regen en storm bijeenkomen. Onze leden zijn blij en bemoedigd door deze zichtbare verandering. Het geeft vertrouwen. De overheid neemt ons nu ook meer serieus. Ze kunnen nu met eigen ogen zien dat onze associatie bestaat en wat we doen. Het gebouw helpt ons om toegang te krijgen tot steun van de overheid.” Inmiddels heeft de associatie zelf een omheining gebouwd om het terrein waar het gebouw zich bevindt.

De associatie bestaat uit 40 zelfhulpgroepen, met in totaal 352 leden (158 mannen en 194 vrouwen). 111 van hen hebben een handicap gerelateerd aan lepra en 109 door een andere oorzaak. Via de overheid regelen ze diverse soorten steun voor de leden. In 2023 ontvingen 3 leden medische hulpmiddelen, 4 kregen steun met gezondheidszorg, 5 ontvingen een financiële bijdrage, 30 kregen warme kleren om het koude seizoen door te komen, 10 ontvingen voedselhulp, wat nodig was omdat de prijzen behoorlijk stegen. 3 leden ontvingen een nieuw huis. Ook in kennis groeiden leden. Twee personen woonden een training bij over leiderschap. Om in aanmerking te komen voor deze steun, moeten mensen een identiteitskaart hebben waarop staat vermeld dat ze wegens hun handicap steun kunnen ontvangen. Alle leden hebben inmiddels zo’n kaart.

Khadimul Islam is lid van een van de zelfhulpgroepen. “Ik wil bewijzen aan de gemeenschap dat ik iets kan doen, ook al heb ik een handicap, dat ik niet afhankelijk ben van anderen. Als jonge mensen met een handicap zetten we ons in om bij te dragen aan onze gemeenschap.”

Als we vragen naar herinneringen aan de groep die hier in 2019 was, begint iedereen door elkaar te praten. Er zijn zoveel onvergetelijke herinneringen! “We hadden een goede tijd samen. We gaven bakstenen door van de een naar de ander. We aten samen, we houden van elkaar. Ze leerden wat Bengaalse woorden. Sommigen probeerden Bengaals te koken. Ze stelden veel vragen in onze keuken. Ze hielpen mee met rijst planten. Zelfs in de regen hadden we plezier en werd er gewerkt. De geschenken die we ontvingen, hebben we bewaard als tastbare herinneringen.” Een van de vrouwen voegt toe dat ze weliswaar blij is om ons te zien, maar anderen die hier waren en meebouwden zijn ook van harte welkom om terug te komen!

Dat het een onbeperkt groep was, had extra betekenis. “We dachten dat er niemand gehandicapt is in Europa. Toen we zagen dat mensen met een handicap hier kwamen, realiseerden we ons dat we niet alleen zijn. We dachten ook dat Nederlanders heel anders zijn, maar we zagen overeenkomsten. Sommigen hadden een zwaardere handicap dan wij. We kwamen samen als mensen met een handicap uit verschillende landen.”
“We dachten dat we nutteloos waren. Het was bemoedigend om te zien dat World Servants iedereen erbij betrekt. Door hun deelname lieten ze zien dat er wel degelijk iets is wat we kunnen doen.”