Het verhaal van Omor

Storytelling van 28 november 2018

Tijdens ons bezoek in Nilphamari raken we in gesprek met Omor. Een van de leden van een Self Help Group die gebruik gaat maken van het trainingscentrum.

‘Ik ben Omor Farrut, ik ben 20 jaar en ik kom uit Domar, de sub district town ten Noorden van Nilphamari. Ik woon daar samen met mijn vader, moeder, broer en zus.

Ik ben lid van de Self Help Group Horrony Gungs Domar-Nilphamari. In 2005, toen ik zeven jaar oud was, ging ik logeren bij mijn tante in Dhaka. Daar heb ik een ongeluk gehad. Ik werd aangereden door een vrachtwagen en die reed over mijn onderbeen. Mijn been was niet meer te redden en is geamputeerd.

Ik ben behandeld in het ziekenhuis in Dhaka en na een paar weken terug gegaan naar mijn ouders in Domar. Mijn toekomst zag er niet goed uit, vooral mijn ouders maakten zich daar zorgen over. Met deze beperking zou ik niet ver komen in onze maatschappij.

In 2009 hoorden we van DBLM en de self help groups. Ik ben toen lid geworden van de self help group. Het community program van DBLM heeft er toen voor gezorgd dat ik een prothese kreeg. Daardoor kon ik weer lopen, zonder krukken!

De prothese werd in 2009 aangemeten, ik kreeg hem twee en een halve maand later, helemaal op maat gemaakt. In 2010 heb ik een week fysiotherapie gehad in het ziekenhuis van DBLM. Ik was gewend met krukken te lopen en daardoor had ik voldoende kracht en evenwicht om het snel te leren.

Dat ik nu soepel kan lopen zonder krukken maakt veel verschil voor me. Het betekent dat ik mijn handen weer vrij heb voor andere dingen. Ik heb sinds kort een nieuwe prothese, de vorige was helemaal versleten. Dat ik weer kan lopen was nog maar het begin van mijn ervaringen in de self help group.

Nadat ik mijn HSS voltooid had, besprak ik mijn droom om ondernemer te worden met de self help group. Ik heb daarna een professional business training gevolgd voor mobile phone servicer en ik heb nu mijn eigen telefoonshop. De zaken gaan goed: ik maak TK 500 (€ 5,-) winst per dag (= TK 15.000 per maand, gemiddeld inkomen TK 9.000).

Ik ben inmiddels secretaris van de self help group en zet ook daarbij mijn kennis over ondernemerschap in. We zijn met 11 leden en hebben inmiddels een kapitaal vergaard van TK 125.000. We hebben dit jaar vijf koeien gekocht, twee melkkoeien en drie vleeskoeien. Die verkopen we over een jaar weer en we hebben afgesproken dat de winst voor 50% naar de groepskas gaat en voor 50% naar de leden.

Mijn droom is om mijn winkel verder te laten groeien. Eerst blijf ik op de plek waar ik nu zit, maar ooit hoop ik een grote winkel in de stad te openen en misschien wel mijn eigen motor te kopen. Iedereen is verbaasd dat ik motor kan rijden met mijn prothese, maar dat kost me helemaal geen moeite. Ook daarom ben ik heel blij met mijn prothese.’