“We zijn blij met dit gebouw”

Project update van 29 juni 2024

Het gebouw van de associatie in Domar verkeert in goede staat. Er wordt dankbaar gebruik van gemaakt door de leden, die niet alleen droog en veilig bijeen kunnen komen maar ook meer toegang krijgen tot steun van de overheid.

In 2021 zijn er in samenwerking met The Leprosy Mission International Bangladesh twee gebouwen voor associaties bestaande uit zelfhulpgroepen gebouwd. Een ervan staat in Tetulia, in het uiterste noordelijke puntje van Bangladesh en het andere in Domar. Na vijf jaar konden er eindelijk weer twee mensen afreizen naar Bangladesh namens World Servants, om daar de projecten van de afgelopen jaren te bezoeken. Helaas kon het geplande bezoek aan Tetulia wegens een gemiste vlucht niet doorgaan, maar Domar is wel bezocht.

Het was een goed samenzijn. Het gebouw was gevuld met zo’n 50 afgevaardigden van 14 van de 15 zelfhulpgroepen die samen een associatie vormen. Het gebouw zag er mooi uit, met een kleurig, bewerkt plafond. Er is elektriciteit aangelegd dus de ventilatoren verkoelden de ruimte en de verlichting maakte het makkelijker om elkaar goed te onderscheiden. Naast de grote vergaderruimte bevinden zich een kleinere kantoorruimte en een toilet. Ook is er een overdekte veranda over de lengte van het gebouw. Natuurlijk is het gebouw toegankelijk, aangezien meerdere leden slecht ter been zijn. Van de 268 leden heeft 117 een handicap gerelateerd aan lepra, terwijl 70 anderen gehandicapt zijn geraakt door een andere oorzaak.

Er zijn afgelopen jaar weer 5 nieuwe diagnoses van lepra gesteld, maar dat is goed nieuws, leggen de leden uit, want als ze er in een vroeg stadium bij zijn dan kan het nog behandeld worden. Komen ze er laat achter, dan leidt het tot blijvende handicaps.

Aan de wanden van het gebouw hangen grote posters die omschrijven wat voor resultaten de associatie het afgelopen jaar heeft behaald en ook wat de plannen zijn voor komend jaar. Trots wordt er verteld. Maar eerst wordt er begonnen met gebed. Een Moslim gebed, een Hindu gebed en een Christelijk gebed. De voorzitter van de associatie heet een ieder welkom. “We zijn blij met dit gebouw.” Het wordt gebruikt voor maandelijkse vergaderingen van de associatie en twee van de zelfhulpgroepen. Er vinden trainingen plaats en afspraken met leden. Zo hebben vorig jaar 20 mensen training gevolgd om hun vaardigheden uit te breiden. Ook worden afgevaardigden van de overheid er uitgenodigd voor gesprekken.

Er wordt flink gelobbyd bij de overheid. Afgelopen jaar is er steun van de overheid ontvangen voor zaden om te planten (voor 60 leden), voor voedselsteun voor 10 leden, voor fruitbomen voor 60 personen. 15 mensen ontvingen steun van een soort sociale verzekeringen. Voor één persoon werd een driewieler geregeld, een fiets waarmee iemand zich zelfstandig kan verplaatsen. De associatie maakte ook aanspraak op ongeveer € 235 aan financiële steun van de overheid. Daarnaast dragen de zelfhulpgroepen bij aan de activiteiten van de associatie. Maar het belangrijkste is toch wel dat de associatie identiteitsbewijzen aanvraagt speciaal voor mensen met een handicap. Deze identiteitsbewijzen zijn een voorwaarde om in aanmerking te komen voor welke vorm van steun dan ook.

Het was jammer dat er geen team was uit Nederland wegens COVID, “maar we hebben hier gewerkt.” En dat is te zien. Het gebouw maakt een groot verschil. Een van de vrouwen zegt: “Toen ik voorheen naar een vergadering ging, kwam ik nat terug. Nu hebben we een gebouw met elektriciteit, wat we voorheen niet hadden. We hebben zelf gelobbyd in de gemeenschap om dit geregeld te krijgen.” Een man voegt toe: “Hier hebben we geen problemen. Ook al stormt of regent het, we zitten hier veilig.” Het kantoor geeft de associatie ook een identiteit.

Een belangrijke service die de associatie biedt, is het sparen van geld. Ook komen ze op voor de integratie van mensen met een handicap. Zo moest er flink gelobbyd worden bij scholen om kinderen met een handicap te ontvangen, inclusief een jongen die op z’n aangepaste fiets naar school gaat. Docenten ontvingen hen met tegenzin, buren vroegen waarom ze naar school moesten. Nu staan bijna alle scholen open om kinderen met een handicap te accepteren.