Geweldig weerzien in Chocodamas
Project update van 4 oktober 2022 door Piet Grootenboer en Anna Ravensbergen
Het project is geheel af en voorzien van elektriciteit en water. De dames van Damas gebruiken het om wekelijks chocolade te maken. Er is veel energie in de groep en ze zitten vol met plannen waar het gebouw een belangrijke rol in speelt.
De prachtige muurschildering trekt direct onze aandacht wanneer we de weg inslaan waar het gebouw staat. De dames staan op ons te wachten en we worden heel hartelijk welkom geheten. Wat mooi om de bekende dames weer te ontmoeten. De voorbereidingen voor ons bezoek zijn nog in volle gang en we lopen eerst nog even rond door het gebouw. Het is helemaal af, de binnenmuren zijn klaar, er is electra en water, dus de dames maken de chocolade nu hier in het gebouw en niet meer thuis. De machines staan ook keurig opgesteld, klaar voor de volgende sessie.
De toespraak van de voorzitter van de cacao-coöperatie en van Veronica, een leider van Choco Damas zijn heel hartelijk. De groep is nog steeds in hun herinneringen aanwezig en ze worden "vanuit het hart" bedankt voor het feit dat ze dit gebouw mogelijk hebben gemaakt. De doelstelling van de coöperatie en de vrouwen is om nog meer vrouwen de mogelijkheid te geven om een zelfstandig bestaan op te bouwen. Gezien de drive die de eerste groep vrouwen heeft, hebben we er vertrouwen in dat dit zeker gaat lukken. Er worden over en weer cadeautjes uitgewisseld. Van de groep via de hoofdleider krijgt Veronica een Hollandse verjaardagskalender en een sleutelhanger in de vorm van een klompje. De vrouwen hebben drie koelkastmagneetjes voor ons om mee terug te nemen. Een bevestiging dat de groep nog steeds in de gedachten is.
Dan komt er ineens een groep schoolkinderen met hun juf en een paar ouders aangelopen. Dit is een verrassing en nu begrijpen we ook waarom er zoveel stoelen klaargezet zijn. De kinderen herinneren de groep nog heel goed en met name deelnemer Lisa heeft een onuitwisbare indruk gemaakt. Een heel klein beetje teleurgesteld zijn ze wel, want ze hadden eigenlijk op een hereniging met de groep gehoopt. De dans die de kinderen uitvoeren is van de provincie El Oro, vandaar de mooie gouden broeken en rokken die de kinderen aan hebben. Na de dans kletsen we nog wat na met de kinderen en kunnen niet eerder vertrekken dan dat we gegeten hebben. Tijdens het eten worden herinneringen opgehaald van de groep uit 2019 en wordt er met tevredenheid teruggekeken op de samenwerking tussen Maquita, World Servants en de gemeenschap.
We vetrekken met een goed gevoel over dit project. De groep wordt nog steeds positief herinnerd, het gebouw is af en wordt gebruikt, de coöperatie heeft een visie, de dames willen meer vrouwen betrekken bij wat ze aan het doen zijn. Veel meer kunnen we ons niet wensen.
