San Miquel de Brasil kan trots zijn op het resultaat!!
Project update van 5 oktober 2022 door Piet Grootenboer en Anna Ravensbergen
Door corona kon er geen groep naar San Miguel de Brasil en dus heeft de coöperatie het gebouw zelf neergezet. Piet, Anna en Janneke hebben het resultaat gezien en er staat een prachtig functioneel gebouw waar de leden van de coöperatie veel energie in hebben gestoken.
De eerst indrukken zijn veel belovend. Door een lekke band onderweg zijn we te laat, maar toch staat er een grote groep mensen ons op te wachten. De groep bestaat uit mannen en vrouwen, jongeren en ouderen. Na een rondje handen schudden is het tijd voor de vergadering die ingeleid wordt door de nieuwe voorzitter. Ze heeft zich er mooi voor gekleed, inclusief een bijpassende hoed. Na de woorden van de voorzitter neemt Javier het over. Hij is een belangrijke kartrekker binnen de groep en naast boer ook IT-er van beroep. Hij verrast ons met een mooie fotopresentatie van het bouwproces. Ook neemt hij de cijfers met ons door die de penningmeesteres in het gezelschap heeft opgesteld. De prijzen voor cacao liggen op dit moment ruim 10% lager dan vorig jaar door een gedaalde wereldprijs. Voor de gemiddelde boer is dat direct een vermindering van zijn toch al niet hoge inkomen. Toch zijn ze opgetogen: het samen verhandelen van de cacao versterkt hun positie en geeft hen een iets betere prijs dan ze anders zouden hebben gekregen. Het neergezette pand speelt hierin een centrale rol.
Na de presentatie van Javier krijgen de leden de mogelijkheid om ook iets te zeggen. Daar wordt gebruik van gemaakt en we krijgen veel woorden van dank, die we graag doorgeven aan de groep van EC121. Ze gebruiken het centrum voor opslag, maar ook voor vergaderingen en scholing. Bovendien is dit pand hun eigendom en besparen ze de huurkosten van hun vorige pand. Van groep EC121 hebben we een spandoek en een enveloppe met kerstkaarten uit 2020 meegekregen. Beiden worden met veel sympathie ontvangen.
Na de vergadering is het belangrijke fotomoment aan de beurt, gevolgd door een lekkere lunch met tilapia, gekweekt door één van de leden. Zijn dochter is kok van beroep en serveert ons een heerlijk bord eten aan een lange tafel in de opslagruimte. We voelen ons een beetje bezwaard, maar volgens onze contactpersoon van Maquita is dat niet nodig. De mensen van San Miguel doen dit van harte. Eten is in Ecuador erg belangrijk en voor hen is het een waardige manier om iets terug te doen.
Op een tafel aan de zijkant van de opslagruimte wordt het cacaoproces van boon tot chocolade gepresenteerd door een vriend van Javier. Leuk om het proces zo uitgestald te zien en mooi om te merken dat hij waarde probeert toe te voegen aan de cacaobonen. De gebruikte bonen komen van hele oude cacaobomen en de producten heten dan ook 'De boom van mijn opa'.
Het diner is een levendig gebeuren waar veel gegrapt, geplaagd en gelachen wordt. Het valt ons op dat niet alleen de mannen van de coöperatie aanwezig zijn, maar ook hun vrouwen. Maquita werkt al langer in dit dorp en het vrouwelijk leiderschap is goed ontwikkeld mede door hen. De maaltijd wordt afgesloten met het toezingen van een jarige in ons midden waarna verschillende mensen op hem toasten en hem komen feliciteren.
We laten San Miguel met een erg goed gevoel achter. Door World Servants en Maquita heeft deze coöperatie een mooie toekomst voor zich en we zijn nu al benieuwd naar onze ervaringen bij een volgend bezoek.
