Kan Geoffrey naar Secondary School?
Storytelling van 8 november 2022
Geoffrey is een van de beste leerlingen van zijn klas, maar nu hij bijna klaar is met de basisschool, is het maar de vraag of hij ook naar vervolgonderwijs kan. Hij vertelt erover:
‘Ik ben Geoffrey Phiri, ik ben 14 jaar oud en ik zit in standard 8, de hoogste klas van Perete Primary School. Ik woon niet ver van school. Vanaf m’n huis kan ik de school zien. Ik heb veel vrienden. Mijn beste vrienden zijn Alex, Salomon en Cynthia. Ze zitten bij me in de klas en ze helpen me ook als dat nodig is. Mijn favoriete vak is social studies. Ik vind het heel interessant om te leren hoe de mensen vroeger leefden.
Mijn spieren zijn niet goed ontwikkeld. Daardoor kan ik niet lopen. Ik gebruik daarom een rolstoel. Ik heb onvoldoende kracht om zelf te rollen, dus als ik ergens heen wil, moet iemand me duwen. Dat doet mijn moeder soms en anders m’n vrienden of klasgenoten. Ik ben er altijd blij mee als het niet regent, want regen maakt het voor mij moeilijk om ergens te komen. Als het regent heb ik daardoor veel minder contact.
We spelen vaak samen met zelfgemaakte auto’s en als mijn vrienden voetbal spelen, ben ik de coach. Ik ben ook officieel de coach van het jeugdteam van Perete. Misschien lijk ik nu verlegen, maar dat ben ik echt niet hoor!
Mijn handicap levert niet veel problemen op voor mijn schoolwerk. Mijn hersenen doen het gewoon en ik kan ook gewoon schrijven. Mijn huiswerk doe ik dus gewoon zelf zonder hulp. Ik zit al vanaf de eerste klas op deze school en ik ben nooit blijven zitten. Ik herinner met de groep uit Nederland nog, zij zeiden toen ook dat school belangrijk is. Jacob was mijn vriend en vooral met Linda heb ik heel veel gepraat. Thuis heb ik nog foto’s die ik van de groep gekregen heb en ik denk vaak aan wat ze vertelden over Nederland.
Vergeleken met mijn klasgenoten heb ik goede resultaten op school, de kans is groot dat ik straks naar secondary school mag. Ook mijn moeder is daar optimistisch over, maar ze maakt zich ook zorgen over hoe het dan met mij moet. Het is ver weg en de kans dat mijn vrienden er ook heen gaan is klein. Gelukkig heeft m’n moeder al wel beloofd dat ze mee wil zoeken naar mogelijkheden.
Het komt steeds dichterbij en ik vind het ook wel spannend. In mei/juni zijn de examens en in september begint het nieuwe schooljaar. Dagelijks naar secondary school reizen lukt me sowieso niet, dus ik moet een school vinden waar ik ook kan overnachten. Maar dan heb ik ook hulp nodig en extra aanpassingen. Dat vraagt dan weer geld en ik weet niet of die scholen daarop zitten te wachten. Toch heb ik goede hoop dat het gaat lukken.
Uiteindelijk hoop ik in een bank te gaan werken. Dat is een mooie plek om te werken, ook met een handicap. Als je niet kunt lopen, kun je toch klanten helpen, geld tellen en dat soort dingen. Ik heb weleens foto’s gezien van een bank en het lijkt me interessant.’
