In gesprek met een van de leraren van school in Kavinaka

Storytelling van 3 juli 2020

Tijdens ons bezoek in Kavinaka afgelopen februari spraken we met Fanny een van de vrijwillige leraren. Ze vertelt over haal leven, waarom de lerarenwoning zo belangrijk voor haar is en haar toekomstplannen.

Hallo, ik ben Fanny Nyirenda, een van de vrijwillige leraren op Kavinaka Primary School. Ik ben ook de vrouw het plaatsvervangend hoofd van de school. Mij man heeft mij aangemoedigd om een opleiding te volgen. Ik had al drie kinderen toen ik begon met de middelbare school. Na de middelbare school heb ik de opleiding tot basisschoolleraar gevolgd. December vorig jaar heb ik mijn examen gehaald en ik wacht nu tot dat de overheid mij op een school plaatst. Ik hoop natuurlijk dat ik hier mag blijven werken. Leraar zijn is echt mijn roeping. Ik hou ervan om met de kinderen om te gaan en hen van alles te leren. De kinderen maken mij gelukkig.

Sinds juli vorig jaar woon ik in dit huis en het bevalt goed. Mijn kinderen kunnen hier veilig opgroeien en ik woon dicht bij school. Hiervoor werkten mijn man en ik op een school in Chiweze waar we een jaar in een klaslokaal hebben gewoond. Toen hebben we overplaatsing aangevraagd en zijn hier terecht gekomen. Dit maakt het lesgeven een stuk gemakkelijker.

Mijn oudste dochter zit in haar laatste jaar van de middelbare school, ze hoopt in december examen te doen en wil daarna verpleegkundige worden. Mijn oudste zoon is net aan de middelbare school begonnen en hij wil een doctor worden. Doordat ze op een kostschool zitten zie ik ze weinig maar ik ben enorm trots op ze.
Voor de toekomst hoop ik zo snel mogelijk door de overheid wordt uitgezonden naar een school. Het liefst naar deze omdat mijn man hier ook werkt. Zo kan ik ook voor mijn gezin zorgen en ben ik zelfstandiger. Daarnaast zou ik graag nog een vijfde kindje willen.