Mooie impact verhalen uit Willow Park

Project update van 30 augustus 2019 door Sheunesu Masuka

Tijdens een bezoek aan Zimbabwe heeft vrijwilliger Alie Stoel ook het World Servants project op Willow Park bezocht. Ze is zelf twee keer mee geweest als leider van een World Servants groep in Zimbabwe en heeft van dichtbij meegemaakt wat er tijdens de projecten gebeurde met de deelnemers. Ze vond het erg mooi om nu, een jaar later, de Zimbabwaanse deelnemers weer te ontmoeten en om te horen hoe ze op deze tijd terug kijken en te horen wat ze hebben geleerd. Ook heeft ze met een aantal studenten en hun ouders gesproken, die een cursus food, baking and house keeping hebben gevolgd afgelopen jaar op het training centrum. Lees mee wat Alie hierover schrijft en wat de deelnemers zelf zeggen over wat het project of de cursus met hun gedaan heeft.

Een aantal quotes van de deelnemers van de projecten van afgelopen jaren:
Grace is bij het project gekomen omdat ze een bezoeker was/ is van het YfC centrum in Bulawayo (in 2018). Als ze niet naar school hoeft is ze te vinden in het YfC centre waar ze andere jongeren kan ontmoeten. Gesprekken voeren, spelletjes doen. Dit vindt ze beter dan dat ze over straat moet zwerven. Ze denkt nog vaak terug aan het project. Aan alle mensen die ze ontmoet heeft. Het contact met de Nederlanders heeft haar veranderd. Ze is opener geworden en durft nu haar mond open te doen. Ze studeert op dit moment accountancy, maar haar droom is om een professioneel badminton speelster te worden.

Kim denkt nog elke dag terug aan het project in 2018. Ze vond het werk leuk, maar meer nog het contact met de Nederlandse jongeren. Ze was een heel verlegen meisje dat niet veel zei en niet zo’n hoge dunk van zichzelf had, en door alles wat ze in haar jeugd heeft meegemaakt kwam/ komt ze soms nogal agressief en kwaad uit de hoek.
Ze sliep met drie Nederlandse meiden op één kamer en daar moest ze wel praten. Ook door het contact met één van de jongens (via de briefjes in de enveloppen) heeft ze geleerd zichzelf te uiten. Door haar verleden vertrouwde ze niemand, maar nu heeft ze geleerd dat ze er mag zijn zoals ze is, dat ze mensen kan vertrouwen, dat ze er toe doet.
Ze doet op dit moment administratief werk in een ziekenhuis. Graag wil ze gaan leren voor arts, een “botten en spieren dokter” worden.

Francis die bij meerdere projecten aanwezig was: het bemoedigt hem heel erg als hij ziet hoe mensen veranderen door een project. Hoe gemotiveerd ze worden. Dat er jongeren zijn die nu een baan hebben. Dat geeft ook hem de moed en de inspiratie om door te gaan.

Musa was bij 4 van de 5 projecten. Bij de 5e heeft hij de muurschildering gemaakt. De projecten hebben hem veranderd. Hij is gaan zien dat de wereld groter is dan Bulawayo en dat hij die wereld kan bereiken. Hij weet nu ook dat hij een leider is. In 2018 was hij projectleider en dat is een hele moeilijke tijd voor hem geweest, maar het was het allemaal waard. Hij weet nu dat hij het kan.
Op dit moment gaat hij naar school, maar hij is er wel achter gekomen dat zijn passie niet ligt bij schilderen en grafisch design. Hij vindt dat prachtig om te doen, maar heeft niet genoeg passie om er helemaal voor te gaan. Hij moet nog een jaar, dat hij begin volgend jaar moet afsluiten met z’n ‘attachment’. Zijn grote passie is evangeliseren. Vooral onder jongeren. Op straat.
Hij ziet dat er een groot gat is tussen de jongeren die nu leven en hun ouders. Vooral door alle westerse invloeden. Daar wil hij zijn, als een soort bruggenbouwer. De waarden die er zijn vasthouden, maar tegelijk ook nieuwe dingen promoten. Hij wil een profeet zijn/ worden, een man van God, die de normen en waarden van God, van de Bijbel, verdedigt. Zelfs naar hooggeplaatste personen toe. Of voor tv. Hij wil opstaan voor een beter Afrika.

Siboe is door Musa bij het project gekomen (2018). Ze was een heel verlegen meisje, met een niet al te hoge eigenwaarde.
Ze stond voor het project op papier als leider, maar ze dacht niet dat ze het aan kon.
Maar dat kon ze wel! Het project heeft haar veranderd. Ze is nu een zelfverzekerde jonge vrouw, ze weet dat ze er mag zijn. En ze is nu een leider van YfC. Wat ze mooi vond aan het project is het werk, omdat het structuur bracht in de dag. Ook nu geeft haar dat nog steeds houvast. Het meest genoot ze van de avonden, waarop iedereen als één grote familie bij elkaar was. Lekker gekke dingen doen en goede gesprekken voeren.

Prince zegt zelf dat hij heel erg verlegen was toen hij mee ging doen met de projecten, maar door het contact met iedereen is hij veel vrijer geworden.
Zijn droom voor de toekomst is om zelf een project op te starten met kippen of konijnen met als doel de jongeren in zijn dorp te helpen om daar weg te komen.
Ik mocht hem bemoedigen door hem te vertellen dat hij in feite door het verzorgen van de kippen op het training centrum de jongeren al helpt, omdat het geld dat daarmee verdiend wordt besteed zal worden aan de jongeren.

Alpha is bij alle projecten geweest. Het heeft hem geleerd om dingen op tijd te doen, en op tijd te zijn als je dat belooft hebt.
Hij was een verlegen jongen, maar dat is hij niet meer. Hij helpt nu anderen; praktisch, maar hij counselt ook andere jongeren. Zijn zus was één van de studenten van 2018.
Hij is inmiddels ook naar Zuid Afrika geweest en ook daar heeft hij heel veel van geleerd. Hij werkt vaak in de winkel van zijn zus.
Zijn droom is om dokter te worden. Om te beginnen had hij zich al aangemeld door een cursus live-aid van het Rode Kruis. Hij had dit ook al betaald, maar toen bleek de leraar er met het geld vandoor te zijn. Sheunesu suggereerde hem om meer mensen te zoeken die deze cursus ook willen doen, want bij voldoende opgave wil het Rode Kruis de lessen ook op locatie geven.

Gugu: zijn deelname aan het project, in augustus 2017, staat hem nog helder voor ogen. Hij is, zoals hij zelf zegt: “helemaal van slot gekomen”. Hij wist niet wie hij was. Maar dat is veranderd door het project. Hij heeft zichzelf gevonden. En ook heeft hij God gevonden, door alle programma’s die er gedaan werden.


Over de studenten die afgelopen jaar de opleiding  verteld Alie het volgende:
"Zaterdag 27 juli zijn we op bezoek geweest bij de studenten in hun dorp Mbembezi. Dit ligt op meer dan één uur rijden afstand van het trainingscentrum. Best bijzonder dat studenten helemaal vanaf hier komen om een opleiding te volgen. Via via hebben ze van het training centrum gehoord en zich aangemeld. Er waren 5 studenten aanwezig, elk met één ouder. Eén van de ouders was pastor Mdluli en zijn vrouw. Zijn vrouw heeft vorig jaar ook een tijd voor de kippen gezorgd op het training centrum. De zoon van de pastor heeft inmiddels werk gevonden in een hotel.

De pastor denkt mee en heeft goede ideeën. Bijvoorbeeld: Als er weer groepen zijn op de Camp Site bij Willow Park, kunnen ze dan deze studenten inzetten in de catering? Dat is inmiddels zelfs al gebeurd bij een andere groep (geen World Servants groep) die Youth for Christ recentelijk heeft ontvangen.

Als Sheunesu zegt dat het voor Youth for Christ moeilijk is om goede leraren te krijgen voor het training centrum, dan oppert hij dat er in de dorpen verschillende gekwalificeerde leraren zijn die hij zou kunnen benaderen.

De sfeer tijdens het bezoek was heel positief, maar in het gesprek dat Sheunesu met ze voerde (de ouderen kunnen niet of nauwelijks Engels) kwam wel naar voren dat er nogal wat vragen over administratieve zaken van de opleiding die ze op het training centrum hebben aangeboden. De meeste vragen zouden beter door de voormalig manager (red. Florence, die inmiddels is gestopt als manager op het training centrum) beantwoord kunnen worden, omdat zij niet alleen de studenten les gaf, maar ook alle papierwerk en administratie deed. Gelukkig kon Sheunesu op de meeste vragen wel een antwoord geven.
Iedereen was blij dat Sheunesu gekomen was, zodat ze hun zorgen konden uiten en hun vragen konden stellen. Hij heeft beloofd dat hij er zeker mee aan de slag zal gaan en contact met ze zal houden.

Als het mijn beurt is om te vragen hoe ze hun studie en hun tijd op het training centrum hebben ervaren antwoorden de jongeren allemaal positief. De studie heeft hen laten zien dat ze in staat zijn om dingen te leren. Vanuit een situatie dat ze niets waren en niets konden hebben ze nu een groter zelfvertrouwen en toekomstperspectief. Ze zien nu dat de wereld groter is dan hun dorp en dat er een mogelijkheid is dat ze een baan kunnen krijgen, geld kunnen verdienen en zo zichzelf kunnen onderhouden.