In 2011 gingen ze voor het eerst met een project van World Servants mee, naar Zambia. Hier bouwden ze aan een woning voor een leraar. ‘Voor mij een erg spannende ervaring’, vertelt Cherique. ‘Ik was zestien, had nog nooit gevlogen en was nog nooit zonder mijn ouders op vakantie geweest. Het was een heftig project, maar tegelijkertijd erg mooi en bijzonder. Ik wilde deze hele belevenis graag nog een keer meemaken. In het vliegtuig op weg naar huis heb ik samen met Dominique besloten om een jaar later weer met World Servants mee te gaan.’ Dominique vond het vooral heel bijzonder hoe de lokale bevolking omging met het geloof. ‘Hun vertrouwen op God heeft mij erg geraakt. Als wij van onze slaapplaats met de bus naar de bouwplaats gingen, stonden ze bij onze bus te bidden dat we veilig weer terugkwamen. Ook de dankbaarheid van de mensen is erg mooi om te zien. Ze zijn heel verbaasd dat jij vanuit Nederland naar hen toe komt om te helpen. Deze dankbaarheid ervaar ik elk project weer. Dat is voor mij het ‘virus’ waardoor ik steeds nog een keer wil.’
Nadat ze allebei twee keer waren geweest, werd het tijd voor een volgende stap. Van deelnemer doorgroeien naar leider. Hun hoofdleider zag de potentie en daagde ze uit. Dominique was snel overtuigd. Bij Cherique duurde het iets langer. ‘Ik was nog maar achttien, ik heb er heel bewust over nagedacht. Uiteindelijk kwam ik tot de conclusie dat ik klaar was voor ‘dat kijkje achter de schermen’ en de deelnemers wilde laten beleven wat ik al twee keer had beleefd.’ Zo ging Dominique als kinderleider naar Zambia en Cherique als cultuurleider naar Sierra Leone. ‘Je ervaart een project heel anders als leider’, aldus Dominique. ‘De verdieping is er veel meer. De drive om verder te kijken, vind ik bijzonder. Je gaat alles op een andere manier beleven. Het is een mooie en moeilijke uitdaging.’
Verandering
Dominique: ‘Na elk project zeggen de mensen uit mijn omgeving dat ik veranderd ben. Op een positieve manier. Ze kunnen alleen niet uitleggen hoe precies. Zelf kan ik dat ook niet zo goed. Elk project doet iets met mij, maar om dat onder woorden te brengen, vind ik lastig.’ Cherique probeert de veranderingen die zij heeft meegemaakt uit te leggen: ‘Ik merk dat bij mezelf ook. Eerst liep ik altijd achter iemand aan. Bij het eerste project was dat mijn grote broer. Daarom ben ik op het tweede project bewust alleen gegaan. Dominique en ik gingen elk naar een ander land. Ik ben uit mijn comfortzone gestapt. Dat was pittig, maar het heeft mij erg veel gebracht. Mede daardoor kan ik nu als leider voorop lopen.’
Een favoriet project hebben ze geen van beiden. ‘Er is geen leukste project, want ieder project heeft zijn eigen unieke ervaringen’, roepen ze in koor. Op World Servants als organisatie zijn ze nog niet uitgekeken. Vastbesloten zegt Cherique: ‘Ik wil altijd verbonden blijven met World Servants. Het is een fijne organisatie en het voelt als een grote familie!’
