Toch was er soms iets wat knaagde, het dorp waar wij waren leek redelijk welvarend. In de buurt was een school, eten was er voldoende en mensen hadden zelfs koelkasten en televisies in hun hutten staan. Was dit het beeld van schrijdende armoede?
Pas later in het project werd de impact van en de verandering door onze komst duidelijk. Cumbuchi, het dorpje waar wij een school aan het bouwen waren, zou status krijgen als het af was. Verharde weg naar het drop en geld voor een betonnen brug, schooluniformen en een leerkracht en lesmateriaal betaald door de overheid. Dat waren een paar van de belangrijkste gevolgen van de school in dit kleine dropje.
Nu, bijna twee jaar later krijgen we nog steeds af en toe foto’s toegestuurd via Facebook. Natuurlijk van het eind resultaat, maar laatst ook een foto van de oudste vrouw in het dorp die voor de school bezig is met eten.
Op dat moment besefte ik pas waar het allemaal voor was, het draait niet alleen om de school of om de kinderen die er naar toe gaan. Het effect is zichtbaar bij de hele bevolking en zelfs aan een vrouw die hoogbejaard is biedt het een kans om haar nuttig te maken. En zoals de foto laat zien, ze is er heel gelukkig mee.
