Schok
En toen waren we er! Accra was eigenlijk meteen een schok. Mensen die de hele dag met koopwaar op hun hoofd liepen om zo hun avondeten te verdienen. Hoe de mensen daar leven in sloppenwijken. Je kent het van foto’s, maar als je daar echt bent dan voel, ruik en ervaar je pas dat mensen echt zo door het leven gaan. De busrit naar het noorden was een belevenis. Hoe verder we kwamen, hoe slechter de wegen. De armoede werd zichtbaarder, de huizen kleiner en van leem. En wat een gehobbel de laatste vier uur...
Bouwen
Het bouwen was echt leuk! We leerden metselen van de lokale bouwvakkers en werkten samen met de lokale bevolking. De eerste ochtend stonden er al zoveel mensen klaar en er kwamen er steeds meer bij. De mensen daar wisten dat de lerarenwoningen voor verandering zouden zorgen, dus daar bouwden ze aan mee. Dat was echt gaaf!
Geloven
Het was echt indrukwekkend om te zien dat de mensen daar God en het geloof overal in betrekken. Als er projectgenootjes ziek waren en daardoor niet op de bouw konden zijn, zeiden ze: ‘God maakt ze beter’. Toen we bij mensen thuis op bezoek gingen, kregen we een pot pinda’s cadeau en we wisten niet of dit wel mochten eten. Hierop kregen we als reactie: ‘vertrouw maar gewoon op God’. Dat was zo bijzonder om te horen! Ook de kerkdiensten waren indrukwekkend. Een groot feest, dansend door de kerkzaal. Zelfs een begrafenis is een feestje, want de overledene is in de hemel. Dat is toch gaaf! Het project heeft ons geleerd hoe belangrijk het is om God in je dagelijks leven te betrekken. Hij is er altijd en dat hebben we nu meer mogen ervaren.
Afval
Mensen gaan heel anders om met spullen. Ze zijn zo creatief! Alles is van waarde. Als iets kapot is, kan het nog lang gebruikt worden, want waarom weggooien als je er nog iets mee kunt? We waren vergeten een afvalzak mee te nemen bij het kinderprogramma. Achteraf bleek dat helemaal niet nodig. Kinderen namen de snippers ook gewoon mee! Dat papiertje is nog van waarde. In Nederland gooien we zoveel weg!
Directeur
Jan, de directeur van World Servants, was hoofdleider van ons project. Voor ons was Jan gewoon Jan. We hebben veel met hem gelachen. Voor de Ghanezen was dat anders, hij was echt ‘de directeur’. Hierdoor stroomden de cadeaus binnen: Geiten, kippen en parelhoenders. Hiërarchie is veel zichtbaarder in Ghana: directeur zijn maakt je bijzonder.
Zusjes
Als zusjes hebben we veel aan elkaar gehad. Het was echt fijn om op iemand terug te kunnen vallen als het eventjes wat minder ging. Natuurlijk was het niet drie weken alleen maar lachen met elkaar, we hebben we af en toe ook wel een discussietje gehad. Dat hoort er natuurlijk gewoon bij. Wij zijn wel echt dichter naar elkaar toe gegroeid.
Thuis
Terug in Nederland was het heerlijk om in je eigen bed te liggen en om weer een broodje met kaas te kunnen eten. Maar we ontdekten ook hoe fijn het daar was. We misten het om te leven zonder tijd en haast en met een leuke groep toen we thuis kwamen. We beseften nu pas hoe strak alles in Nederland is geregeld. Onze agenda stond gelijk weer vol. Dit was wel even wennen. Dit project hebben we zoveel mooie herinneringen gemaakt; het staat nu al vast: volgend jaar weer!
