Alle updates van Marli

23 februari 2019

Als eerste moesten we natuurlijk de brug over. Die had iets extra's gekregen: een dwarsbalk, net voor de brug op 2 meter hoogte. Wij konden er net onderdoor en we dachten aan alle vrachtwagens waarvoor de brug behoed moet worden, ook al is het een sterke brug. Maar nee, het bleek een maatregel tegen volgeladen illegale vuilstorters. Die willen ze niet meer hebben in Pakokku. Echt niet, want er zijn ook rietmatten aan de reling vastgemaakt. En er is een bord geplaatst: Vuilstorten wordt bestraft met een boete. De omgeving moet schoon worden en schoon blijven bij deze waardevolle verbinding met de rest van de stad.
Aan de andere kant van de brug was natuurlijk het ontmoetingscentrum met gedekte tafels voor de lunch. De vrouw van de burgemeester had haar uiterste best weer gedaan: schalen met rijst, vis, vlees, groenten, "something a little bit spicy" (tja voor wie dat dan "a little bit" is...?) Ze had ook de religieuze nis met witte tegels betegeld en was daar zichtbaar trots op.
Twee heren in witte overhemden die uit Yangon waren gekomen om geld te doneren voor het starten van een varkensfokprogramma met 2 varkens. Dat programma gaat voorzien in het levensonderhoud van diverse bewoners van Seven Houses. Een prettig vooruitzicht. Alle kinderen van Seven Houses met tanaka op hun wangen zongen hun beste liedjes. Ook Yaho-o-o Yaho-o-o hoort daar bij! Leuk hé? Hun begeleidster in een oranje WS t-shirt luisterde trots mee.
Na al deze eerste fijne indrukken, hebben we maar eens de oudere bewoners bezocht. Wat ze er toch van vonden dat er van alles te doen was in hun dorp. Dat konden ze wel vertellen: ze zijn er gelukkig mee. Zelf kunnen ze niet zo gemakkelijk meer weg. Maar dat hoeft ook niet. Er komen nu mensen op bezoek om te doneren, te vieren, kennis te delen... en elke avond kunnen ze om 18.30 in hun "hall" naar de DVD gaan kijken van hun geliefde monnik. En als er iets te doen is, hoort het hele dorp dit door de luidsprekers.
Na de wandeling door het dorp, hebben we het interview gedaan met één van de bewoonsters van een door MY117 gerenoveerd huis. Ze is nog steeds blij met het waterdichte dak en de extra kamer. Zeker nu haar twee dochters groter worden. Het interview voor de camera deed ze keurig. Ondanks haar handicap aan beide handen een sterke vrouw die steeds zelfbewuster Pakokku in durft te gaan. Over de brug.
Tot slot spraken we de voorzitter van het "Social Development committee". Hij vertelde over de impact van de komst van de Nederlandse groep. Ze herinneren zich nog steeds ieder groepslid en kijken nog regelmatig met veel plezier de video's terug. Wat hen opviel was dat de groep altijd iedereen hartelijk begroette en een ieder gelijk behandelde. Deze indruk heeft tot gevolg gehad dat er nu gezamenlijk gegeten wordt in het centrum, dat de kinderen uit de lepra kolonie meer vriendjes en vriendinnetjes hebben en dat hele families meer geaccepteerd zijn.
Zo zie je maar... een klein gebaar kan een grote uitwerking hebben!

28 februari 2018

Vooraf wist de community van Pakokku niet dat de komst van Nederlanders, deze verre buitenlanders, zo’n positief effect zou hebben. Tijdens ons bezoek aan deze gemeenschap hebben we gesproken over de komst van de jongeren aan Myanmar en de impact die het met zich mee heeft gebracht.

De gemeenschap vertelde ons dat ze onder de indruk waren van de jongeren. “Ze hebben zo hard gewerkt. Ze zijn voor ons echt een voorbeeld geweest. Alleen al het feit dat de jongeren zo gedisciplineerd hun afval altijd in de prullenbak gooiden, is al zo anders dan hoe dat hier gaat.”

De brug die na het vertrek door de gemeenschap zelf is gebouwd, vormt nu een ontmoetingsplek. De jeugd van de twee dorpen zit ’s avonds in het maanlicht graag op de reling. De brug zorgt letterlijk en figuurlijk voor verbinding. Ook is de route naar de stad, de universiteit en de andere dorpen is door de brug een stuk korter geworden. Voor de inwoners is het nu een stuk gemakkelijk om hun producten op de markt te verkopen.

Het community center waar door de groep van MY117 afgelopen zomer aan is gewerkt, wordt veel gebruikt. Er worden meer donaties aan de gemeenschap gegeven en ontvangen meer ondersteuning, waaronder in rijst. Door het community center is er een verbinding ontstaan tussen de twee religieuze groepen, deze nieuwe ontwikkeling heeft een belangrijke impact op de gemeenschap.

Tijdens het project zijn er ook nog drie huizen opgeknapt van mensen die lijden aan Lepra. Deze families zijn erg dankbaar voor de directe hulp die de groep hiermee heeft geboden.

27 oktober 2017

Het gaat goed met het Community Centre en de brug in Pakokku!

28 juli 2017 om 15:13

Om 13.00 zijn we volgens schema geland op Schiphol, waarbij project DoeMyanmar ten einde is gekomen. Een bijzonder en uniek project, waarbij woorden ten alle tijden tekort schieten.

dank jullie wel toppers voor jullie enthousiasme, maar vooral voor jullie vertrouwen in mij. Met elkaar hebben we een project neergezet waarover we met elkaar nog veel zullen praten.

i khoop dat de twee bubbels elkaar aan kunnen en dat jullie de groei verder door zullen zetten. Jullie zijn een voor een toppers.

dank jullie wel voor het mooie afscheid op schiphol (het mooie lied en de mooie woorden bij de bus). Gaan we over drie jaar weer?

Voor de thuisblijvers: de groep verwacht rond 16.45 in Doetinchem aan te komen. Geef ze maar een warm welkom dat hebben zij verdiend.

dank jullie wel kanjers! Veilige terugreis!

lieve groeten vanuit schiphol

28 juli 2017 om 08:49

Vlucht gaat voorals nog conform schema.

28 juli 2017

1&2. SUMMARY & INTRODUCTION ON THE PROJECT
After a preliminary visit by World Servants (WS) in March of 2017, the project was implemented in "7 Houses Community" in Pakkoku township. The volunteers assisted in the construction of a Community Hall and a bridge during the month of July 2017.

The Pakkoku project aimed for reduction of stigma and discrimination and better access to the neighborhood (and vise versa) for the members of 30 families and 28 households of the "7 Houses Community". Unfortunately, it was found that the bridge construction was unsuitable for the WS members since there were dangerous working conditions for the participants. TLMM took prompt action and rearranged the focus of the project to the renovation of three houses of people affected by leprosy who are residing in "7 Houses Community" instead of participating in bridge construction.
                
The bridge construction was continued by local contractors and local people. So, WS members participated in construction of the Community Hall (chapel) and renovation of houses. Local people, including members of parliament, local authorities, community members of "7 Houses Community" and other well-wishers also participated in this project in terms of money donation as well as labor.

3. OPERATIONAL LEVEL
3.1 The construction
For the building project in "7 Houses Community" in Pakokku Township, the budget was used for two different construction activities: building the Community Hall and another for the bridge construction. Initially, the plan was for the team to work on these two different sites, but as the bridge construction was not in a condition for the volunteer team to work on, the whole construction process was continued by local contractors and local people. The original estimated calculation was a 3-foot-tall bridge made with smaller pipes, but the local workers managed to build a stronger bridge that is 8-foot-tall and made with stronger, hollow pipes. During their stay, the WS members participated in the construction of the Community Hall (chapel) and the renovation of three houses of persons affected by leprosy residing in "7 Houses Community", which was rearranged for them instead of participating in bridge construction.

For the first week, the team worked together on the renovation of the hall, which included the brick walling, three rooms, and the ceiling. Once the Community Hall was nearly finished, some WS members split off to work on building the bamboo and wooden frame houses for the individuals in the 7 Houses Community while the other WS members finished up the Community Hall. For the houses, they needed to tear down the old houses first, and then start building the new house.

3.2 Facilitation of the team
As there wasn’t anywhere to accommodate the whole team in one location close to the construction site of the Community Hall, TLMM team arranged the accommodation at the monastery where the Head Monk willingly accepted the team. The monks lent pillows, blankets, and a sleeping mats to the team. The food was prepared by the kitchen team, and the meal was prepared in Myanmar style, with rice and various curries. On the weekends, the team visited the historic site “Pagan.” There they had lunch and cycled to visit famous pagodas and a traditional craft wear shop. In the evening, they went to Shwe Sandaw pagoda to watch sunset and then headed off to Pakokku. They participated in the monastery activities, teaching children from "7 Houses Community", enjoyed singing, painting, hand craft making, storytelling, and night programmes.

3.3 Cultural activities
The team had the chance to visit a Buddhist religious ceremony, and to visit a Monastic education programme where the monks and students there entertained the group with traditional Myanmar orchestra. They also conducted activities with 600 young students from the monastery. They visited Bone Kan village where TLMM project activities are being implemented for persons with disability and person affected by leprosy, and there the self-help group (SHG) presented and explored activities such as incense candle production, weaving, oil press, and plastic bucket production. The team also visited the house of rich and middle class members of the community to explore the culture. Additionally, the team visited the local church, participated in a devotion with praise song and sharing. There were two football matches organized between WS team and township level football team and college students.

3.4 Transportation
The airport pick-up, transportation to the project township, and visits in Yangon to the famous Shwedagone Pagoda and other site-seeing were arranged by the head office team and the Admin and Logistics Officer. As for the arrangements in Pakokku, the TLMM Disability Resource Center team made the arrangements. Daily transport was required as the distance from the monastery and the construction sites is about 20 minutes away by car. On the first day, they arranged three vehicles for the team, two light trucks and one tipper. There was a minor accident on the first day, so the team arranged three light trucks and then, from 22nd to 26th they arranged four light trucks. Each truck could accommodate about seven to eight persons.

3.5 Safety / Field Security Plan
At least one or two TLMM staff members accompanied the team where ever they went. Also, the community is very caring and the local people are always mindful of the team’s security and the local authority and police security are given. TLMM Field Operations Manager slept at the hospital, attending to one of the volunteers who needed to be hospitalized for one day. A TLMM staff member made their house available for the WS team members who needed to take a break.

3.6 Cooperation with the WSN project staff
There were several email communications before each team arrived to prepare for the necessary visa arrangement, and the information given to the logistic and discussion on the workplan.

3.7 Involvement of the stakeholders
    3.7.1 Applicant
The TLMM head office arranged the visa applications, stay permits, and travel permits for the team and all of the accommodations and transportation arrangements were handled by the head office. The construction sites were in the Dry Zone, luckily and especially in the "7 House Community" where people affected by leprosy are staying. One person accompanied the team to and from Yangon and Pakokku.
    
    3.7.2 Staff
There were always two to three TLMM staff members available in the office to help and support the needs of the team during their stay and made arrangements for the site visits and community visits, as well as the day-to-day arrangements. Also, two to three staff members took turns staying at the monastery to support the needs of the WS members.

    3.7.3 Beneficiaries
The widow who received a new house couldn’t have built her house without the support of WS and said that she doesn’t need to worry about the accommodations for another decade. Now that the bridge is completed, it is like connecting the community closer to the other communities and there are big benefits to school children, as well as older people. Moreover, the Community Hall is hosting community events, weddings, and trainings that are beneficial to the community. It has even become a place to take shelter from the rain.

    3.7.4 The local authorities
The local authorities were very cooperative and they readily granted permission for the WS team members to stay in the community. Permission was even granted to stay at the monastery without difficulties. There was good networking and interest from the authorities. During the construction period, TLMI’s International Director and TLMM country director visited the project sites. The WS team, guests from township parliamentarians, and responsible officers from the relevant government department met together and discussed the WS project, how it was started, the progress made. They also expressed their gratitude and interest and discussed the future plans.

    3.7.5 Community
The surrounding communities are accepting the "7 House Community" members and there are no signs of discrimination seen. There is more networking and coordination among them, and they seem to become one community, not seeing the "7 Houses Community" as different.

4. DEVELOPMENT OF THE PROJECT
The Community Hall is complete and the community is starting to host community events, trainings, and weddings. The opening ceremony of the new bridge will be held next month. The bridge connects the community with other surrounding communities, and there are big benefits to school children, as well as older people.

5. LESSONS LEARNED
We learned from the bridge construction arrangement and networking that more detailed follow-up is needed when making arrangements. We also learned that we need to take more care about the foods, water and weather to adapt, when there is changes. We learned good lessons and practices from the WS team, especially their daily regular feedback sessions. We also learned that unexpected thing can happen and that we need to plan and better prepare for changes.

27 juli 2017 om 19:51

Hoofdleider Helga appt echter: 'We zijn (helaas) probleemloos door de incheck en immigratie gekomen. Groep is klaar voor vlucht naar Dubai.'

26 juli 2017 om 14:09

Vanochtend zijn wij om 7.30 vertrokken vanuit Pakokku naar Yangon. In Pakokku zijn we nog uitgezwaaid door diverse lokale mensen. Hier en daar werd er daarom een traantje gelaten.

Zojuist zijn wij veilig aangekomen in Yangon. Morgen staat er een dag sightseeing op het programma, waarbij onder andere Shwedagon Paya en de souvenirmarkt worden bezocht.

Lieve groeten uit Yangon

25 juli 2017 om 11:44

Het voelt voor ons onwerkelijk, maar vandaag is de laatste dag in Pakokku. Dat betekent dat we het gebouw overdragen aan de lokale bevolking en dat pakken ze hier groots aan. Om vijf uur start de ceremonie en om half elf vanavond is hij klaar! De aanloop van mensen begint langzaamaan vorm te krijgen, momenteel hebben we ons kinderfestival en zie ik kinderen touw trekken, touwtje springen en zaklopen. En uiteraard zijn er vandaag veel lokale mensen aanwezig. De lijst van genodigden bestaat uit ruim vijftig mensen en daar komt de rest nog bij. Gaat dus een bijzondere afsluiting worden. We zijn zelf druk bezig met de voorbereidingen van onder andere het diner: we koken hutspot (opmerkelijk, met 30 graden...) voor ruim 70 mensen. Tegelijk zijn we bezig met het opruimen en uitzoeken van onze spullen. 

Morgenvroeg vertrekken we om half zeven richting Yangon. Donderdag zullen we daar nog de hele dag doorbrengen. Vrijdagochtend staat om twee uur 's nachts de vlucht gepland, onwerkelijk allemaal. Gevoelsmatig zijn we net een week weg, maar is toch niet zo.

Hartelijke groet uit Pakokku!

23 juli 2017 om 12:33

Het bericht van hoofdleider Helga klinkt niet al te hoopvol: "Uiteraard kan het ook in ons project niet ontbreken, de interland Myanmar - Nederland. Ons bij elkaar geraapt zooitje team? mag spelen tegen een heus elftal van Pakokku?? 15 spelers staan te trappelen..... let's play soccer!!!"

Verslag Myanmar - Nederland

Pakokku heeft een serieus team opgesteld, bij ons is het allemaal iets minder serieus? een paar mannen doen mee, maar het zijn toch vooral de dames die in het veld staan. We komen na een paar minuten met 1-0 achter, maar het zooitje team laat zich niet kennen en begint de "druk" wat op te voeren (lees de Myanmarezen zetten geen druk op ons??, ook zij zien de lol hiervan vooral in).  Er ontstaan aan nederlandse zijde mooie combinaties, timon en sandra vinden elkaar, maar niet het doel. Ook Anna is lekker bezig, maar ook zij vindt het doel niet.

Coach Eddy wisselt er lekker op los. Dan geeft Gerdien de bal langs de lijn aan Sandra, die geeft voor aan Irene, Irene geeft een voorzet aan Bastiaan die koelbloedig afrond!!!! GOAL!!!!!!!!!!???? 

De 1-1 vinden de Myanmarezen maar niets....ze zetten iets aan en binnen een paar minuten schieten ze hem erin....2-1

Zooitje team heeft de aftrap en probeert lekker verder te combineren. Ondertussen heeft er een keeperswissel plaatsgevonden, de werkhandschoenen gaan over van Jesper naar Gerdien.  En dan is het opeens rust....45 minuten gaan sneller dan je denkt hier in Pakokku??

In de pauze worden er vlaggen gezet op de gezichten van de Myanmarezen, zingen wij Holland en horen we naast ons Myanmar. Of te wel de sfeer zit er goed in??

De 2e helft is wat gezapig....Zooitje team zakt wat in en daar komt een kans uit voor Myanmar, maar Gerdien staat haar vrouwtje en de bal wordt professioneel uit het doel gewerkt. Ondertussen zijn de lokale (vertalers, contactpersoon TLM) overgestapt naar Nederlandse zijde en wordt Jesper bij een aanvalspoging hard aangemoedigd.  Helaas hij geeft de bal prachtig voor, maar het zooitje team was vergeten aan te sluiten.

Na een snelle aanval vanuit zijde van Myanmar (de verdediging werd binnen een seconde uitgespeeld) gaat de bal vanaf rechts naar het midden en heeft onze keeper geen schijn van kans 3-1

Het zooitje team blijft proberen om de aansluitingstreffer te vinden, maar helaas die komt niet meer.... en zo blijft de winst in Pakokku, het zooitje team verliest met 3-1, maar met opgeheven hoofd gaan ze van het veld.

22 juli 2017 om 08:58

De verhalen over de ontmoetingen krijgen we vast nog, maar als voorproefje stuurt Helga wat foto's.

tip: klik op de foto voor voor een vergroting

21 juli 2017 om 10:45

'Nu het bouwen van het gemeenschapshuis in de afrondende fase zit, is er via TLM een mooi bouwproject bij gekomen. Drie huisjes die er zeer slecht aan toe zijn worden door ons gerenoveerd. Renoveren betekent hier meestal: helemaal afbreken en (gedeeltelijk) met dezelfde materialen weer opbouwen. We plaatsen dan een nieuw zinken dak, dit garandeert een droog huis en is een hele verbetering ten opzichte van het dak van palmbladeren. Dat is nl niet 'regenhoosbuiproof'. Dit hebben we zelf ook ervaren tijdens een maaltijd onder ons eet- en verzamelplek, zo'n dak kan een klein buitje hebben maar bij een stortbui word je echt wel nat. Dat je in je huis geen waterdicht dak hebt kunnen wij ons niet voorstellen. Dat de mensen (sommigen met zichtbare leprahanden en voeten) blij zijn dat ze nu droog kunnen zitten, laten ze echt merken, we worden vele malen bedankt en ze zijn erg 'happy'. In een dag staat zo'n huisje alweer, nog niet helemaal af, maar er kan alweer in gewoond worden, ongelooflijk dankbaar werk om dit te kunnen doen voor de mensen hier.
 

12 juli 2017 om 11:52

Lieve thuisblijvers,

Hier een klein berichtje uit Pakokku. Na onze zeer voorspoedig gelopen reis, zijn we afgelopen zondag neergestreken in onze verblijfplaats voor de komende weken: het klooster van de monniken. Met deze accommodatie stap je volledig een andere cultuur binnen. De korte broeken en de hemdjes hadden we thuis kunnen laten, dat had weer wat gescheeld in het gewicht? 
Afgelopen maandag hebben wij een dag om te acclimatiseren gehad. Na twee dagen reizen, het nodige tijdsverschil en een ander klimaat leek ons dat een zeer goed idee. Deze dag hebben we gebruikt om kennis te maken met de lokale gemeenschap, met het committee wat achter dit project zit, de aannemers, met de kookploeg, de vele vertalers, de mensen die de lepra besmetting hebben en uiteindelijk ook met de abt. Het was een dag met bijzondere ontmoetingen, waardoor de groep nog meer zin heeft gekregen om te bouwen! Dat komt goed uit, want gisteren zijn we gestart met de werkzaamheden aan de chapel. Het is mooi om te zien hoe enthousiast de groep is en hoe trots men is op de eerste steen die zelf wordt gelegd. Het is super mooi om te zien hoe hecht de groep is en zin heeft om samen "dit klusje" te gaan klaren.
Naast de bouwwerkzaamheden zijn we ook gestart met de cultuuractiviteiten. Cultuur zit hem logischerwijs in vele dingen, maar we plannen ook bewust een aantal activiteiten, zoals het bezoek aan een school (klas met 100 studenten) waar we dan 1,5 uur met elkaar in gesprek gaan. Dit hebben we dinsdag gedaan en vandaag (op het moment van schrijven) vertrekt de tweede groep met het busje.
Dinsdag is ook de aftrap geweest van het kinderwerk. In de voorbereidingen was aangegeven dat we maximaal 30 kinderen zouden hebben, maar dit bleek niet hlemaal waar te zijn. Na de uitnodiging op maandag en het gebruik van het lokale omroepsysteem, bleken dit al snel 60 kinderen te zijn! Dit is natuurlijk fantastisch en Bastiaan (kinderwerk staflid) kreeg de glimlach niet meer van zijn hoofd?
Tot slot is het hier ook behoorlijk warm, je zweet alleen als je naar het toilet loopt dus laat staan als je bouwt! Maar we raken langzamerhand gewend aan dit klimaat. Het gaat dus allemaal goed met ons. De lokale gemeenschap heeft ons met open armen ontvangen en we hebben het hier prima naar onze zin!

Lieve groeten uit Pakokku!
 

9 juli 2017 om 20:35

'We zijn veilig aangekomen in Pakokku. We hebben vanavond met de lokale mensen gegeten en kennisgemaakt met de abt. Het verblijf in het klooster is goed en met ons allemaal gaat het ook goed. Groeten, Helga'