Tijdens de eerste dagen in Pakokku waren er veel bijzondere ontmoetingen en heeft de groep het kinderwerk wat onderschat.. Lees snel verder voor het hele verhaal!
Lieve thuisblijvers,
Hier een klein berichtje uit Pakokku. Na onze zeer voorspoedig gelopen reis, zijn we afgelopen zondag neergestreken in onze verblijfplaats voor de komende weken: het klooster van de monniken. Met deze accommodatie stap je volledig een andere cultuur binnen. De korte broeken en de hemdjes hadden we thuis kunnen laten, dat had weer wat gescheeld in het gewicht?
Afgelopen maandag hebben wij een dag om te acclimatiseren gehad. Na twee dagen reizen, het nodige tijdsverschil en een ander klimaat leek ons dat een zeer goed idee. Deze dag hebben we gebruikt om kennis te maken met de lokale gemeenschap, met het committee wat achter dit project zit, de aannemers, met de kookploeg, de vele vertalers, de mensen die de lepra besmetting hebben en uiteindelijk ook met de abt. Het was een dag met bijzondere ontmoetingen, waardoor de groep nog meer zin heeft gekregen om te bouwen! Dat komt goed uit, want gisteren zijn we gestart met de werkzaamheden aan de chapel. Het is mooi om te zien hoe enthousiast de groep is en hoe trots men is op de eerste steen die zelf wordt gelegd. Het is super mooi om te zien hoe hecht de groep is en zin heeft om samen "dit klusje" te gaan klaren.
Naast de bouwwerkzaamheden zijn we ook gestart met de cultuuractiviteiten. Cultuur zit hem logischerwijs in vele dingen, maar we plannen ook bewust een aantal activiteiten, zoals het bezoek aan een school (klas met 100 studenten) waar we dan 1,5 uur met elkaar in gesprek gaan. Dit hebben we dinsdag gedaan en vandaag (op het moment van schrijven) vertrekt de tweede groep met het busje.
Dinsdag is ook de aftrap geweest van het kinderwerk. In de voorbereidingen was aangegeven dat we maximaal 30 kinderen zouden hebben, maar dit bleek niet hlemaal waar te zijn. Na de uitnodiging op maandag en het gebruik van het lokale omroepsysteem, bleken dit al snel 60 kinderen te zijn! Dit is natuurlijk fantastisch en Bastiaan (kinderwerk staflid) kreeg de glimlach niet meer van zijn hoofd?
Tot slot is het hier ook behoorlijk warm, je zweet alleen als je naar het toilet loopt dus laat staan als je bouwt! Maar we raken langzamerhand gewend aan dit klimaat. Het gaat dus allemaal goed met ons. De lokale gemeenschap heeft ons met open armen ontvangen en we hebben het hier prima naar onze zin!
Lieve groeten uit Pakokku!
