Alle updates van Corine
Bezoek aan Rukuru en een bijzonder gesprek met Estery
De gemeenschap heeft na het project de smaak goed te pakken gekregen want ze zijn blijven bouwen. Sinds het vertrek van de groep zijn er nog twee lerarenwoningen en twee klaslokalen gebouwd. Natuurlijk is dit van een andere kwaliteit dan wat er gebouwd is met het budget van World Servants maar het tekent hoe gemotiveerd de gemeenschap is gebleven na het vertrek van de groep.
Tijdens ons bezoek hadden we een bijzonder gesprek met Estery en haar man. Beiden hebben tijdens het project in 2017 vaak geholpen op de bouw. Nadat Estery en haar man tijdens het project in Rukulu (MA117) ontdekten dat ook vrouwen kunnen bouwen besloten ze samen hun eigen huis te bouwen. De ervaring van het World Servants project heeft hun enorm geholpen. Samen bakten ze de stenen, samen maakte ze het cement en als team hebben ze gemetseld. Het resultaat: een prachtig huis en een enorm sterke en gelijkwaardige relatie. Dit zijn natuurlijk wel de verhalen waar we het als World Servants voor doen natuurlijk.
Update on Status of Rukulu project
The school continues to grow after the project as the number of learners as well as staffing continues to grow. The school has been able to construct another semi permanent classroom block with the little resources which were mobilised by the community. The school has an enrolment of 258 learners and 3 teachers of which one is a female teacher. The biggest challenge as of now is that the school has been attacked by termites which have so far destroyed the roof of the headteachers house and partly the other houses as well. The headteachers house is on the verge of collapse because most planks have been completely eaten up by the termites.
Na 2 jaar terug in Rukuru
‘We werden ontzettend warm ontvangen in Rukuru. De hele gemeenschap was op zondagmiddag verzameld en heette ons welkom met zang en dans. We vierden de terugkeer van Theunis Sjoerd en de kennismaking met Robin en Tom. De lerarenwoningen en latrines zijn na het project snel afgebouwd en in gebruik genomen door de nieuwe hoofdmeester en door docent Gilbert Soko, die destijds al bij het project was.
In de gemeenschap zijn de sporen van het project nog zichtbaar: in de klaslokalen hangen de uitgeknipte handjes van het kinderprogramma nog, het logo van World Servants en CCAP staat nog op de muur van de lerarenwoningen en binnenin hangen de oranje vlaggetjes van de oplevering.
Na het project heeft de gemeenschap niet stilgezeten: ze zijn zelf doorgegaan met de bouw van een extra blok latrines (af) en een nieuw blok klaslokalen. Die vorderen langzaam, omdat de gemeenschap geen middelen heeft om materialen te kopen. Zelfs voor Malawiaanse begrippen is Rukuru een arme gemeenschap. Ze zien er daarom erg naar uit om in de komende jaren een tweede project te doen, om het aantal klaslokalen uit te bereiden.’
Spontaan bezoek door deelnemer aan Malawi
Een deelnemer die op reis was naar Malawi heeft wat foto's gedeeld met ons van hoe het project er nu uit ziet. Het was een vrolijk weerzien!
Headteacher Gilbert sends photo's of the school
He is living in one of the teacher houses that the team built in 2017, and really enjoys living there.
Terugkijken op de teacher training in regio Unyolo, Malawi
Het is alweer een tijdje geleden, maar in december is er een driedaagse teacher training geweest voor leraren uit het Unyolo gebied. Het doel van de training was om de nieuw aangestelde leraren toe te rusten met extra kennis en vaardigheden om hun beroep goed uit te oefenen.
Van partnerorganisatie CCAP Malawi hebben we het verslag ontvangen van deze lerarentraining en deze laten we je graag lezen:
Inspirerende bouwvrouwen in Rukuru
In januari waren we op setup naar Rukuru om zien hoe het bouwwerk van de groep van MA117 er bijstaat en in gesprek te gaan met het schoolhoofd om te achterhalen hoe de gemeenschap het project heeft ervaren. De twee lerarenwoningen zijn ondertussen allebei af. Door de nieuwe gekwalificeerde leraren, zal de kwaliteit van het onderwijs toenemen, waardoor de kans op een betere toekomst groter is.
Het schoolhoofd vertelde dat de interactie tussen de groep en de lokale gemeenschap in het begin wat moeilijk was, maar dat dit na een paar dagen los kwam. De lokale gemeenschap heeft er erg van genoten om tijd door te brengen met de groep. Zo hebben ze de groep leren koken op Malawiaanse stijl en hebben ze hen het boeren leven laten proeven.
De gemeenschap was erg onder de indruk van het werk van de Nederlandse vrouwen. Nadat ze hen aan het bouwen zagen, stropen ook de Malawiaanse vrouwen de mouwen op en begonnen ze te helpen met bouwen. Om de rolverdeling nog verder om te gooien, waren het de mannen die hielpen met het halen van het water. Wat een groep Nederlanders wel niet teweeg kan brengen.
MA117 | De eerste woning is al in gebruik!
De gemeenschap heeft na het vertrek van de groep keihard doorgewerkt om de woningen klaar te maken voor de leerkrachten. En met succes: 'de eerste lerarenwoning is al in gebruik!', schrijft hoofdmeester Gilbert. Hij stuurt ook meteen een paar foto's van een mooi gestucte en gemeubileerde woning mee.
MA117 | Rukuru gaat door
De lokale bouwers zijn onder anderen bezig geweest met het stucwerk, het afmaken van het metselwerk aan de binnenkant van de huizen en het afmaken van de dakconstructie. Samen willen ze er voor zorgen dat al op 15 augustus de eerste nieuwe docent, die is toegewezen door de overheid, zijn huis kan betrekken.
MA117 | Aankomsttijd volgens schema
Ze verwachten tussen kwart voor twaalf en twaalf uur aan te komen op het transferium Westraven, Griffioenlaan 1bis 3526 LA Utrecht.
MA117 | De chaos meester
Theunis Sjoerd SMS't: Complete mayhem op Addis, heerlijk Afrikaans. Maar we hebben onze aansluiting gehaald en zelfs nog wat kunnen eten. Op naar Wenen!
MA117 | Bye bye Malawi
Theunis Sjoerd laat per sms het volgende weten: Ingecheckt in Lilongwe. Tot spijt van sommigen mochten/moesten we allemaal mee. Eerste trip: via Blantyre naar Addis. Iedereen gezond.
MA117 | En we gaan nog niet naar huis
"Het strand bij Chintechi was het pa-ra-dijs. Groot bountystrand, helemaal voor onszelf. Wat smaken cola, patat en een burger dan ineens lekker."
MA117 | Huizen overgedragen
We hebben een hele mooie kids party en overdracht gehad (zie ook het bericht hieronder van coördinator Vincent Sichinga). We willen graag de komst van Chris de bok wereldkundig maken. Ondanks dat we hem nog maar kort kennen hebben we al echt een band met hem opgebouwd. We sturen hem naar project MA217, met de vraag goed op hem te passen. Morgen gaat de wekker om 4:00, zodat we om 5:30 op weg naar Nkhata Bay kunnen gaan. Lekker slapen!
MA117 | Afscheid van Rukuru
Missie geslaagd! Na bezoekjes aan vijf winkels in twee steden lukte het ons woensdag om 60 flesjes frisdrank en 30 zakjes chips te vinden. Zowel de deelnemers als de lokale staf en bouwvakkers sprongen een gat in de lucht toen die aan het einde van de werkdag op de bouwplaats belandden. Samen vierden we dat het dak op de eerste lerarenwoning zat. Een verdiend moment van ontspanning, na het harde werk van de dagen ervoor.
Op donderdag bereikten we ook bij de tweede woning de ringbalkhoogte. Dat kon alleen door het harde werk van de dames, die donderdagmiddag de bouwplaats hadden geclaimd. Samen met dames uit de gemeenschap, die normaal gesproken wel helpen met het brengen van water en het transporteren van stenen, maar niet met de bouw zelf, stampten ze de laatste muren uit de grond. De lokale mannen vonden dat zo bijzonder dat ze de hele middag vanaf de rand van de bouwplaats hebben toegekeken. Het moment dat aannemer Luka bij de lokale bouwvakkers de vrouwenbouwmiddag aankondigde hoort trouwens voor diegenen die daarbij waren tot de hoogtepunten van het project. De gezichtsuitdrukking van de mannen laat zich moeilijk omschrijven, maar hield het midden tussen verbaasd, bezorgd en vol van vragen.
Ondertussen werkten de mannen zich in de keuken in het zweet, samen met een aantal mannen uit Rukuru. Er was een duidelijke missie: hutspot maken! De 10 kilo aardappelen, 5 kilo wortels en 4 kilo ui werd, samen met 25 rookworsten omgezet in een lekkere Hollandse pot. Dat ging er wel in, want hoewel we helemaal niet mogen klagen over het eten is het toch ook wel lekker om gewoon eens wat anders te eten. Samen met de lokale staf genoten we van onze vertrouwde kost.
Vrijdag was het alweer de laatste hele bouwdag van ons project. We metselden de laatste steentjes binnen in de huizen en maakten de dakconstructie klaar. Doordat de lokale bouwvakkers zaterdag hebben doorgewerkt zit ook van dat huis het dak er nu op. De latrines, die we ook nog hebben gebouwd, zijn nu op grondhoogte. De gaten zijn uitgegraven, daar is een vloer in gestort, muren op gemetseld en daar is weer een betonnen plaat op gestort. De opbouw maakt de gemeenschap af na ons vertrek. Vrijdagmiddag was het, net als donderdag en zaterdag, tijd voor het Life Skills-programma. Hendrika, Lucy, Rosalie en Julia gingen drie dagdelen met lokale tieners in gesprek over thema's als relaties, vriendschap, groepsdruk en zelfbeeld. De gesprekken waren open en leerzaam, zowel voor ons als voor de jongeren uit Rukuru.
Vrijdagavond stond een van de avontuurlijkste onderdelen van het programma op de planning: de huisbezoeken en sleepovers! In groepjes van drie of vier gingen we naar de dorpen van de lokale bouwvakkers (je kunt Rukuru beschouwen als een verzameling afzonderlijke dorpjes, soms bestaand uit een handvol huizen). Daar bakten we pannenkoeken, die vaak over tientallen nieuwsgierige kinderen en volwassenen werden verdeeld. Daarna kookten onze gastheren en -dames voor ons: nsima (maispap) met bonen, ei en soms zelfs kip. Na het eten werd er gedanst en gezongen, tot de ogen van alle aanwezigen bijna als vanzelf dichtvielen en het tijd werd om te gaan slapen. Ook dat deden we in de huizen van onze gastgezinnen. Na (in de meeste gevallen) een prima nacht, werden we de volgende ochtend wakker van het daglicht, huilende kinderen, scharrelende kippen en, ik moet eerlijk zijn, een mierenkolonie op ons bed. Voor het ontbijt hadden we zelf brood met beleg meegenomen, wat we konden delen met onze gastgezinnen. Van gestampte muisjes of hagelslag had men nog nooit gehoord. Geen enkel groepje keerde met lege handen terug: bijna iedereen kreeg een kip mee, die bij het groepje van Brittney zelfs ter plekke moest worden geslacht, samen met bonen, aardappelen of kool.
Zaterdagmiddag stond een volgend cultureel onderdeel op de planning: de Malawi Express. Vijf groepen deelnemers deden allerlei typische Malawiaanse dingen: nsima maken, helpen op het land of in de dembo (een nat, laaggelegen stuk land), dansen, bao (een Oost-Afrikaans bordspel) spelen of zingen.
Op zondag vierden we met alle kerken van Rukuru een dienst. De koren van alle kerken leverden een bijdrage, net als ons 'koor'. Stefan verzorgde deze keer de preek, over ons jaarthema 'Meet the Horizon'. Na een keurige Nederlandse vijf kwartier zat de dienst er al weer op. In de middag was het tijd voor een van de belangrijkste onderdelen van het programma: de interland! Met versterkingen in persoon van kok Jennifer en chauffeur Jonah traden we, na de nodige tactische instructies, tot op het bot gemotiveerd aan. Al snel kwamen we 1-0 voor, door een puik doelpunt van Edwin. Toen aannemer Luka een paar minuten later via de onderkant van de lat de 2-0 liet aantekenen, leek het Nederlandse team op rozen te zitten. Toch was het duel nog niet gespeeld, want in de rust brachten de Malawianen de nodige aanvallende versterkingen in het veld. De Nederlandse defensie hield moedig stand, en liet slechts één doelpunt toe. Daarmee werd ook deze week de interland gewonnen, onder toeziend oog van vele Rukuruse sportliefhebbers. De rest van de middag besteedden we aan het invlechten van het haar van de dames (en Richard), douchen, herinneringenboekjes schrijven en klaverjassen. In de avond dachten we onder leiding van Rosalie op een creatieve manier na over het thema 'Vertrouwen'.
Terwijl ik dit schrijf is in Rukuru het kinderfeest gaande. Alle deelnemers en kinderen vermaken zich met Nederlandse spelletjes, bij wijze van afscheid. Vanmorgen hebben we de bouwplaats al opgeruimd en versierd, zodat we vanmiddag de bouwwerken kunnen overdragen aan de gemeenschap. Dat zal ongetwijfeld gepaard gaan met dans, zang, speeches en cadeaus. Rients en ondergetekende hopen stiekem om opnieuw een dansje te kunnen wagen met een geit.
Morgen staan we om vier uur op, zodat we om half zes kunnen vertrekken richting Nkhata Bay. Daar hopen we rond het middaguur aan te komen, zodat we de hele middag kunnen genieten van het strand en het water. Hopelijk lukt het daar om de oranje stoflaag, die we al sinds de aankomst in Malawi op onze huid hebben, er een beetje af te wassen. Anders komen we het vliegtuig niet in, vrezen we. Aan het einde van de middag vertrekken we naar het guesthouse van CCAP in Mzuzu, waar we de nacht doorbrengen. De volgende dag rijden we via de souvenirmarkt naar Lilongwe, waar we de nacht door gaan brengen in een klooster. Donderdagochtend stappen we in het vliegtuig, zodat we vrijdag rond het middaguur weer aan kunnen komen in Utrecht. Hoewel we het hier reuze naar onze zin hebben, is het natuurlijk ook goed om weer terug te komen in Nederland. Tot dan!
Theunis Sjoerd
MA117 | Tweede interland ook gewonnen!
De tweede interland Nederland - Malawi gewonnen met 2-1! In de eerste helft scoorden Edwin en aannemer Luka. Hierbij kregen ze hulp van de kok Jennifer en chauffeur Jonah. In de 2e helft bracht het Malawiaanse team een aantal snelle jongens in, maar we hielden stand. Met hulp van scheidsrechter Vincent bleef het bij 2-1.
Morgen is het kinderfeest en de oplevering. Hopelijk ook de laatste keer de groetjes ophalen, dus wil je nog groetjes sturen naar de groep, stuur ze nu!
MA117 | Beide daken erop!
Theunis Sjoerd SMS't: 'Gisteren had de groep de laatste bouwdag gehad. Vandaag gingen de lokale bouwers door en het dak op het tweede huis is nu ook dicht. Wij hadden afgelopen nacht de sleepovers. In kleine groepjes sliepen we bij gezinnen thuis. Een groot avontuur! We hebben pannenkoeken gevakken, die vielen overal in de smaak. Vanmuiddag hadden we 'Malawi Express', met allerlei culturele belevenissen. We hebben Nsima gemaakt, meegewerkt op het land, gedanst, kip geslacht en nog veel meer. Nu lekker slapen en morgen weer een mooie dag in Rukuru. Eerst een kerkdienst, waar 'onze' Stefan voor zal gaan en daarna hebben we 's middags weer een voetbalwedstrijd. Kan het succes van afgelopen zondag worden herhaald?'
