Chocola, extra kilo's en hele vroege wekkers!
Oi,
Ons vorige verslag eindigde op woensdag, dus we gaan vrolijk verder met donderdag. Op donderdag kon team Ronald eindelijk beginnen met de grondverf die niet wit, maar doorzichtig bleek te zijn. Dat was een mooie basis voor de blauwe muren die wit moeten worden. Buiten werden, door team Huub, de scheuren in de muur opgevuld en werd er begonnen aan een nieuwe laag cementos op het pad rond het huis. ‘s Middags was er Bijbelclub over Johannes 3:16.
Er werd gespeeld met klei, gevoetbald en spelletjes gespeeld. Ook werden er vliegers gemaakt. Blijkbaar was vliegers maken veel makkelijker voor de Brazilianen dan voor Anneli en Yanyi. Bij het weggaan werd er nog wat pap uitgedeeld aan de kinderen. ‘s Avonds kwamen de nodige spelletjes weer uit de tassen en werd er volop meegezongen met de (opwekking) klassiekers.
Na een rumoerige nacht met langsdenderende vrachtwagens en het nodige gesnurk werden vrijdag eindelijk de verfpotten opengetrokken en kon team Ronald beginnen aan het schilderen van alle binnenmuren. Ook buiten werd er niet stilgezeten en had team Huub zich weer gestort op het maken van cement en het opknappen van het wandelpad naar het blauwe huis.
Vandaag was de laatste dag van de Bijbelclub. Er werd fanatiek spelletjes gespeeld met veel gezang en geschreeuw. In de keuken werd voor alle kinderen een stukje cake klaargemaakt, waar de bouwvakkers ook van mee mochten genieten.
‘s Avonds werd in een gezamelijke GAG (goede avond gesprek) de 1e week geëvalueerd en we kwamen tot de conclusie dat mensen moeten leren om hun spullen achter hun r**t op te ruimen (natuurlijk zijn wij nu benieuwd wie zijn/haar kind hierin herkend). Ook werd er emotioneel afscheid genomen van onze Braziliaanse vrienden, die we zondag gewoon weer zouden zien. Gelukkig was ons verdriet van korte duur want.... er was chocolade-cake met glazuur en hagelslag.
Zaterdag..... uitslapen!?!?!... van 7 uur aan de ontbijt tafel naar 7 uur opstaan. Om half 8 zaten we, met bij sommige de slaap nog in de ogen, in de bus, op weg naar een “farm”. Na een half uurtje waren we bij de “farm”, geen gewone boerderij maar een luxe oord waar je zo een familiedag kan houden. Voor omgerekend €20,00 kun je daar de hele dag relaxen, onbeperkt eten van het ontbijt-, lunch- en toetjesbuffet, ziplinen, een rondje rijden op een paard, vissen en je ogen uitkijken. Na een heerlijk ontbijt ging een groot deel van de groep richting het ziplinen, zelfs Willie waagde de oversteek over het water. Na de lunch, het ijs, de suikerspin en overvloed aan puddinkjes (och mensen wat hebben we het hier zwaar!!) vertrokken we met de bus richting een grot. Hier kregen we een rondleiding langs de stalagnieten en stalagtieten die toch wel erg veel weghadden van broccoli met een kaassausje, een groep apen en een hamsterracebaan. Gelukkig kon onze gids ons goed vertellen wat alles was, maar hebben de auteurs van dit verslag hun eigen levendige tour gehouden.
Terug op de compound had niemand meer zin om te koken (lees de kokkinnen hadden vrij) en werden er om half 8 een aantal pizza’s bezorgd (ja mensen, wij hebben het heeeeeel zwaar hier). Met iedereen was rekening gehouden er waren zelfs pizza’s zonder vlees en zonder kaas besteld. Na het diner werden er nog heel wat spelletjes gespeeld, gesprekken gevoerd en was het nog lang onrustig op het terrein.
Na een onrustige nacht met weinig slaap en lege luchtbedden, ging de wekker vrolijk om 6 uur (we zeiden toch dat we het zwaar hadden!). Nadat iedereen zonder te knoeien op de zondagse kleding zijn/haar ontbijt op had, kregen we een leuke en een minder leuke mededeling. De leuke mededeling was dat we meer dan tijd genoeg hadden om naar Belo Horizonte te reizen voor de kerkdienst. De minder leuke mededeling was dat er gisteravond (héél) laat was besloten dat de kerkdienst deze zondag om 10.00 uur in plaats van 9.00 uur zou beginnen omdat wij anders zo vroeg op moesten staan... oftewel voor niets zo vroeg de wekker... ja we hebben het zwaar hier beste lezers! Na dat uurtje gemiste slaap in de bus te hebben ingehaald (de stoelen kunnen heel ver naar achteren), werden we met knuffels ontvangen in de kerk van het Leger des Heils in Belo Horizonte. Om 10.00 startte de dienst die we begonnen met heel veel muziek. Halverwege namen wij de dienst even over met het “Hollandse kwartiertje” waarin Yanyi, Anneli en Ilona “10.000 reasons” en Jelle (Jellybean) “Aan de maaltijd wordt het stil” zongen en we luisterden naar de getuigenissen van Max en Huub. Toen we dachten dat de dienst klaar was werden we verrast met het feit dat, na de lunch en uurtje vrije tijd, de dienst verder ging. Na dienst 2.0 was het alweer tijd voor een emotioneel afscheid van onze nieuwe Braziliaanse vrienden (die we zaterdag weer zullen zien). Na de nodige big hugs, “i will miss you” en heel veel tranen stapten we in de bus op weg naar het stadion. We kunnen jullie vertellen dat de buschauffeur een prijs verdient en de remmen goedgekeurd zijn... de weggetjes waren smal en liepen behoorlijk steil omhoog/omlaag. Onderweg naar ons tijdelijke huis maakten we nog een rondje langs het stadion waar de klassieker Saõ Paulo - Cruzeiro op het punt van beginnen stond. Het spel eindigde in een 2-0 winst voor Saõ Paulo.
Terug op de compound rook het al heerlijk naar een vertrouwde geur uit Nederland, de snackbar. Vanavond op het menu: hamburgers met friet... we hebben het echt heel zwaar hier!!
Het weekend is bijna voorbij en de werkweek staat weer voor de deur met allerlei leuke, nieuwe dingen op de bouwplanning. Na zo’n luxe weekend moeten de kilo’s er weer af en komt ons zware leventje weer terug.
Groetjes uit het altijd zonnige Brazilië
Anneli en Ilona
