Het voelt als een half jaar geleden dat we in Libertad aankwamen, zo veel is er de afgelopen weken gebeurd. Tegelijkertijd voelt het ook als gisteren, omdat de dagen als een roes aan ons voorbij zijn getrokken. Hier een update van de afgelopen dagen.
Afgelopen week hebben we hard gewerkt om de droogvloer in het cacaocentrum te kunnen storten. Met een paar honderd kruiwagens grond hebben we de grond op hoogte gebracht. Op donderdag is het eerste deel van het beton gestort. Daarvoor waren 40 volle betonmolens nodig. Verder hebben we ook volop gemetseld en een muur gewit, zodat Judith, Danielle en Denise daar een mooi logo op konden schilderen. Aan dat logo wordt vanmorgen (zaterdagochtend) de laatste hand gelegd, dus dat is net op tijd klaar voor de overdracht van vanmiddag.
Deze week helpen voor ieder diner een aantal deelnemers in de keuken. De dames die dat op donderdag deden maakten vrienden in de groep: ze toverden gefrituurde kip op tafel. Daar maakten maar weinig mensen bezwaar tegen. De laatste dagen gaat iedere middag een groepje deelnemers op huisbezoek bij mensen die we kennen uit het dorp of van de bouwplaats. Dat levert altijd mooie ervaringen op. Ook de groep die op bezoek ging bij Hovita, de dame die het kinderprogramma organiseert, kwam met een bijzonder verhaal thuis. Met betraande ogen vertelde Hovita dat de komst van het cacaocentrum het belangrijkste is wat er in de geschiedenis van Libertad in het dorp gebeurd was. De komst van het centrum is een langgekoesterde wens, die echt zal zorgen voor betere leefomstandigheden voor de boeren in deze regio.
Vrijdag was de laatste bouwdag. We hadden een fikse uitdaging: we wilden het beton van het tweede (en grootste) deel van de droogvloer storten. Daartoe werden alle verloven ingetrokken. Daar kon trouwens niemand echt mee zitten: iedereen was tot op het bot gemotiveerd om ons doel te behalen. Dat er aan het einde van de dag daadwerkelijk een strakke droogvloer was gestort leidde tot grote tevredenheid. Ondertussen hebben we ook de andere ruimtes opgeruimd en schoongemaakt, zodat alles klaar staat voor de overdracht van vanmiddag. Op de bouw hebben we gedaan wat we wilden: op zowel de grote opslagruimte, het toilet en de fermenteerruimte zit het dak en is het grootste deel van het metselwerk gedaan. Het onderste deel van de muren is opgetrokken en de poort is geplaatst. Ook is het gat voor de septic tank (ongeveer 12 kuub) gegraven. Na ons vertrek gaat de gemeenschap aan de slag om het laatste metselwerk af te maken, het pleister- en verfwerk te doen en ramen en deuren te plaatsen. Naar verwachting wordt het gebouw eind augustus in gebruik genomen.
We hadden ook nog twee gave avondprogramma's deze week. Op donderdagavond deden we met een groep deelnemers een persoonlijkheidstest. We zitten allemaal verschillend in elkaar. Het is goed om dat te weten, en vooral ook om te ontdekken hoe we elkaar met onze talenten en eigenschappen kunnen ondersteunen. Op vrijdagavond spraken we onder leiding van Gerlinde over ons geloofsleven. Dat deden we op een bijzondere locatie: de bouwplaats. Na het programma zongen we met elkaar, en het was bijzonder om zo ook op een geestelijke manier het bouwproject af te sluiten.
Gisteren was de laatste van de negen kinderprogramma's. Vanmorgen is het kinderfeest, waar we met de hele groep en alle kinderen het kinderprogramma afsluiten. Vanmiddag is de bouwoverdracht, waarschijnlijk met veel speeches. Als diner krijgen we van Don Sylvano, de huisbaas van kamp Noord, waar een aantal deelnemers slapen, een barbecue aangeboden. Daarna zal er ongetwijfeld nog gedanst worden. Morgen hebben we een eigen viering, en dan is het tijd om onze tassen in te pakken. Maandag en dinsdag brengen we door in kustplaats Puerto Lopez en Guayaquil, waarna we woensdagochtend weer richting Nederland vliegen. Natuurlijk hebben we zin om iedereen te zien, maar een extra weekje hier zouden de meesten van ons niet afslaan.
Dat was het voor nu. We printen nu waarschijnlijk voor de laatste keer de groetjes uit. Ivannoe wil nog graag de groetjes doen aan Babette, zijn kinderen en zijn schoonouders. En aan alle andere mensen die dit lezen. Dat geldt ook voor de rest van de groep. Tot spreeks!
Theunis Sjoerd
