De dinsdag avond had twee uitersten. Enerzijds was iedereen geraakt door de lieve berichten van thuis en anderzijds was het een comedy show bij de heren in de kamer. Prachtige opmerkingen en woordgrappen werden uit de kast gehaald.
Na de wekker, schreeuwende kippen en jankende ezels was de tweede bouwdag aangebroken.
We merken dat de Ghanese bouwers moeilijk werk uit handen geven. We moeten heel sterk aandringen om werk te hebben. Vrouwen op de werkplaats is helemaal apart voor hen. De uitdaging voor ons is dat zoveel mogelijk mensen van de groep een taak hebben. Naarmate de tijd verder ging is dit ons steeds beter gelukt, ze merken dat de dames uit Holland pit hebben en de schop uit handen nemen. Het is mooi om te zien hoe een ieder zich op zijn/haar manier ontwikkelt. Na de heerlijke lunch die verzorgd werd door onze Ghanese kokkinnen zijn we nog een paar uur aan de slag gegaan. Op deze dag kregen we het voor elkaar om de ringleiding bijna geheel op het lokaal te krijgen. Hiervoor moesten we in 1 lange slinger samenwerken. Emmers met beton werden vakkundig omhoog gebracht. Veel beton kwam op de kleren, en veel zand kwam in de ogen daarbij.
In de avond kwam een plaatselijke klerenmaker om wat lokale haute couture aan te meten.
Veel leden van onze mooie groep wilden wel iets fleurigs toevoegen aan hun kleding assortiment. Daarnaast werden er veel spelletjes gedaan, ervaringen uitgewisseld en uiteraard liedjes gezongen onder de bezielende begeleiding van Bobbie. Nadat iedereen heerlijk aan het chillen was, kwam er toch een serieus moment. Iedereen moest stipt om 20:00 uur in de eetzaal zijn, waarom dat was wist niemand los van de begeleiding natuurlijk. De leerlingen kibbelden hier en daar en suggereerden het een en ander. “Waarom is de begeleiding opeens zo serieus?”.” Is er iets aan de hand?” er was lichtelijk paniek zeker toen de crew van begeleiders met z’n zevenen op rij stond. “Oké dames en heren, mogen wij even uw aandacht” werd er geroepen. Grote ogen keken naar de begeleiding. “We hebben een verassing” zei Gertjan; de geruststelling was van de gezichten af te lezen, en ja hoor daar kwamen de potten met pindaatjes tevoorschijn. De teleurstelling was nog duidelijker van het gezicht af te lezen van de leerlingen, toen opeens plots Anne-Marie zei; “wie heeft er zin in een heerlijk koud colaatjeeeeee!!!!" En ja hoor de handen gingen de lucht in en de vrolijke gezichten waren weer te zien. Na nog wat spelletjes en gezelligheid werden de klamboes weer opgezocht.
Donderdag was iedereen alweer vroeg uit de veren. Na het ontbijt kwam Steven, met een jeep en een truck aan. Zeven meiden werden in de jeep gepropt en een aantal jongens en Marissa werden achterop de truck gegooid. Lekker met de haartjes in de Ghanese wind (en zand) op naar het ziekenhuis. Het bezoek aan het ziekenhuis was waanzinnig interessant en de deelnemers kwamen terug met een uitgebreid verslag. “ Er waren maar 5 artsen voor 180 bedden, maar er was wel veel verpleging” gaf Marijn aan. De quarantaine afdeling waar de mensen met tbc lagen maakte er veel indruk, daarnaast was de kinderafdeling een ervaring die niet snel vergeten zal worden. Ondertussen ging het werk op de bouwplaats gewoon verder onder leiding van onze nieuwe bouwchef: Bas. Er werd flink gebrouwd aan de laatste stellages voor de verandaluifel. Het aantal stenen dat over grote afstand moest worden verplaatst was niet te tellen. We werden steeds creatiever in het vervoeren van deze zware units. Er waren er die legden ze op de schouder, terwijl andere ze op het hoofd probeerde te dragen (a la de locals). Al gauw kwamen we erachter dat we heerlijk bezig waren ondanks de verschroeiende hitte van de Ghanese zon, dat overigens dezelfde zon is als bij ons, en dachten we met z’n allen, let’s Go on! We zijn tot 17:30 doorgegaan en hebben alle stenen op de ringleiding geplaatst om morgen verder te gaan met de spanten. Al met al een prima bouwdag. In de avond hebben we genoten van een chillmoment, de heldere lucht bedekt met stralende sterren en een heerlijke wind die ons zonder te zweten in slaap liet vallen.
Good nigh Gbangu.
