Een uitgebreide update van de eerste dagen in Guatemala.
Buenos dias!
Na een enorm lange reis van 32 uur zijn we vrijdagochtend (lokale tijd) aangekomen in Guatemala. We werden opgehaald (zoals in het vorige berichtje al te zien was) in een hele echte gele schoolbus en naar de AMG school in Verbena gebracht. Hier gingen we op bezoek bij de school waar we oorspronkelijk zouden bouwen. Hier kregen we indrukwekkende verhalen te horen over de achtergrond van de kinderen die bij AMG naar school gaan. Ook zagen we gelijk de impact die de school op de kinderen heeft. Zo kregen ze lessen in hoe ze zich moeten verzetten tegen seksueel misbruik en huiselijk geweld, iets waar de kinderen dagelijks mee te maken krijgen. Vanaf het schoolplein waren de sloppenwijken te zien waar de leerlingen wonen. Na dit indrukwekkende bezoek vertrokken we naar Camp Canaan in Chimaltenago, wat een waar paradijs blijkt te zijn. Tussen de vulkanen, bergen en bomen blijkt het zuurstofgehalte op ongeveer 1800 meter hoogte iets lager te zijn dan verwacht, waardoor we tijdens het eerste sjouwwerk op zaterdagochtend stonden te hijgen als een stel onervaren paarden. Die bergen zorgen er tijdens het bouwen echter wel voor dat wij straks thuiskomen met serieuze beenspieren. Met elke dag rijst en/of spaghetti en een overheerlijke droge tortilla komen wij de dag door. Helaas zorgt dit voor een aantal rap leeglopende darmen en hebben we 3 van de 10 wc's moeten afstaan aan de diaree. De nachten hier zijn wisselvallig. Waar de jongens zich 's nachts bevinden in een zeer ruime koelcel (maar wel met bedden), branden de meiden met zijn 22'en weg in een sauna van ongeveer 10 bij 4 meter.
Zaterdagmiddag vond er (na de wandeling van het vorige bericht) een serieus gesprek plaats over de oprichting van Camp Canaan. Hierbij kregen we de heftige levensverhalen van de oprichters van het kamp Orfa & Jose te horen en voelden wij de overtuiging waarmee zij dit mooie werk doen. Zaterdagavond was het tijd voor het eerste avondprogramma. Er ontstond hierbij behoorlijk wat verwarring toen bleek dat Judith (onze medisch leider) en Sander (onze bouwleider) niet getrouwd, maar neef en nicht zijn. Nadat Ties als dino met een extra chromosoompje, Esra als vloervegende krokodil, Theunis als tjirpende mus en Danielle als vogelbekdier door de ruimte hadden gebarricadeerd, gingen we met buikpijn van het lachen naar bed.
Zondagochtend gingen we naar de kerk waar we in het Spaans werden toegezongen door een 4-koppig, vals zingend koortje en nadat we zelf ongeveer net zo vals 2 liederen hebben gezongen voorin de kerk, mochten we meedoen met de kindernevendienst. Hierbij hebben we heerlijk gespeeld in de speeltuin, die gemaakt is van ijzer en beton. 's Avonds sloten we de dag af met liedjes bij het kampvuur.
Inmiddels is het maandagochtend en hebben we net een emotionele officiële opening van de bouw gehad waarbij de volksliederen werden gezongen, speeches werden gehouden en er afgesloten werd met gebed in 3 talen. Vanmiddag komen de kinderen op het kamp en kan ook het kinderprogramma beginnen!
Adios & lieve groetjes van een heel enthousiast GU118!
P.S. Om af te sluiten volgen een paar mooie uitspraken van de afgelopen dagen:
- Hey, die hond heeft 6 uiers! - Kim
- Anders kan je altijd nog die boom verplaatsen! - Theunis
- It's a heägediss. - Jorie in het Engels
- O, een vogel is natuurlijk ook een mus. - Tirza
- Maar zijn ze nu getrouwd als neef en nicht? - Rieneke
- Ik heb spierbalpijn. - Neeltje
