Hoeveel indrukken kun je opdoen in een dag? Groep Voorthuizen schrijft over ceremonies, de eerste steen en het kinderprogramma waar nét iets meer kinderen op af kwamen dan gepland....
Maandag 22 juli. Na een rustgevende nacht wachtte de ware rijstepap op ons voor het ontbijt. De rijstepap werd niet door iedereen even hartelijk ontvangen. Vervolgens ging iedereen zich klaarmaken voor de eerste bouwdag die we begonnen met een openingsceremonie. Deze ceremonie begonnen we met een tweetalig gebed (Malawiaans en Nederlands). Vervolgens was er een toespraak van een local gevolgd door een toespraak van onze eigen bouwleider Wiebe. Voordat de eerste steen werd gelegd, werden van beide landen het volkslied gezongen. Voor deze hele ceremonie werd de geit die ons was geschonken geslacht. Een aantal van ons wilde dit graag eens meemaken en hebben van deze kans dus ook gebruik gemaakt. Na de ceremonie werd er begonnen met de bouw. Hiervoor werd eerst de bouwplaats ontdaan van kapotte stenen en werden de hele stenen opgestapeld. In de kamers van de te bouwen huizen werden de vloeren opgevuld, vervolgens werden de kapotte stenen hierheen verplaatst om tot gruis geslagen te worden. Bij het eerste huis was dit al snel klaar wat betekende dat daar aan het eerste muurtje gemetseld kon worden. Om het zand aan te voeren, wordt gebruik gemaakt van een klein vrachtwagentje. Een paar deelnemers konden mee. De ritjes in de truck waren erg plezierig voor zowel de Malawiaanse als de Nederlanders, ondanks de taalkloof. Dit alles maakte de eerste dag bouwen een groot succes. Na de ceremonie begon het leukste onderdeel van de reis: kinderwerk! Na weken van voorbereiding, wat zeg ik, maanden! is het eindelijk zo ver. We gaan van start, joepie! Om 08:00 stonden de kinderen al paraat, ze hadden er zin in. Normaal gesproken komen veel kinderen er te laat, maar door hun enthousiasme konden ze niet wachten en stonden ze vlot paraat. Dit enthousiasme werd ook duidelijk tijdens het voorbereiden van de activiteiten. Tijdens het knippen, plakken en nieten kwamen de kinderen steeds dichterbij. Zo dichtbij dat ze ons regelmatig ‘per ongeluk’ konden aanraken. Op een gegeven moment hadden wij onze ruimte nodig. We legden lint op de grond en de kinderen gingen spontaan achter het lint staan en stonden stil te kijken wat er gaande was. We hadden materialen en spellen voor honderd kinderen per ochtend. Het bijbelverhaal ging over het verloren schaap. Geheel in dat thema hadden wij een aftelkalender met schaapjes opgehangen. Elke dag komt er een cijfer in een schaap te staan en als alle schapen zijn genummerd, gaan wij weer naar huis. Op deze manier wordt het visueel gemaakt voor de kinderen en vervolgens gingen wij de groep met nog geen honderd kinderen verdelen in vier groepen. CHAOS. De kinderen en leerkrachten zijn dit niet gewend. We hebben voor honderd kinderen een armbandje met een kleur. Elke dag een andere kleur zodat het eerlijk is dat elk kind een keer mee kan doen. We gingen de bandjes om doen, maar door hun enthousiasme rukte een paar kinderen bandjes uit de handen van de begeleiders. CHAOS. De spelletjes startten, chaos. Spellen wisselen, chaos. Maar na de tweede ronde was er geen chaos meer, alles was onder controle. Totdat... de kinderen in het dorp hadden door wat er gaande was, dus kwamen er steeds meer kinderen met ons meedoen. Uiteindelijk hadden we ongeveer 180 kinderen. We hebben een kring gemaakt aan het einde van de ochtend. De kring was gi-gan-tisch. Bijna de hele omtrek van het voetbalveld stond vol met kinderen. Mega indrukwekkend! Kleine tip van de sluier, dag twee begonnen we met tweehonderd kinderen en we eindigden met driehonderd plus. Dag twee was echt genieten en dag een ook. Al ons harde werken met voorbereiden is dubbel en dwars beloond!
