Deelnemers hebben het gevoel dat ze al weken in Kambia zijn en zo gedragen ze zich ook laat hoofdleider Cees weten. Het ochtend ritueel plassen, wassen, tanden poetsen en je flesvullen voor het ontbijt lijkt er al goed in te zitten..
De groep maakt het goed. De structuur lijkt er goed in te zitten. Cees laat ons weten: we ontbijten in onze werkkleding zodat we maximaal tijd hebben voor GMG (Goedemorgen gesprek) en dan ook nog op tijd op de bouw te komen. Ook het eten begint te wennen: kip met rijst en rijst met kip. Twee keer per dag warm eten. Maar het ontbijt is nog steeds een heerlijk broodje.. vanmorgen met gebakken ei.
Het gebouw groeit gestaag, twee pilaren van gisteren zijn ontdaan van hun bekisting en vandaag zijn er weer twee gestort. De achterkant is al bijna op hoogte. Maar het ene moment denken we dat we al bijna klaar zijn om vervolgens te horen dat we i.p.v. 165 raam stenen er bijna 300 moeten maken. En dat er 25 meter wapening extra gevlochten moest worden. Dan besef je dat je in Afrika bent.
Sommige deelnemers spreken al een woordje creools en hebben in het Engels leuke gesprekken met bouwvakkers en vrijwilligers. Vanmiddag kwam onverwachts de diricteur van CTF op bezoek mevrouw Joana Kamara. Haar woorden en dankbaarheid maakte op de deelnemers grote indruk.
En nog een berichtje van een deelnemer die al lekker veel van de Afrikaanse sferen proeft: “Hallo ik ben Esmee en vandaag mocht ik werken in mijn meest vertrouwde omgeving oftewel ik mocht timmeren met de locals en Tom. Een hele leuke ervaring. Ook hebben we pelpinda's gekregen van de locals. Samen met Marianne ben ik matties geworden met de zoon van de bouwleider waarmee we onze taalkennis hebben uitgewisseld”.
Dit was het dan weer voor vandaag. Warme groeten uit het altijd vriendelijke en nog steeds regenachtige Kambia
