Wat u allemaal kunt verwachten in dit dagverslag: Tom houdt bekisting vast die helemaal niet los zit. Hard werken op de bouw o.a. winterslaap, zandslidings en koprollen en emmers doorgooien waar nog wat resten in zitten. Maar ook indrukwekkende Lifeskills en besef van onrechtvaardigheid op de katoenplantage.
Dagverslag 18 juli 2019
Dag lieve kijkbuiskindertjes,
Vandaag, lieve kijkbuiskindertjes, gaan we een kijkje nemen in het grote Chimozabos. Leo de Bever heeft ons weer traditiegetrouw gewekt om 6 uur. Sommige diertjes waren nog in dromenland van de cola en chippies die we de vorige avond als verrassing hebben gekregen voor onze prachtige prestaties op de bouw. Na het heerlijke ontbijt (nog steeds rijstepap met heeel veeel kaneelsuiker, hagelslag en schuddebuikjes) kunnen alle dieren in het bos weer keihard aan het werk.
De dag begon met het pleisteren van de buitenmuur door de binken van de groep. De binkies werden ondersteund door ten eerste de steigers maar dan toch ook door de pleisterwerkgroep die klaar stond voor al hun pleisterwerk. De rest van de groep deed de mentale ondersteuning. Ook zeer belangrijk! Deze ondersteuning was zo belastend dat er zelfs door Annemijn en Renske een winterslaapje werd gedaan op een zandberg bij de bouw. Linde en Melanie kregen de opdracht om de bouw op te ruimen. In plaats daarvan hebben ze hun creativiteit geuit en een mooi kunstwerk gemaakt met als thema: de bruiloft (foto's volgen later), vast een tipje van de sluier: Het verhaal maakt het kunstwerk sprekend.
Vandaag was alweer de laatste dag van het Life Skills programma; deze keer ging het over seksualiteit. Mooi om samen met de meiden hierover na te kunnen denken. Het was een beetje een lacherige ochtend, maar we hopen dat zij iets van ons hebben opgestoken, wij in ieder geval wel veel van hen. Echt indrukwekkend om te horen hoe weinig ze als vrouw op dit gebied in te brengen hebben. Wat de man wil, gebeurt gewoon. Onvoorstelbaar!
Na de middagpauze konden we weer aan de beun op de bouw, want - *tromgeroffel* - de ringbalk op de binnenmuren werd gestort. Dit betekende beton maken, emmers met beton doorgeven en lege emmers weer terug gooien. Dit alles in het meest gestroomlijnde proces van Chimoza, namelijk het lijntje. De hoofdregel van een proces is: IN=UIT. Helaas was dit bij ons niet het geval; naarmate de middag vorderde werd de sfeer steeds meliger net als het beton (Tom die in iedere emmer een handje zand strooide alsof hij aromat over z'n eten gooide bijvoorbeeld). Dit resulteerde in slidings over de zandberg wat al gauw koprollen over de zandberg werden door Sprangers en door locals. Dit ging gepaard met zandgevechten, een uitvoering van Let it go (Frozen) van Thomas, emmers op de meest onlogische manieren doorgeven/gooien. Dit ging door totdat het tot ons doordrong dat de bouw niet om 5 uur afgerond kon worden. Dus de bouwleiders trokken aan het kortste staartje en hebben de hoofdregel IN=UIT weer terug ingevoerd, waardoor het proces weer gestroomlijnd verliep. Uiteindelijk waren we dan om 6 uur van de bouw en hadden we nog een kwartier om te douchen. We kunnen nu wèl zeggen dat we onder de mooie sterrenhemel van Zambia gedoucht hebben.
De helft van de groep was vandaag ook weer op de katoenplantage te vinden. Ze hebben ongeveer 20 kg. katoen geplukt (100 kg. katoen levert ongeveer 370 kwacha op; dat is ongeveer 25 euro). Dit katoenplukken is wel een besefmomentje dat shirtjes van € 5,-, die verkocht worden in Nederland, eigenlijk niet realistisch zijn...
Na het avondeten, rijst, rund en groente, (voor de moeders: we krijgen hier voldoende vitamientjes binnen, hoor en anders hebben we altijd nog de vitaminepillen die gegeten worden als snoepjes) was het tijd voor een GAG'tje (GoedenAvondGesprek). Dit ging o.a. over rentmeesterschap. Interessant om zo met elkaar hierover te praten. Na dit programma was het voor de meeste al tijd om het warme nestje op te zoeken.
Dus oogjes toe, snaveltjes dicht. Dit was een een mooie dag in het Chimozabos.
PS. Voor de oplettende lezer: hierbij de uitreiking van de botte beitel en de gouden troffel.
De botte beitel werd met vlag en wimpel gewonnen door onze enige echte Tom Bogers. Deze werd overhandigd door Dianne Bogers. Zou het in de familie zitten? De reden dat Tom deze botte beitel gewonnen had, was omdat er paniek was op de bouw omdat met het storten van de ringbalk boven het deurkozijn het kozijn half naar beneden kwam. Dianne stond heel heldhaftig dit kozijn omhoog te houden terwijl Tom een stuk bekisting aan het omhoog houden was wat helemaal niet los kwam. Dit was niet de enige reden; ook is Tom al voor de derde keer op rij zijn handdoek vergeten naar de douche mee te nemen...
De gouden troffel werd gewonnen door Thijs 2 (Roubos), Richard en Jeffrey. Dit omdat ze heel de middag bezig waren met het timmeren van de bekisting. Dit ging allemaal volgens plan (nadat het plan meerdere keren veranderd was); dit zorgde soms voor enige frustraties. Net als de spijkers die met de plank krommer werden geslagen. Dit alles was dus een mooie reden voor de gouden troffel.
Dit verhaal werd mede mogelijk gemaakt door:
De gezusters Spuijbroek
