Slapen tussen de spinnen met muizen aan het voeteneind. We sliepen bij de lokale bevolking. Het hoogtepunt, niet van de bouw, maar van onze reis!? Een verslag van Thomas Ros en Stijn van de Werken
Weer een update uit Chimoza. Deze keer van zaterdagochtend tot zondagmiddag.
Zaterdag betekent net als thuis lekker uitslapen. Het Zambiaanse uitslapen duurt alleen tot 07:00. Het zal jullie verbazen, maar wat kunnen we daar van genieten. Na onze vaste ochtendrituelen (denk aan: onszelf uit bed hijsen, porridge eten en GMG'en (goedemorgen gesprek)), was het voor sommigen van ons weer tijd om te bouwen en voor anderen weer tijd voor het wekelijkse wasje. Vandaag was een halve bouwdag. dat betekende dat we zelf mochten kiezen of we aanwezig wilden zijn op de bouw. Op de bouw is steeds minder hulp van ons nodig; een lekker rustig dagje dus. Dit was echter stilte voor de storm.
Het middag- en avondprogramma was namelijk alles behalve rustig.
Na de lunch kwam Leo met de mededeling dat in de middag de Zambia-express zou plaatsvinden. Wij horen u thuis al denken, Zambia-express!? Ja een Zambia-express. Dit hield in dat we in groepen langs families gingen in Chimoza om daar iets van de cultuur te snuiven. Dit verliep weer op zijn Afrikaans, oftewel chaos. Niemand wist waar ze heen moesten en sommige groepjes hebben maar liefst 1 activiteit gedaan van de 5. Hier een paar voorbeelden: We konden mais van de kolf halen (dit leverde de nodige blaren op), een echt Afrikaans spelletje spelen en pindakaas en popcorn maken. Kortom, een interessante middag (als je alle activiteiten had kunnen doen).
Het avondprogramma was niet een normale zaterdagavond. Misschien was dit wel het hoogtepunt van onze reis: we mochten in groepjes gaan slapen bij een aantal locals. Dit betekende dat we snel onze slaapmatjes leeg moesten laten lopen en inpakken, zodat we deze op ons logeeradres weer op konden blazen. We kregen per logeergroepje een aantal pannenkoekshakers mee. We wilden namelijk de bevolking kennis laten maken met deze typisch Nederlandse delicatesse. We verheugden ons allemaal op deze avond, omdat wij de pasta en rijst nu wel een beetje beu zijn, hoe raar dit ook klinkt
Om half zes was het zover. Eenmaal aangekomen, werden we warm onthaald door de familie. Dit klinkt misschien niet veel, maar sommige families hier kunnen 50 man groot zijn. Deze 50 man moesten dus gevoed worden met 4 pannenkoekshakers. U begrijpt het dus wel: wij zagen onze pannenkoekdroom langzaam maar zeker voor onze ogen vervagen. Wij hebben misschien per persoon maar één pannenkoek op die avond. Als schrale troost was tijdens het pannenkoekenbakken wel een hele mooie bloedmaan te bewonderen.
Nadat we lekker 'gegeten' en gedanst (lees: twerken (schudden met de bips)) hadden, was het bedtijd. Ook dit was een groot avontuur. Op de muren liepen spinnen zo groot als ons avondeten (een halve pannenkoek). Sommige groepjes gingen zelfs letterlijk met de kippen op stok. We hebben dus al geslapen tussen het wild, waardoor we al voorbereid zijn op de safari. De volgende ochtend, na een gemiddeld slechte nachtrust (toch lastig om een oog dicht te doen tussen dat ongedierte), werden we weer om 08:00 op het 'schoolplein' verwacht voor het ontbijt.
Het was zondagochtend, 2019, we weten het nog zo goed, onze magen waren leeg. (Op de wijs van Thomas en Stijn van 't Hek)
Het ontbijt was naast het overnachten bij de locals echt een hoogtepunt. Iedereen smulde van de rijstepap en de zakken brood vlogen als warme broodjes over de toonbank.
Na het ontbijt (en een korte douche door de ondergetekenden), hebben we genoten van de groetjes. Heerlijk om na een logeerpartij weer even wat van thuis te horen.
Aansluitend was het tijd voor de openluchtdienst. Dit keer was Hendrik-Jan niet onze voorganger, wat ons in de eerste instantie zorgen baarde. Vorige week vonden de locals de dienst namelijk vrij kort, dus wij vreesden het ergste. Niets was minder waar: eerst werd de schriftlezing gehouden. Hierop volgde een 'preek', waarin de schriftlezing opnieuw werd behandeld in 10 minuten. De diepte zijn we dus niet echt ingegaan, zoals u wel kunt raden. Na de dienst was het tijd voor een aantal familiefoto's (met en zonder aanhang). Zodra wij terug zijn, kunnen de opa's en oma's dus een aantal foto's boven hun bed hangen.
We hebben zojuist weer genoten van de lunch ter voorbereiding op de tweede interland. Aansluitend aan de lunch was er wederom een Q&A met Moffat. Alle vragen over de Zambiaanse cultuur die de afgelopen weken bij ons opgekomen zijn mochten we stellen.
We houden jullie in spanning over de uitslag van de tweede interland.
PS: Kom maar door met de leuke groetjes, want we genieten hier elke dag weer van!
