Over hoe Sprangse meiden onmisbaar waren om de overwinning binnen te slepen en hoe Hendrik-Jan zich kwalificeerde als aspirant dominee. Een verslag van Thomas en Thijs Nieuwkoop.
Dagverslag zondag 14 juli:
Hallo lieve thuisblijvertjes en vakantiegangers,
Vandaag is het zondag, dit betekent uitslapen! We werden gewekt om 08:00 uur door onze lieftallige Hendrik-Jan. Echter waren velen het bed al uit, (want ja, het went toch die 06:00 uur). Terwijl onze vroege vogeltjes zich vermaakten met het lezen van een boek of lekker aan het kletsen waren, waren de keukendames weer bezig met ons favoriete gerecht: rijstepap, hier ook wel porridge genoemd.
Om 08:30 uur, het ontbijt was net van start gegaan, voelde Leo al de noodzaak zichzelf te nomineren voor de botte beitel (voor de mensen thuis: GEEN bijl dus). Hij gooide namelijk koffie over zijn broek heen, dit leverde de volgende quote op: 'Ik heb koffie in mijn kruis'. Aan het ontbijt zaten veel jonge knapen nog niet in hun kerkkledij (een trainingsbroek is niet netjes genoeg), hierdoor was het na het eten tijd voor een make-over. Voor het eerst deze reis werden de haartjes keurig in een scheiding gelegd.
Het was 10:30 uur toen wij als Sprangenaren met niet meer dan 15 locals op wat schoolbanken onder een boom zaten. Dit bleek de kerk. Gedurende de kerkdienst kwamen er telkens meer locals bij. Ook ging er af en toe een mobieltje af (niet die van ons uiteraard), het was al met al een tikkie anders dan in Sprang. Het was een mooie dienst met een volgorde zoals we het gewend zijn: zingen (wij mochten ook twee nummers ten gehore brengen), bidden, preek, zingen, zegen. De preek werd verzorgd door onze eigen Hendrik-Jan en ging over dienen met Jezus in je hart. Opvallend was wel dat halverwege de dienst een kalender op de kansel (lees: schoolbank) kwam, waarmee werd uitgedokterd dat het misschien wel dankdag kon zijn. Tijdens de slotzang, verzorgd door een lokaal koor van vrouwen en één man, konden onze giften gegeven worden in schalen die daar bestemd voor waren. Het was indrukwekkend om te zien hoeveel locals iets over hadden voor de kerk. Toen de kerkdienst bijna afgelopen was wilde Hendrik-Jan nog even het woord, met de vraag of we nog iets in de collecte wilden doen, dit was echter 5 minuten geleden gebeurd. Al met al dus een echte Afrikaanse "korte" (lees: 2 uur lange) kerkdienst.
Na de kerkdienst maakte iedereen zich op voor de lunch. Verrassend genoeg was het deze keer spaghetti. Een echte sportmaaltijd met de interland op komst. Hier hebben we lekker van gesmikkeld. Tijdens het eten waren er diverse discussies betreffende de interland. Dit heeft echter niet geleid tot conflicten en de vrede is bewaard gebleven. Gedurende de middag bereidden de jongens zich (misschien iets te serieus) voor op het naderende potje voetbal. Het merendeel van de meiden speelde nog een potje volleybal.
Om 16:00 uur was het dan zover: de langverwachte interland. Na een serieuze opkomst (kindjes aan de hand en het Wilhelmus), sprak topcoach Jeffrey ons nog even toe. Hij wist ons perfect op te laden voor de naderende wedstrijd. De wedstrijd bleek een ware slijtageslag voor de 9 mannen en 2 vrouwen in het veld. Uiteindelijk bleef na 90 minuten de brilstand op het scorebord staan. Even nog een paar hoogtepunten uit de wedstrijd: Willeke struikelde twee keer zonder bal of tegenstander in de buurt, of dit rasechte schwalbes waren blijft onbekend; De aanvallers hebben vooral goed naar de goal kunnen kijken, want tot uitgespeelde kansen kwam het niet. Andere hoogtepunten bestonden vooral uit gewonnen duels door de vrouwen, Zambianen die sneller rennen dan Arjen Robben in zijn hoogtijdagen en een pegel van Richard op de paal (de actiefoto's, geschoten (toch nog wel schietkansen dus) door Diede en Stijn vd W, volgen later). Het kwam dus aan op penalty's, die mede door goede reddingen van uitblinker Jarno, gewonnen werden met (3-2). Voor deze 5 gescoorde penalty's waren 20 pogingen nodig.
Met een euforisch gevoel was het vervolgens tijd voor het avondeten: geen pasta, maar voor de verandering rijst! Tijdens het avondeten wilde Leo zich zeker stellen van een overwinning, door zich nogmaals te nomineren voor de botte beitel. Hij had wel zin in een kopje thee dus stopte hij een theezakje in zijn warme water. Echter was Leo dit na een halve minuut vergeten en ging hij vol passie op zoek naar een lekker smaakje. Hij heeft zelfs nog 2 zakjes op tafel gelegd om zo nog beter een keuze te maken. Dianne en Arinda konden hun lach niet meer inhouden. Logisch dus dat Leo de botte beitel heeft gewonnen en hem zo dus in de familie houdt. De gouden troffel was vandaag voor de topprestatie van onze master coach Jeffrey. Jarno mocht ook meedelen in zijn glorie omdat hij man of the match was.
Na het eten had Jeffrey nog een avondprogramma voorbereid over leiderschap. Eerst werden er definities van een leider omcirkeld op een mindmap. Daarna werd er gediscussieerd over verschillen tussen een leider en een manager. Ten slotte werd er door middel van een testje uitgezocht wat voor soort mens iedereen is.
Zoals u/jij kunt lezen was het een drukke maar geslaagde dag (dit hadden we niet kunnen zeggen als we hadden verloren, want het voetbal was meer dan alleen een spelletje). Een hartelijke groet namens alle Zambiagangers.
(P.S. voor hoeveel is Mathijs de Ligt verkocht aan De Oude Dame?)
