Mariëlle, Rozemijn, Iris en André bezoeken Molozi
Storytelling van 8 september 2022
Afgelopen zomer waren Mariëlle, Rozemijn, Iris en André in Zambia op project, ze hebben hierbij ook Molozi bezocht en Mariëlle vertelt hoe het daar gaat...
Vanuit World Servants is er de mogelijkheid om, wanneer je op project bent, te kijken bij een ander project en daar met de mensen te praten over wat het project was, wat de impact is en hoe het nu gaat met het project. Eline en ik hadden ons daarvoor opgegeven en voordat we op project gingen hadden we in Nederland een voorbereidingsdag waarbij we tips kregen over hoe we het bezoek het beste aan konden pakken. We zijn vol enthousiasme op reis gegaan in de hoop dat we ook tijdens ons project in Mtelwe, Zambia op bezoek konden gaan bij een ander project om te kijken en te luisteren naar de verhalen.
Augustus 2022
Zambia, Mtelwe
Afgelopen week vertelde André aan Eline en mij dat we voor storytelling bij een eerder project van World Servants konden kijken. Dit zou mogelijk vrijdagochtend kunnen. En ja hoor, woensdag kregen we groen licht. Vrijdagochtend 9 uur zouden André, Eline en ik met Moffat meerijden naar de gemeenschap van Molozi, een half uur rijden van Mtelwe.
Vrijdagochtend half 8
Vervelend nieuws. Helaas werd Eline op de dag van ons bezoek ziek. Hobbelen over Zambiaanse wegen naar Molozi zat er voor haar vandaag niet in. Ik balen, ik zag het niet zitten om de vragen alleen te stellen en het verhaal in mijn eentje te ontdekken, maar gelukkig nog voordat ik mijn zorgen kon uitspreken had André al geregeld dat Rozemijn en Iris mee konden, allebei van het Social Media team. Rozemijn zou de foto’s maken en samen met Iris en André mij ondersteunen.
Vrijdagochtend 8 uur
Stress: Waar is Moffat? Geen auto te zien en ook geen Moffat te vinden. Dan maar even bij de keuken vragen aan onze kokkin Mirriam of ze hem al wel had gezien. Zij vertelde dat Moffat even weg was. ‘That way’ wees ze met haar handen. Maar ze vertelde erbij dat hij snel weer terug zou komen; iets met een os ofzo.
Maar, no worries, er zitten 60 Nederlandse minuten tussen 8 en 9 uur.
Vrijdagochtend 20 over 8
Moffat is gelokaliseerd. Tijdens ons project bouwen we een schoolgebouw met twee klaslokalen en Moffat is samen met een lokale medebouwer bezig om al balancerend op de muren de stalen draagbalken neer te leggen waarop uiteindelijk het dak vastgemaakt gaat worden. We durven bijna niet meer te kijken als we zien dat de lokale medebouwer op blote voeten staat. André staat te filmen, ‘Als hij valt staat het in ieder geval op film.’ Grapt hij met enige serieusheid. Gelukkig was het enige dat viel een baksteen die los lag.
Vrijdagochtend half 9
‘It’s half past 8 Moffat.’
‘Ah, 45 minutes ‘till 9.’
Vrijdagochtend 9 uur
Moffat staat klaar, maar waar zijn wij? De een nog even naar de wc, de ander nog op zoek naar haar pet, maar even na 9 waren we dan eindelijk klaar om te vertrekken.
‘You’re already used to Zambian time.’ Grapt Moffat terwijl we Mtelwe achter ons laten.
Na ongeveer een half uur hobbelen kwamen we aan in Molozi. bij het schoolgebouw. De gemeenschap Molozi heeft twee schoolgebouwen met elk twee klaslokalen. Eén daarvan is vorig jaar gebouwd door de lokale bevolking, zonder de fysieke hulp van de World Servants deelnemers omdat deze groep vanwege corona niet naar Zambia mocht reizen.
We zagen ook bij aankomst een derde schoolgebouw in aanbouw. Moffat vertelde dat deze gefinancierd werd door de lokale overheid. Dit gebouw krijgt drie klaslokalen en twee leraren kantoren.
Terwijl Moffat op zoek was naar een leraar hebben wij het terrein alvast even een beetje verkent. Tussen de twee schoolgebouwen door zagen we een voetbalveld. Moffat legde uit, toen hij weer bij ons was, dat elke school een voetbalveld had. Want sport is een belangrijk onderdeel van het leerproces. Rozemijn beaamde dit als sportdocent direct. Wij overigens ook, maar dan minder fanatiek.
Moffat liep daarna met ons naar een van de schoolgebouwen. Binnen konden we kijken in één van de lokalen. Terwijl we rondkeken kwam er een lerares aan. Ze stelde zich voor als Meriam Mkandawiry. Ze legde uit dat het lokaal waar we in stonden de peuterschool was. Vanaf 6 jaar mogen kinderen naar grade 1. Dit lokaal was dus voor die kinderen die jonger waren. Het viel ons op dat de platen en posters in het lokaal veelal in Engels waren. Meriam legde ons uit dat ze de kinderen als basis gelijk al Engels leren omdat er in Zambia 72 verschillende talen en dialecten gesproken worden. Om ervoor te zorgen dat ze allemaal de lesstof snappen wordt hen Engels geleerd.
Hierna werden we meegenomen naar het kantoor van een van de leraren. Daar werden we door Moffat en Meriam voorgesteld aan Simon Mtonga. Simon is de PTA van de school. PTA staat voor Parent Teacher Association. Simon onderhoud het contact tussen de school en de ouders van de gemeenschap.
Meriam en Simon vertelden ons dat het heel normaal was om leraren aan te spreken met sir en leraressen met madam. Toen ik de voorbeeldzin ‘Can I go to the toilet, madam?’ gebruikte corrigeerden Meriam me. Wanneer je van het toilet gebruik wilt maken vraag je aan je leraar of je de ruimte mag verlaten. Op die manier weet iedereen wat je wil en is dat een teken van respect en goede opvoeding.
Ze nam ons mee naar het grote kantoor van de headteacher. Er hingen daar veel posters aan de muur met informatie over de school, de lestijden, richtlijnen, motto’s en veel andere dingen die je ook in Nederlandse schoolkantoren kunt vinden. Het verschil was dat ze hier met de hand getekend waren en bij ons vaak geprint zijn.
In het kantoor van de headteacher werden we uitgenodigd om te gaan zitten. Moffat vertelde ons daar dat de school in 2013 bestond uit één schoolgebouw met twee klaslokalen en dat er geen getrainde leraren waren. Nu bestaat de school uit twee schoolgebouwen, vier klaslokalen en er is een derde schoolgebouw met drie klaslokalen in aanbouw. Er geven nu in 2022 drie getrainde leraren les op deze school en wanneer het nieuwe schoolgebouw klaar is krijgt de gemeenschap er nog twee getrainde leraren bij.
Toen dat ter sprake kwam vroeg Meriam of Moffat kon helpen met de bouw van twee lerarenwoningen. Lerarenwoningen zijn van groot belang voor het vast in dienst houden van leraren. Wanneer een leraar geen woning heeft gaat hij of zij vaak weer naar een paar maand terug naar zijn of haar eigen woning, maar als er een woning klaar staat in een gemeenschap verhuist de leraar naar de gemeenschap en blijft daar les geven.
Moffat kon niks beloven, maar hij zou kijken wat hij kon doen. Wie weet heeft World Servants volgend jaar weer een project in Zambia, het bouwen van twee lerarenwoningen met de gemeenschap van Molozi.
André vroeg hoe het zat met het percentage jongens en meisjes dat naar school gaat op dit moment en of het percentage schoolgaande meiden ook ongeveer evenredig was aan de jongens die gingen. En of ze dat ook inzichtelijk hadden. Terwijl Meriam op zoek ging naar de papieren vertelde Moffat dat in vergelijking tot 2013/2014 er nu 2/3x zo veel kinderen naar school gaan. In 2013 gingen er ongeveer 100 kinderen naar school en nu gaan er 352 kinderen naar school. Meriam had ondertussen de papieren gevonden. Eén van de papieren liet zien dat in grade 7 van 2022 11 kinderen school met succes hadden afgerond. Zes daarvan waren jongens, vijf daarvan meiden.
Een van de redenen dat op deze school het percentage schoolgaande meiden bijna even hoog is als dat van de jongens is dat er op deze school en gemeenschap aandacht word besteed aan hygiëne. School heeft bij de latrines voor de meiden een ‘washroom’. Hier kunnen meiden zich opfrissen wanneer ze menstrueren. Door deze mogelijkheid kunnen meisjes gewoon naar school. Wanneer de mogelijkheid er niet is blijven meiden vaak thuis, het is dan voor hen niet comfortabel om op school te zijn. Doordat ze dan vaak een week thuis zijn missen ze educatie waardoor ze vaak school niet afronden.
We vroegen Meriam en Moffat naar het project van 2013. Een groep World Servants deelnemers heeft toen samen met de lokale bevolking twee lerarenwoningen gebouwd. Ze hebben het ongelofelijk gezellig gehad en ze hebben ontzettend hard gewerkt. Toen we bij een van de woningen stonden herinnerde Moffat zich dat de groep vaak het lied ’10 duizend redenen’ had gezongen. Samen met Meriam en Simon hebben we het lied half in het Engels, half in het Nederlands en sommige woorden niet zo snel wetend, nog een keer gezongen.
Ze vertelden ook over het project uit 2021. De groep uit Nederland had geld ingezameld voor de bouw van twee klaslokalen. De corona situatie was onzeker, hier hadden wij ook last van gehad en was dat voor ons de reden om ons project naar 2022 te verschuiven. De lokale bevolking hoopte van harte dat de groep uit Nederland toch zou kunnen komen. Alles leek goed te gaan totdat op het laatste moment de groep rood licht kreeg.
Ze moesten thuisblijven.
Alle materialen waren er, de bouw kon beginnen, de bevolking was er klaar voor, maar de groep was thuis en mocht het land niet in.
Meriam en Moffat vertelden dat de bouw van de lokalen lang had geduurd. Niet in de eerste plaats omdat ze heel wat handen misten, maar ook vooral omdat de lokale bevolking de motivatie verloren had. Ze hadden uitgezien naar de komst van de groep en toen dat op het laatste moment niet door kon gaan was de teleurstelling enorm. Desondanks is de bevolking gaan bouwen en zijn de lokalen af gekomen. Tijdens de bouw hield Moffat contact met de groep in Nederland via Zoom en vlogs. Op deze manier kon de groep de bouw volgen en de bevolking zien en spreken, maar dit was natuurlijk niet toereikend genoeg. De culturele uitwisseling die altijd op projecten ontstaat was er niet bij dit project, kinderwerk kon niet doorgaan, de Holland vs Zambia voetbalwedstrijd kon niet doorgaan, geen pannenkoeken en stroopwafels, geen mooie momenten tussen de Nederlandse groep en de Zambianen. Moffat vertelde dat ze de groep Nederlanders gemist hadden, zonder hen was het project niet hetzelfde.
De groep is enthousiast uitgenodigd door Moffat om nog eens langs te komen, dus wie weet kunnen de deelnemers nog een keer in real life zien waarvoor ze geld in hebben gezameld en hoe mooi de omgeving en de community is geworden.
De gemeenschap is de afgelopen jaren gegroeid. En dat begon allemaal met het bouwen van twee klaslokalen en de lerarenwoningen. Zoals Moffat zei aan het begin van de dag toen we met de auto naar Molozi reden: ‘School is an opener for development.’
