Alle updates van Jeffrey
Terugblik op opening gemeenschapscentrum
"Het was een prachtig feest - en God stond centraal in onze dankbaarheid voor de bouw en onze hoop voor de toekomst: om mensen zowel geestelijk als sociaal te zegenen. We zijn afhankelijk van Hem en bidden dat Zijn liefde in en door ons leven en onze actie stroomt naar de gemeenschap van Almas."
Tijdens de live uitzending op youtube werd er gezongen, gespeecht en gebeden. Ook liet BEM een filmpje zien met een tijdlijn van de bouw van het gemeenschapcentrum. Leuk om te zien hoe het gebouw steeds meer vordert. Tip: zet de ondertiteling aan!
Opening gemeenschapcentrum live op youtube
De opening begint om 9 uur Braziliaanse tijd, dit is 14 uur in Nederland en is te volgen via deze link: https://youtube.com/live/l46K-YJP6dM?feature=share
Hoe gaat het nu in Guanhães?
De ruwbouw van het gemeenschapscentrum is inmiddels helemaal klaar. Om het gebouw helemaal af te maken moeten de ramen en deuren geplaatst worden, de vloeren gelegd en elektriciteit geïnstalleerd. Dit duurt nog wel even omdat BEM hiervoor eerst nog extra geld moet ophalen. Dit gaan ze doen door met de kerk activiteiten te organiseren (bv. een bazaar). Wel worden binnenkort de ramen en deuren geplaats. Het plan is dat het gebouw in mei in gebruik wordt genomen. Gelukkig staat het werk van BEM tot die tijd niet stil. De afgelopen maanden zijn de volgende activiteiten georganiseerd:
• Workshop spelen voor de kinderen
• Huiswerk begeleiding
• Fotografie
• Gitaarlessen
• Volwassenonderwijs
• Voetbal
• Zondagschool
• Jeugdbijeenkomst van de kerk
BR122 | Er is een tijd van komen en van gaan…
Eerst het vervolg van de maandag; gedurende de werkmiddag hebben we niet stilgezeten. We hebben namelijk alle dakpannen op het dak kunnen leggen! Erg bijzonder om te zien hoeveel werk er de afgelopen weken is verzet. Na een heerlijke warme en verfrissende douche werd in de avond het vertrouwen in de groep onder druk gezet. Wie waren de twee mollen in de groep die gedurende de spellen de boel saboteerden? Na een zeer geslaagde avond, waarbij helaas slechts één mol juist ontmaskerd werd, was het weer tijd om te slapen.
Dinsdag was de laatste echte bouwdag. We hebben het laatste beton gestort, nog wat muurtjes gemetseld en zijn alvast begonnen met het opruimen van de bouwplaats voor de oplevering. Daarnaast heeft een groepje een cursus Brigadeiros maken gevolgd van de keukenvrouwen. Ook hebben een aantal deelnemers de hele middag in de keuken gestaan om oud Hollandse pannenkoeken te bakken voor de volgende dag.
In de avond stond het programma “Gein op het Plein” op de planning. Iedereen was ontzettend nieuwsgierig wat dit in zou houden. Maar hier konden we niets over kwijt aangezien het zelfs voor het leidersteam een verrassing was. Uiteindelijk was het idee dat we op het plein in het City Centre een dansvoorstelling zouden krijgen van een lokale dans. Helaas bleken 6 van de 10 dansers niet meer te kunnen, waarna de rest ook geen zin meer had. Dit feestje ging dus helaas niet door… Zo zie je maar dat je in een projectland altijd flexibel moet zijn. Wel stond er na de alternatieve zangsessie op het plein een andere verrassing te wachten, namelijk het proeven van Açai ijs, wat typische Braziliaans is. Hier genoot iedereen erg van!
Vandaag is het echt de laatste dag in Guanhães. Heel gek om te bedenken dat we na bijna drie weken hier, een plek dat voor velen als thuis is gaan voelen, weer weg gaan en er waarschijnlijk nooit weer terug zullen komen… Vanochtend zijn een aantal mensen naar de bouw vertrokken om écht de laatste klusjes af te ronden en de bouw gereed te maken voor de overdracht. De rest van de groep is aan het inpakken geweest en de boel in de gemeenschappelijke ruimtes is schoongemaakt. Met het inpakken komt het besef wel dat we echt bijna vertrekken…
Na een laatste lunch van broodjes met roerei en worstjes, was om 14.00 uur Braziliaanse tijd, de overdracht. Nadat van beide kanten een woord van dankbaarheid werd gesproken, werd het logo onthuld. Vervolgens konden alle genodigden het gebouw bekijken. De eerste traantjes werden zowel bij de locals als bij de groep weggepinkt. Deze avond staat nog een afscheidsdiner gepland met alle mensen die betrokken zijn geweest bij het project, waarbij we de Brazilianen kennis zullen laten maken met pannenkoeken. Daarna zullen we gauw ons bedje opzoeken, want de wekker zal “morgenochtend” om 4.00 uur al gaan...
We hopen op een goede en voorspoedige reis. Ondanks dat het lastig is om alles hier achter te laten, zien we ook wel weer uit om naar huis te gaan en al onze avonturen te delen met onze dierbaren. Tot op Schiphol! 👋🏻👋🏻
BR122 | Een duik in het verleden
“Begin de dag met een dansje, begin de dag met een lach, want wie vrolijk lacht in de morgen, die lacht de hele dag, jaa die lacht de hele dag.” Zo werd iedereen zaterdagochtend gewekt nadat we mochten ‘uitslapen’ tot half 7. Na het ontbijt stapten we opgewonden in de bus richting Paulistas om een oud World Servants project te bezoeken. Het zou een bijzondere dag worden, vooral voor de gezusters Brouwer. Hieronder delen zij waarom.
“Zaterdag gingen we naar Paulistas, wat een extra bijzondere lading voor ons (Mineke en Mattanja) had. We hebben namelijk de kleuterschool bezocht, die onze vader 11 jaar geleden met een groep van World servants heeft gebouwd. We hebben mogen zien wat voor impact het project heeft gehad voor de bevolking daar, maar ook voor de groep zelf. Het was enorm bijzonder om te zien dat de mensen hier nog steeds alles weten over dit project, en enorm dankbaar zijn dat mensen zich inzetten voor de ander. Hieruit blijkt echt wat voor voorbeeld wij mogen zijn voor de mensen om ons heen en hoeveel wij kunnen leren van de mensen hier in Brazilië. Het hoogtepunt voor ons was het ontmoeten van de mensen waarmee papa nauw samen heeft gewerkt en veel over heeft verteld. We hebben nu met eigen ogen mogen zien waar papa is geweest. Een grote droom is dus werkelijkheid geworden!”.
Na dit bijzondere bezoek konden we onze magen weer vullen met een heerlijke lunch. Dit was zeer belangrijk, aangezien er een sportieve middag op het programma stond. De tolken hadden voor ons een Braziliaans zeskamp in petto. Nadat iedereen een teamnaam had gekozen en een yell had bedacht, nam de rivaliteit tussen de vier teams toe. Na een enorm gezellige middag met onder andere spellen als ballontrappen, touwtrekken en “duo voetbal” werd team Braziliandia tot kampioen gekroond. Moe maar voldaan vertrokken we weer naar onze verblijfplaats waar iedereen na het eten zijn of haar eigen gang kon gaan om vervolgens tevreden in de slaapzak te kruipen.
Zondag ging opnieuw de wekker om 6.30 uur. Na de indrukwekkende duik in het verleden van gisteren, stond er opnieuw iets bijzonders op de planning. Om 8.00 uur stapten we namelijk in de bus voor een bezoek aan een traditionele Indianenstam in Camésia City. Na een busrit van ongeveer anderhalf uur kwamen we aan in een dorp in de middle of no where. Niemand wist wat we konden verwachten, maar het leek wel alsof we in een Western film waren beland. De mensen waren versierd en getooid. Na een interessant verhaal van iemand uit de gemeenschap en een hele vragenronde zijn we heel wat wijzer geworden. Zo weten we nu dat een man een steen naar een vrouw kan gooien als hij haar leuk vindt en dat als de vrouw deze vervolgens teruggooit, de liefde wederzijds is. Wie weet komt dit nog van pas de komende week 😉. Na deze informatie liepen we naar de plek waar alle belangrijke ceremonies plaatsvonden. Hier werden we ondergedompeld in traditionele dansen waarbij we onze heupen zelf ook los mochten maken. Vol indrukken stapten we weer in de bus richting een kindercrèche van BEM waar we samen met de tieners van een zondagclub de lunch nuttigden. Bij thuiskomst werd er wat bijgeslapen of spelletjes gespeeld.
Voor het “avondeten” met een aantal zoete snacks smeerden we onze gouden keeltjes voor de kerkdienst die op het programma stond. Om 19.15 uur vertrokken we in onze zondagse kleding naar de kerkdienst. Aangezien de verwachting was dat de kerk druk bezocht zou worden, was het een openluchtdienst voor onze bouwplaats. Erg bijzonder om op deze plek, met de verbinding tussen de Brazilianen en de Hollanders, God groot te maken en te prijzen. Nadat wij (opnieuw met een valse start) onze liederen vol enthousiasme ter gehore brachten, nam onze grote vriend Phillipi ons mee in een mooie preek met de boodschap dat God genade is. Wat de avond extra speciaal maakte, was dat de ouders van Daniel aanwezig waren. Zij hebben BEM opgezet nadat zij de roeping van God hadden gekregen om alles in Nederland op te geven en naar Brazilië te vertrekken om daar te dienen. Erg bijzonder om te beseffen dat zij eigenlijk de aanstichting zijn van dat wij hier nu zijn… Na de dienst werden we weer verrast door de Braziliaanse gastvrijheid. Er stond namelijk voor iedereen soep klaar die we samen met alle locals nuttigden. Verzadigd kroop iedereen vervolgens weer onder de wol.
Vandaag (maandag) begon de dag een beetje anders dan alle andere werkdagen. Na een goed gesprek over ambities en dienstbaarheid en het ontbijt, vertrokken we namelijk te voet naar de “City Centre” van Guanhães om “souvenirs” te scoren. Echte souvenirs waren er helaas niet, maar niemand is met lege handen thuisgekomen. Wie weet zit er wel wat voor u tussen!
Vanmiddag staat er een gewone werkmiddag op het programma. De rest van de week staat (helaas) in het teken van afronden; wat is de tijd snel gegaan! We hopen jullie als thuisfront deze week nog een keer een update te sturen over onze belevenissen. Tot dan!
BR122 | Het is feest! 🎊
Hiep hiep hoera! Donderdag mochten we Ruchama haar 22ste verjaardag vieren. De dag was niet alleen hierom bijzonder, want daarnaast was het ook Mannen-Vrouwen dag. We begonnen dan ook met een gescheiden GMG van de mannen en vrouwen waarbij we het in een vertrouwde kring hadden over “mannen” en “vrouwen” dingen. Rond een uurtje of 7 werd het erg onrustig op de gang waar de vrouwen in een kamertje zaten aangezien de mannen telkens heen en weer liepen. Wat voerden de mannen allemaal in hun schild? Na even in spanning te hebben gezeten werden de vrouwen door de mannen in vol ornaat ontvangen in een heus luxe restaurant. De vrouwen werden persoonlijk één voor één naar de tafel geleid en werden vol liefde en aandacht bediend door de mannen. Natuurlijk hadden de vrouwen ook een verrassing in petto voor de mannen; om het stereotype te doorbreken versierden de meiden (letterlijk en figuurlijk) de heren. Dit was een zeer relaxed begin van de dag en beloofde veel goeds.
Natuurlijk moest er ook nog gewoon worden gebouwd. Er werden dakpannen versleept, grond geëgaliseerd en zand gekruierd. Aangezien we de eerste weken zo hebben geknald, neemt het aantal werkzaamheden wat af, maar dat komt eigenlijk wel goed uit nu de vermoeidheid bij sommigen ietwat om de hoek komt kijken. Natuurlijk moesten de mannen hun mannelijkheid nog even laten zien in een wedstrijdje spijker slaan, die bouwleider Herjan glansrijk won.
Na een heerlijk feestmaal van friet/patat, (we laten in het midden wat het was aangezien hier een verhitte discussie over ontstond) kip en sla, stond er nog een verrassing voor de mannen door de vrouwen op de planning, namelijk een hand- en schoudermassage wat de mannen zeker wel konden waarderen. Daarnaast stond nog een bijzonder avondprogramma op de planning; Starry night en moonlight songs. We vertrokken met de bus naar een berg op ongeveer 10 minuten rijden van ons verblijf waar we konden genieten van het uitzicht over de stad en de prachtige sterrenhemel. Hier werd ook de Mannen-Vrouwendag afgesloten met een ode van de mannen aan de vrouwen en een prachtig lied van de vrouwen aan de mannen. Nadat we nog een aantal liedjes hebben gezongen en nog even van de sterrenhemel hebben genoten, reden we terug en kroop iedereen moe maar voldaan onder de wol.
Vandaag was de laatste werkdag voor het weekend, iets waar erg naar uitgekeken wordt na deze volle week. Het was om verschillende dingen wederom een feestelijke dag. Naast dat er door een groepje verder werd gebouwd en de eerste dakpannen werden gelegd, vond het Kinderfeest plaats. Ruim 30 kinderen kwamen in de kerk waar het feest was. De kinderen genoten zichtbaar van het spelen, de schmink en de pannenkoeken die waren gebakken. Een mooie afsluiter van het Kinderwerk!
Daarnaast bezocht een klein groepje de nabijgelegen gevangenis. We kregen een rondleiding en mochten al onze vragen stellen. Het was bizar om te horen (en te zien) dat er acht tot twaalf gevangen in een cel zaten van slechts twaalf vierkante meter. Daarnaast was het schrikbarend om te horen dat ongeveer 80 procent van degenen die de gevangenis mochten verlaten, terug kwamen omdat ze in hun oude patroon vervielen. Er valt nog veel meer over te vertellen, kortom; een zeer bijzondere en indrukwekkende ervaring.
Ook werd vandaag voor de laatste keer Life Skills en Football4Water gegeven. Life Skills was ook zeer indrukwekkend. Het selecte gezelschap dat over bleef om in gesprek te gaan, deelde veel dingen en het hoofd van de school vertelde dat ze ontzettend dankbaar was dat wij hier dit programma kwamen geven en ze dit zag als het werk van God. Bijzonder om te zien dat God bij ons is, ons leidt en aan het werk is! Als dank voor onze inzet op de school voor het Life Skills en Football4Water programma, werden we uitgenodigd voor een “lunch” op de school. Een Braziliaanse lunch ziet er echter anders uit dan hoe wij het kennen in Nederland. In Brazilië betekent het namelijk veel zoetigheid en lekkernijen, zoals cake en kleine kaasbroodjes. We hebben hier dan ook heerlijk van genoten met z’n allen. We beseffen ons dat we het hier echt ontzettend goed hebben en dat we nog veel kunnen leren van de Braziliaanse gastvrijheid en dankbaarheid.
Na al deze lekkernijen konden we de calorieën er weer af lopen naar ons thuis. Hier stond Seliné klaar met allerlei leuke en lekkere souveniers. Wie weet ziet u hier bij thuiskomst wat van! Na deze bijzondere en indrukwekkende dag, hadden we een vrije avond. De één zocht vroeg zijn of haar bedje op, de ander las een boek en de ander speelde een spelletje. Voor nu welterusten!
BR122 | Wist je dat…
Dinsdag ging de wekker net zo als op alle dagen om 6.00. De een kan dit iets meer waarderen dan de ander. Na het GMG over vergeving stonden de verse broodjes alweer voor ons klaar. De ochtend begon op de bouw, waarvoor we deze dag een duidelijk doel hadden; het speel-klaar maken van het voetbalveld zodat we daar ‘s avond revanche konden nemen op het eerdere verlies met het voetballen. Dit bleek een grotere uitdaging dan gedacht; de grond was namelijk nog veel te nat om te egaliseren met de trilmachine… Gelukkig is er aan creativiteit geen gebrek bij de lokale bouwvakkers. Met een paal met een plank eronder gespijkerd konden we de grond met de hand aanstampen. Een heel karwei… MAAR het is geslaagd! Ruim voor de avond was alles zo goed als egaal en aangestampt. Na een inspectie van een deel van het leidersteam, werd de knoop doorgehakt en werd unaniem besloten dat de voetbalwedstrijd door kon gaan! In de avond vertrokken we dan ook in vol ornaat in onze oranje kleding naar het voetbalveld. Onder luid gejuich en de nodige aanmoedigingen werd het ene na het andere doelpunt gescoord aan beide kanten. Aangezien het uiteindelijk een toernooi was geworden, is er geen duidelijke winnaar uitgekomen, maar het was duidelijk dat we zeer aan elkaar gewaagd waren! Echt revanche hebben we dus helaas niet kunnen nemen…
Ook woensdag ging de wekker weer vroeg. Het was een drukke dag; in de ochtend bezochten een aantal een kliniek en een ziekenhuis. Het was interessant om een inkijkje te krijgen in de Braziliaanse gezondheidszorg. Daarnaast was er weer kinderwerk, waarbij de kinderen mee werden genomen in het verhaal van de schepping. Op zowel dinsdag als woensdag was het ook weer tijd voor Life Skills. We namen de jongeren opnieuw mee in het verhaal van Max Lucado over “You are special” en gingen in gesprek over thema’s als groepsdruk, vriendschap en de toekomst. Het waren zeer waardevolle gesprekken. We hopen dat de jongeren bewust zijn geworden van het feit dat ze geliefd zijn door God en dat het belangrijk is om te overwegen met wie je een vriendschap aangaat. Daarnaast werd op beide middagen Football4Water gedaan met de jongeren op school, om ze op interactieve wijze bewust te maken van het belang van hygiëne.
De bouw vordert gestaag. Met een select gezelschap hebben we vandaag gemetseld, beton gestort en heel veel stenen geschouwd. Sommige stenen hebben we inmiddels al meermaals in handen gehad omdat het lastig in te schatten is wanneer we waar zullen metselen. Maar dat mag de pret zeker niet drukken! We sloten de middag op de bouw af met een gezellige (en valse) zangsessie met liederen als “hoedje van papier”, “dikkertje dap” en “kabouter plop”. Zoals u wel begrijpt; de sfeer zit er nog steeds goed in!
Tot slot nog wat leuke inside information. De maaltijd sluiten we altijd af met het dagverslag, waarbij de avonturen van die dag worden gedeeld. Daarbij delen we ook altijd een wist-je-datje. Wist u bijvoorbeeld dat Brazilië 4 tijdzones heeft? En wist u dat Brazilië is vernoemd naar een boom? En wist u dat Brazilië bekend staat om de mooie vrouwen? Vast niet! Dan bent u in ieder geval ook weer wat wijzer geworden :) Hoe dan ook, tot de volgende!
Een lieve groet een een dikke tût van ons allemaal!
BR122 | Opnieuw een mysterie…
Ietsje later dan gehoopt, maar hierbij weer even een update vanuit het verre Brazilië. Dat we een tijdje niks van ons hebben laten horen is een goed teken, we hebben het namelijk ontzettend naar ons zin! We willen jullie als thuisfront graag even meenemen in onze avonturen van afgelopen weekend.
Vrijdagavond werden we uitgenodigd in de lokale kerk om een tieneravond bij te wonen. Nadat Alike en Julia de sterren van de hemel hadden gezongen, gingen de stoelen aan de kant voor een ijsbreker. Al zingend en dansend op de Portugese versie van A Ram Sam Sam kwam de sfeer er goed in. Vervolgens hebben we het gehad over het verhaal van de talenten.
De volgende dag was het weekend! Maar daar merkten we in de ochtend niet al te veel van, de wekker ging namelijk gewoon om 6 uur wat voor velen een grote domper was… Maar dit was zeker de moeite waard! Rond 8.00 uur stapten we in de bus naar Sabinópolis, een busrit van zo’n half uur. De eerste stop was bij het voetbalveld waar een Braziliaans team al op ons zat te wachten. De eerste echte interland! Na een korte teambespreking mochten wij aftrappen. We begonnen veelbelovend met een prachtig doelpunt van Marc. Maar helaas waren de Brazilianen ons toch te goed af… We verloren met 6-4. We krijgen vast en zeker nog genoeg herkansingen om de winst in de macht te slepen. Na deze teleurstelling stapten we weer in de bus richting het conferentiecentrum van BEM. We kwamen aan in een waar paradijs! Op een prachtige plek midden tussen de bergen, mooie bloemen en palmbomen konden we heerlijk ontspannen. De één speelde een spelletje en de ander nam een duik in het (toch ietwat koude) zwembad. Vervolgens werden we verrast met een traditionele Braziliaanse barbecue (churrasco). En alsof dat nog niet genoeg was, kregen we een heerlijk ijsje waar iedereen ontzettend van genoot. In de middag hebben we cultuur gesnoven; paard gereden en een boerderij bezocht. Erg interessant om te zien hoe Brazilianen boeren!
Aan het einde van de middag vertrokken we weer naar huis (ja, na een dikke week voelt ons onderkomen voor de meesten zeker als thuis!), waarna het na een broodje eindelijk tijd was om de groetjes te ontvangen! Van iedereen hebben we één groetje in de groep voorgelezen. Hierbij kwamen we opnieuw tot een mysterie, want wie is toch die Pinda Kaas die Lisanne een groetje heeft gestuurd?? Pinda Kaas, mocht je dit lezen, dan hopen we dat jij dit mysterie kan oplossen!
Op zondag konden we gelukkig wel uitslapen! Om 7.00 werden we gewekt. Na het GMG en het ontbijt trokken we met verdeelde moed de stevige schoenen aan om de klim te wagen naar het Jezusbeeld; hier in Guanhaēs hebben ze namelijk een kleinere versie van het Jezusbeeld die over de stad waakt. Naar verwachting van Daniel zou de tocht ongeveer 1 uur duren, maar Alike dacht dat dat wel langer zou zijn. Met de uitstekende conditie van de groep en de aanmoediging van de geblesseerden, waren we (gelukkig) ruim binnen de ingeschatte tijd van Daniel boven. Hier konden we genieten van een prachtig uitzicht over de stad. Na een uitgebreide fotosessie vervolgden we onze weg weer naar beneden. Nadat iedereen weer uitgepuft was en we weer verzadigd waren met heerlijke broodjes, hadden we een heerlijke vrije middag. ‘S avond was het tijd voor de kerk. Hier moesten wij natuurlijk onze zangkwaliteiten laten horen. Na een valse start zongen we vervolgens weer de sterren van de hemel! Daarna luisterden we naar een introductie van Alike over World Servants en een mooie preek van Jessé, een van onze tolken. Na deze mooie en bijzondere ervaring was het weer tijd om ons matje op te zoeken.
Vandaag, maandag ging de wekker weer om 6.00 uur. Het voelde als een echte maandag. Velen hadden opstartproblemen en vonden het al dan niet lekker liggende matje toch te fijn. Gelukkig konden we semi op tijd de dag beginnen met het GMG en het ontbijt, om vervolgens weer naar de bouw te vertrekken. Het is heel mooi om te zien hoe er meters worden gemaakt op de bouw! Het meeste beton is inmiddels op de vloer gestort en ook de muren vliegen de lucht in. Herjan, onze bouwleider is dan ook erg tevreden met de vorderingen!
Vandaag is ook het Life Skills programma en Football 4 Water begonnen. Dit zijn beide programma’s voor tieners om ze bewust te maken van belangrijke zaken in leven. Zo zijn we bij Life Skills met de jongeren in gesprek gegaan over vriendschap, relaties en zelfbeeld en hebben we bij Football 4 Water de jongeren op een speelse manier bewust gemaakt van het belang van hygiëne. Het waren zeer geslaagde programma’s die we de rest van de week op deze manier hopen voort te zetten.
Na het volle weekend en de drukke dag, was het vanavond tijd voor een moment van bezinning. We hebben met z’n allen nagedacht over het thema dankbaarheid. Het was mooi om stil te staan bij de dingen waar we dankbaar voor zijn en te beseffen dat het bijvoorbeeld niet vanzelfsprekend is om een dak boven je hoofd te hebben, onderwijs te ontvangen, gezond te zijn, genoeg eten te hebben en opgegroeid te zijn in een liefdevol gezin.
We zullen zo ons bedje weer opzoeken en weer opladen voor een mooie nieuwe dag! Tot de volgende!!
BR122 | Wanneer komen de groetjes?
Donderdag zijn we weer vroeg opgestaan om te gaan bouwen. De bouw vordert gestaag en er wordt veel zand en grind aangevoerd om beton mee te maken. Nadat in alle ruimtes de vloeren zijn afgegraven door de deelnemers en de aarde is weggebracht naar het 'voetbalveld' (deze moet namelijk nog worden gelijk gemaakt}, kan het storten van het beton beginnen. Er worden wat kruiwagens heen en weer gereden. Op een gegeven moment is er zelfs een verkeersregelaar voor de kruiwagens. Daarnaast gaan we verder met het dak en wordt er ook stevig door gemetseld.
Ondertussen zijn er 's morgens ook nog 2 nieuwe tolken bij gekomen. Het zijn 2 jonge meiden en ze slapen bij ons op de kamers. Julia heeft al snel iets gemeenschappelijks ontdekt met een van hen.
's Middags is er weer kinderwerk en de bouwers kunnen van de vrolijke geluiden, die van boven uit de kerk komen, meegenieten.
Na de bouw gaan de meesten even naar de slaapkamer om te genieten van een heerlijke douche of even een handwasje te doen. Silene (de vrouw van Daniel) heeft de 'grote' was de afgelopen dagen gedaan voor ons.
Na weer een heerlijke warme maaltijd worden we om 19.30 uur verwacht in de kerk. Hier zal Daniel ons iets meer vertellen over BEM en het ontstaan hiervan. Het mooie aan deze avond is wel dat er een vrouw was die vertelde over de impact die het gemeenschapscentrum op haar leven heeft gehad. Hoe het haar en haar leven had veranderd. Ze woont tegenwoordig in Nederland en is getrouwd met een jongen, die hier vrijwilligerswerk had gedaan in Sabinópolis. Na een lange maar interessante avond is het tijd om ons bed weer op te zoeken.
De vrijdag start hetzelfde als de andere dagen en er gebeurt ook veelal hetzelfde. Bouwen, kinderprogramma en de laatste 2 gmg- groepjes gaan op huisbezoek. MAAR...... vandaag gaan we, als alles goed gaat ,de groetjes printen en lezen! We kijken er echt naaruit om iets uit Nederland te horen en te lezen.
BR122 | Het mysterie van de gesneuvelde bouwschoenen
Na een nacht waarin diverse bomen zijn omgezaagd in zowel de slaapzaal van de mannen als van de vrouwen, maakte iedereen zich na het GMG en het ontbijt (ja, écht eerst een goed gesprek en dan pas het ontbijt tot grote teleurstelling van de meerderheid van de groep) klaar voor de eerste bouwdag. Na een kort "plechtig moment" en gebed had Anna Marta als jongste van de groep én bouwassistente de eer om de eerste steen te leggen. Daarna hadden we de World Servants vibe al gauw te pakken met het stenen doorgeven. Ook waren enkelen op hoogte het dak aan het voorbereiden en anderen konden al hun energie kwijt in het losslaan en egaliseren van de grond met een pikhouweel.
Na weer een heerlijke lunch met Braziliaanse lekkernijen was het ook tijd voor de eerste keer kinderwerk. Ongeveer 35 kinderen deden vol enthousiasme mee aan de spelletjes die werden gespeeld en het knutselwerkje dat werd gemaakt. Zelfs de mensen om de bouwplaats konden meegenieten van het enthousiasme; een geslaagde eerste kinderwerkdag dus!
'S avonds was het na de Hollandse pot tijd voor gezelligheid. Het volume van de kids bij het kinderwerk was niks vergeleken met de fanatieke kreten die naar buiten kwamen bij de diverse spelletjes die gedurende de avond werden gespeeld... Kortom, een zeer goede en gezellig eerste bouwdag!
De volgende ochtend begon nog voor het ontbijt met een groot groot probleem; Silke Hanna haar bouwschoenen waren compleet geruïneerd. Hoe dit na de eerste bouwplaats al kon gebeuren, was voor ons allen een groot mysterie. Met het technisch inzicht van onze bouwleider Herjan werden de schoenen vakkundig met tape en wat watjes omgetoverd tot de meest modieuze Nike en Adidas sneakers. Dat probleem was dus gelukkig opgelost! Op wat blaren na verliep de bouw zeer voorspoedig, de eerste vloeren zijn zelfs al gestort! Ook het kinderwerk was weer geslaagd. Daarnaast zijn de eerste mensen op huisbezoek geweest, indrukwekkend om een inkijkje te krijgen in het leven van de lokale bevolking. Vanavond zullen we de avond rustig eindigen met een avondsluiting en zal iedereen weer moe en voldaan onder de klamboe in bedje kruipen. Op naar weer een nieuwe dag vol mooie belevenissen! Oant de folgende! 😊
BR122 | Welke schoenmaat heb jij?
Hallo thuisfront!
Hierbij even een langere update vanuit het verre Brazilië! Na een warm onthaal door onze partner Daniel stapten we in de bus. Gelukkig was die zeer comfortabel voor de busrit van zo’n 15 uur die voor de boeg stond. Na twee korte tussenstops werden we gastvrij onthaald in Belo Horizonte voor de “lunch” (in hoeverre je dat nog een lunch kunt noemen om 16.30 uur 😉). Na een typische Hollands broodje kaas met een aantal Braziliaanse delicatesses stapten we weer in de bus voor de laatste loodjes. Net voor middernacht arriveerden we in Guanhães Almas, waar we warm werden ontvangen door de crew. Na een AGV’tje zochten we moe maar voldaan ons bedje op.
Vandaag konden we na de lange en enerverende reis lekker uitslapen tot 8.00 uur. Aangezien we in het pikkedonker waren aangekomen, was het nog een grote verrassing hoe de omgeving eruit zou zien. En dat uitzicht overtrof al onze verwachtingen! De zon kwam op achter de glooiende bergen, werkelijk prachtig!
Na ons ontbijt van heerlijke verse broodjes stond ons nóg een grote verrassing te wachten. Het werd namelijk duidelijk waarom ons de vraag “Welke schoenmaat heb jij?” een aantal maanden voor project werd gesteld. Om de accommodatie schoon te houden ontvingen we allemaal een setje Braziliaanse slippers, want met de vieze bouwschoenen naar boven stampen, dat kan natuurlijk niet! Opnieuw een enorme blijk van de gastvrijheid van de Brazilianen!
De rest van de dag stond in het teken van opstarten; het “kamp” opbouwen, een kleine sightseeing en de veiligheidsinstructie. We kijken er naar uit om morgen écht aan de slag te gaan met bouw en het kinderwerk! Tot de volgende update!
Ps. Check het filmpje voor wat insight information :)
BR122 | Druk druk druk??
Maar gelukkig ging dit voor ons niet op! Met ongekende snelheid zijn we na het afscheid van onze naasten zonder problemen ingecheckt en de doanne doorgekomen. Nu met z'n allen wachten tot de vlucht naar Zwitserland vertrekt. Wordt vervolgd!
Komen jullie dit jaar echt?
Proyeto Almas, begint bij partner BEM die haar kerkgebouw in het rijk geworden deel van Guanhães verkoopt en opnieuw begint in een van de sloppenwijken omdat ze met daar van betekenis kunnen zijn. Bij dit wijkcentrum zijn de keuken, toiletten, klaslokalen voor de workshops, het ontmoetingsplein met een ‘churrasco’ een Braziliaanse barbecue en natuurlijk een voetbalveld heel belangrijk. Daarmee kun je de mensen in de wijk bereiken. Daarnaast is er een zaal van 8 bij 12 mtr. waar je grotere activiteiten zoals een kerkdienst kunt houden. Leden van de gemeente geven workshops om ouderen te leren lezen en schrijven en kinderen te helpen bij hun huiswerk. Ze leren hen gitaar spelen, Engels spreken, foto’s maken en voetballen. Dit jaar willen ze de begane grond afmaken en in gebruik nemen. Voordat het zover is moeten er deze zomer nog veel muren opgemetseld worden van zowel het centrum als van de omheining.
In Almas, zul je ontdekken dat de problemen achter de soms aardige voorgeveltjes groot zijn. Armoede, door een te laag inkomen en stijgende prijzen, geen gezonde, veilige relaties en medische problemen wat weer leidt tot, prostitutie, criminaliteit, alcoholisme en drugsgebruik. Luister naar de levensverhalen van de mensen door met de twee dappere ‘social workers’ Ila Mara en Kariny op huisbezoek te gaan. Maak contact met de mensen, ontmoet ze, ga met ze voetballen, zorg voor een kinderprogramma en geef ze zo het gevoel dat ze gezien worden. Vooral voor de kinderen en tieners zijn dit wijkcentrum en de activiteiten zo belangrijk omdat het hen kan helpen een betere toekomst te krijgen.
Aan de slag in Almas
Almas is een buitenwijk van de grotere plaats Guanhães in de staat Minas Gerais. In Almas zijn er geen sociale voorzieningen. Er is geen school, geen gezondheidszorg, geen winkel, geen speeltuin. Er zijn alleen huizen en plaatsen die als huis worden gebruikt, waar tussen de aangelegde straten lopen. Door het ontbreken van deze sociale voorzieningen zijn er juist wel veel sociale problemen. Huiselijke geweld, seksuele intimidatie, drugs- en alcoholmisbruik en dergelijke komen met grote regelmaat voor. BEM wil hier iets aan doen. Zij zijn bezig met het opzetten van sociale programma's, waaronder een kinderprogramma, voetbaltoernooien voor jongeren en workshops voor vrouwen om op creatieve manier bezig te zijn, maar ook om een bron van inkomsten te krijgen.
Deze activiteiten vinden nu plaats onder een overkapping die gebouwd is op een terrein dat BEM heeft gekocht. Hun grote verlangen is om een gemeenschapscentrum te bouwen waar de activiteiten verder uitgerold kunnen worden en de inwoners van Almas de kans krijgen om zich verder te ontwikkelen in sociale vaardigheden, persoonlijke ontwikkeling en tegelijkertijd een veilige omgeving hebben waarin ze bemoedigd en opgebouwd worden.