Na een volle (bouw)week nemen we u graag mee in de avonturen van afgelopen weekend, waarbij we beide dagen een duik hebben genomen in het verleden…
“Begin de dag met een dansje, begin de dag met een lach, want wie vrolijk lacht in de morgen, die lacht de hele dag, jaa die lacht de hele dag.” Zo werd iedereen zaterdagochtend gewekt nadat we mochten ‘uitslapen’ tot half 7. Na het ontbijt stapten we opgewonden in de bus richting Paulistas om een oud World Servants project te bezoeken. Het zou een bijzondere dag worden, vooral voor de gezusters Brouwer. Hieronder delen zij waarom.
“Zaterdag gingen we naar Paulistas, wat een extra bijzondere lading voor ons (Mineke en Mattanja) had. We hebben namelijk de kleuterschool bezocht, die onze vader 11 jaar geleden met een groep van World servants heeft gebouwd. We hebben mogen zien wat voor impact het project heeft gehad voor de bevolking daar, maar ook voor de groep zelf. Het was enorm bijzonder om te zien dat de mensen hier nog steeds alles weten over dit project, en enorm dankbaar zijn dat mensen zich inzetten voor de ander. Hieruit blijkt echt wat voor voorbeeld wij mogen zijn voor de mensen om ons heen en hoeveel wij kunnen leren van de mensen hier in Brazilië. Het hoogtepunt voor ons was het ontmoeten van de mensen waarmee papa nauw samen heeft gewerkt en veel over heeft verteld. We hebben nu met eigen ogen mogen zien waar papa is geweest. Een grote droom is dus werkelijkheid geworden!”.
Na dit bijzondere bezoek konden we onze magen weer vullen met een heerlijke lunch. Dit was zeer belangrijk, aangezien er een sportieve middag op het programma stond. De tolken hadden voor ons een Braziliaans zeskamp in petto. Nadat iedereen een teamnaam had gekozen en een yell had bedacht, nam de rivaliteit tussen de vier teams toe. Na een enorm gezellige middag met onder andere spellen als ballontrappen, touwtrekken en “duo voetbal” werd team Braziliandia tot kampioen gekroond. Moe maar voldaan vertrokken we weer naar onze verblijfplaats waar iedereen na het eten zijn of haar eigen gang kon gaan om vervolgens tevreden in de slaapzak te kruipen.
Zondag ging opnieuw de wekker om 6.30 uur. Na de indrukwekkende duik in het verleden van gisteren, stond er opnieuw iets bijzonders op de planning. Om 8.00 uur stapten we namelijk in de bus voor een bezoek aan een traditionele Indianenstam in Camésia City. Na een busrit van ongeveer anderhalf uur kwamen we aan in een dorp in de middle of no where. Niemand wist wat we konden verwachten, maar het leek wel alsof we in een Western film waren beland. De mensen waren versierd en getooid. Na een interessant verhaal van iemand uit de gemeenschap en een hele vragenronde zijn we heel wat wijzer geworden. Zo weten we nu dat een man een steen naar een vrouw kan gooien als hij haar leuk vindt en dat als de vrouw deze vervolgens teruggooit, de liefde wederzijds is. Wie weet komt dit nog van pas de komende week 😉. Na deze informatie liepen we naar de plek waar alle belangrijke ceremonies plaatsvonden. Hier werden we ondergedompeld in traditionele dansen waarbij we onze heupen zelf ook los mochten maken. Vol indrukken stapten we weer in de bus richting een kindercrèche van BEM waar we samen met de tieners van een zondagclub de lunch nuttigden. Bij thuiskomst werd er wat bijgeslapen of spelletjes gespeeld.
Voor het “avondeten” met een aantal zoete snacks smeerden we onze gouden keeltjes voor de kerkdienst die op het programma stond. Om 19.15 uur vertrokken we in onze zondagse kleding naar de kerkdienst. Aangezien de verwachting was dat de kerk druk bezocht zou worden, was het een openluchtdienst voor onze bouwplaats. Erg bijzonder om op deze plek, met de verbinding tussen de Brazilianen en de Hollanders, God groot te maken en te prijzen. Nadat wij (opnieuw met een valse start) onze liederen vol enthousiasme ter gehore brachten, nam onze grote vriend Phillipi ons mee in een mooie preek met de boodschap dat God genade is. Wat de avond extra speciaal maakte, was dat de ouders van Daniel aanwezig waren. Zij hebben BEM opgezet nadat zij de roeping van God hadden gekregen om alles in Nederland op te geven en naar Brazilië te vertrekken om daar te dienen. Erg bijzonder om te beseffen dat zij eigenlijk de aanstichting zijn van dat wij hier nu zijn… Na de dienst werden we weer verrast door de Braziliaanse gastvrijheid. Er stond namelijk voor iedereen soep klaar die we samen met alle locals nuttigden. Verzadigd kroop iedereen vervolgens weer onder de wol.
Vandaag (maandag) begon de dag een beetje anders dan alle andere werkdagen. Na een goed gesprek over ambities en dienstbaarheid en het ontbijt, vertrokken we namelijk te voet naar de “City Centre” van Guanhães om “souvenirs” te scoren. Echte souvenirs waren er helaas niet, maar niemand is met lege handen thuisgekomen. Wie weet zit er wel wat voor u tussen!
Vanmiddag staat er een gewone werkmiddag op het programma. De rest van de week staat (helaas) in het teken van afronden; wat is de tijd snel gegaan! We hopen jullie als thuisfront deze week nog een keer een update te sturen over onze belevenissen. Tot dan!