Alle updates van Rianne

Leren, spelen en veel plezier in de ECDC van Kyivugiza

Al aan de rand van het dorp worden we begroet door vele kinderen: ‘Ah goeie, ah goeie!’ De groep uit Driezum-Wâlterswâld heeft, naast een prachtige Early Childhood Development Centre (ECDC), ook een aantal Friese woorden achtergelaten in Kyivugiza in het zuidwesten van Rwanda.

De kleuterschool is vol in bedrijf. De klassen zitten vol en er wordt volop geleerd en gespeeld. Sinds de opening in september 2023 gaan hier 137 kinderen naar school, verdeeld over drie lokalen. Er staan felgekleurde tafels en stoeltjes, elke klas heeft speelgoed en speelkleden, en elke dag krijgen de kinderen een maaltijd en melk. De toegang tot en de kwaliteit van het onderwijs in Kyivugiza hebben met deze ECDC echt een sprong gemaakt. Kinderen worden nu veel beter voorbereid op de lagere school en hun ouders kunnen hen met een gerust hart achterlaten wanneer zij zelf op het veld gaan werken. De kinderen zelf zijn vooral heel erg blij met de glijbanen en schommels die bij de school geplaatst zijn.

Ook op andere vlakken heeft de groep herinneringen achtergelaten in Rwanda. Het samenwerken op de bouwplaats, meiden en jongens met elkaar, de activiteiten van het kinderprogramma en de intense voetbalwedstrijd Rwanda-Nederland (winst Nederland na strafschoppen) worden door velen genoemd. Over de voetbalwedstrijd zeggen ze: "Come back to Kyivugiza! Next time we will win!"

Kleuterschool in Cyivugiza feestelijk geopend

Op dit moment is een groep diakenen met World Servants en Red een Kind op reis in Rwanda. Vorige week vrijdag woonden ze in Cyivugiza de opening van de kleuterschool bij. Door problemen met de geluidsinstallatie duurde het even voor het begon, dus was er eerst tijd om bij te praten met een aantal bekenden.

‘Ik begrijp niet hoe jullie het doen’, zegt Jean-Claude, de directeur van Help a Child in Rwanda. ‘Andere gasten liggen in hotels en hebben een stuk meer moeite om zich aan te passen aan Rwanda dan jullie deelnemers, en die slapen in klaslokalen!’ Hij is erg enthousiast over de samenwerking tussen de groep en de gemeenschap. Niet alleen op de bouw, maar ook in het contact met de mensen als er juist niet wordt gebouwd. Bijvoorbeeld op het voetbalveld, waar door de Friezen zelfs werd gewonnen. Berra, coördinator van AEE, sluit zich aan bij Jean-Claude. ‘Joel and his team did a very good job.’ Volgens hen is het meer dan een ‘partnership’, ‘it is a friendship.’

‘A goeie!’ Als de geluidsinstallatie het doet, is al snel duidelijk dat hier Friezen geweest zijn. De groet zal die ochtend nog regelmatig terugkomen. We luisteren naar een aantal speeches, dansen met de dansgroep uit de gemeenschap en dan is het tijd om de school officieel te openen. Aan het hek zit een mooi lint, dat door een vertegenwoordiger van de overheid wordt doorgeknipt. Daarna bekijken we de nieuwe lokalen, waar nu al 103 kinderen les krijgen. Nadat de kinderen melk gekregen hebben, is het tijd om naar nog een aantal speeches te luisteren en nog meer te dansen. De laatste speech eindigt met de mooie wens: ‘may God give us the opportunity to continue and continue.’

Een nieuw begin in een nieuw schooljaar

Het harde werken is beloond. De bouw van de lokalen voor de kleuters is afgerond. De Friese klomp hangt naast een inmiddels blauw geverfde deur. De muren, palen, tafels en stoelen zijn in groene, gele en blauwe kleuren geverfd. De latrines zijn eveneens gereed voor gebruik. Het schooljaar gaat beginnen.

RW223 | Onthaald in Wâlterswâld

In Driezum en Wâlterswâld hangt de vlag uit. Bij sommige huizen is de oprit of tuin mooi versierd. Welkom terug, RW223, staat er geschreven. Het is een drukte van belang bij autobedrijf Boersma. Het is de bedoeling dat de bus het erf oprijdt, dus een auto die in de weg staat, wordt even weggesleept en een paar meter verderop netjes weer geparkeerd. Ouders, broers, zussen, grootouders, kinderen, echtgenoten, vrienden staan vol verwachting uit te kijken naar de bus. Nog even...! Onder het genot van koffie, thee en cake duurt het wachten niet lang.

Een luid getoeter is al van verre te horen, nog lang voordat de bus in zicht komt. Spandoeken en ballonnen worden omhoog gehouden. Een gejoel gaat op. Ze zijn er! 34 mensen komen de bus uitgestormd en vallen in de armen van het thuisfront. Een goed weerzien. Joël spreekt woorden van dankbaarheid voor een goede reis, goede samenwerking, een goed verblijf en een veilige thuiskomst. Met een lach en een traan wordt er teruggekeken op een tijd die deze twee dorpen nog lang in de toekomst verbonden zal houden. Na een gebed klinkt het gezongen 'Onze Vader' over het terrein. Er wordt afscheid genomen. De rode tassen en de paarse truien gaan naar huis, bijkomen van de reis.

RW223 | Een feestelijke afsluiting

Vanuit het Centre Christus Guesthouse in Kigali volgen hieronder de verslagen van onze laatste twee dagen in Kiyvugiza. We hebben op een prachtige manier ons project af kunnen sluiten en de kleuterschool op kunnen leveren. De Rwandese aannemer zet de komende weken de puntjes nog op de i, en dan kunnen hier in september +-120 kinderen naar school.
Vandaag zijn we teruggereisd naar Kigali. Een lange rit, maar overal is wat te zien. Vooral de route door het Nyungwe National Forest is prachtig. We zagen zelfs nog bavianen! 
Nu gaan bij de groep de luikjes dicht want morgenvroeg zitten we om 04:00 in de bus voor een safari in Akagera National Park. 

Hieronder de belevenissen van de deelnemers:

21-08-2023

We waren om 6.15 gewekt en konden ons weer klaarmaken voor de laatste bouwdag. Na het ontbijt de GMG weer in en vervolgens klaar gaan maken voor de bouw. Iedereen had een andere taak want op de bouw was het meeste al gedaan wat binnen ons bereik lag. Dus 2 in de keuken, 4 aan het wassen met de hand en 3 schoonmakers. De rest ging richting de bouw. Daarnaast waren Annemarie en Sjoukje druk bezig met de muurschildering op de school.

’s Middags weer een lekkere warme lunch. We werden ingelicht over het afsluitende programma van het kinderwerk. Er waren 10 vakken met in elk vak een ander Hollands spel. De spellen die we gedaan hebben, zijn: touwtje springen, kruiwagen race, zakdoekje leggen, ballontrap (we moesten 200 ballonen opblazen; er waren een aantal lichte hoofden), spijkerpoepen en nog veel meer.

Ondertussen vertrokken Jellie en Fardau naar Gerjanne die een school heeft opgericht voor kinderen die niet binnen het Rwandese schoolsysteem pasten. Deze rit was erg hobbelig en duurde anderhalf uur. Bij aankomst na de lange rit konden we ons eerst schoonmaken want het was erg stoffig onderweg. Het programma van Gerjanne was al gestart maar we konden ons meteen erbij voegen. Het was er erg gestructureerd en een persoonlijk programma was voor de groep gemaakt. De vele dingen die ze deden, waren hoofdzakelijk spelenderwijs leren. Iets wat in Rwanda niet echt gebeurt maar precies wat deze kinderen nodig hebben. Het was erg leuk en leerzaam om te zien hoe Gerjanne het daar geregeld heeft.

Ondertussen was het kinderwerk een geslaagde middag met 150 tot 200 kinderen. Alle kinderen kregen na afloop een tasje mee naar huis. Toen was het opruimen geblazen en konden we ook al weer avondeten. Jellie en Fardau kwamen ook weer terug tijdens het avondeten. Toen werden de laatste voorbereidingen getroffen voor de bonte avond. Er werden acts uitgevoerd zoals: First Dates (Luca en Thijs gingen op date), Saai (Annemarie, Joel en Ingrid), er werden veel mensen nagedaan en er werd gezongen. Het was LACHEN GIEREN EN BRULLEN! Zelfs onze vrienden van de lokale partners hadden een act voorbereid. Het was een fantastische avond met z’n allen en een leuke afsluiter. 

Daarna lekker koese,

Groetjes,

Luca en Jellie

 

22-08-2023

Goeiemorgen, 

Vandaag mochten we uitslapen, 07:15 werden we gewekt. De dag van ons laatste GMG gesprek. Het onderwerp betreft: morning after. We hadden het over de dingen die je meeneemt terug naar Nederland.

Vandaag hebben we een rustige ochtend in de planning, er is ruimte om alles op te ruimen en de tassen in te pakken. Ook konden we kleding en medicijnen achterlaten voor de lokale bevolking. Hierdoor werd onze tas een stuk lichter. De medicijnen komen te liggen in de lokale health post. Tot onze verbazing hadden zij geen tot weinig medicatie. Ook hebben we al onze namen op het prachtige schilderij van Sjoukje mogen zetten. Aan het einde van de ochtend was er ruimte om in de boekjes van de mede deelnemers iets op te schrijven wat je waardeert aan hem/haar of een fijne ervaring.

Rond 3 uur was dan daar de overdrachtsceremonie. Er kwamen veel belangrijke mensen uit de regio om over dit project te spreken. Ook gaven zij aan hoe belangrijk het is de kinderen naar school te sturen. De ceremonie bestond ook uit zang en dans van de locals. Het was zeer indrukwekkend. Na de zang, dans en speeches gingen we daadwerkelijk naar de school. Deze is nog niet helemaal af maar zal in een kwestie van dagen af zijn. Er werden nog wat foto’s gemaakt en er werd een rondleiding door de school gemaakt. Vervolgens werd er feestelijk gedanst door ons met World Servants en met de lokale kinderen. Dit duurde tot 18:00.

Om 19:00 kregen we voor de laatste keer avondeten van onze geweldige keukenstaf die ons de gehele 2 weken goed heeft verzorgd met eten en drinken. Na het eten hadden we een afscheidsavond met AEE, Help a Child en de lokale staf. Een avond vol spel en vertier werd afgesloten met cadeautjes voor elkaar en veel dankbaarheid aan elkaar. Snel lekker koese want moarn wer betiid onderweis.

Groetjes,

Pieter W en Daan

RW223 | Impact in Rwanda

Yesterday, we celebrated the closure of World Servants project RW223 in Kivugiza, Rwanda. This was a significant milestone and the event was filled with joy and excitement. The celebration was adorned with captivating cultural dances that showcased the vibrant traditions of the Rwandan community and to which the Dutch group didn't hesitate to jump and dance with the community members. Additionally, heartfelt appreciation speeches were delivered to honor the remarkable achievements of WS in such a remarkably short time (less than 3 weeks). 

It is important to acknowledge that WS' impact extended beyond the construction of the ECD facility. They fostered community cultural exchange through various activities, including a children's program that helped young minds learn through games and songs. Furthermore, WS facilitated a youth life skills program, empowering young individuals with essential skills and knowledge for their personal and professional growth by exchanging with the Rwandan youth. Moreover, WS fostered meaningful interactions by being part of local churches and visiting households. 

RW223 | Een weekend vol cultuur

Goedemorgen! De laatste zaterdag van onze reis. Nadat een fanatiek groepje vanochtend was gaan hardlopen en apen had gezien, werd de rest om 7 uur gewekt omdat we vandaag een aantal toeristische uitjes gepland hadden. Na het ontbijten en de GMG-gesprekjes konden we ons klaarmaken voor de dag.

Om 9 uur stonden er 2 bussen voor ons klaar. We gingen met de bussen naar het Genocide Memorial in Nyarushishi. Toen wij daar kwamen, werd ons eerst de geschiedenis over dit district verteld en over de gebeurtenissen tijdens de genocide in dit gebied. In het genocide memorial werden ruim 8500 slachtoffers begraven die in deze omgeving gevonden zijn. Er is hier onder andere een ruimte met allemaal kleding die de slachtoffers droegen toen ze werden gevonden. Onder het gebouw is een kelder met een aantal kisten. Vaak liggen er meerdere slachtoffers in 1 kist. De mensen die hier liggen, zijn moeilijk te identificeren. Het memorial is ook nog niet af, hiervoor is helaas nog geen geld. Vorig jaar zijn in het gebied tijdens een bouwproject nog meer dan 1100 lichamen gevonden. De opbaarplek wordt zelfs te klein. In het gebouw is er ook alvast een ruimte ingericht voor trauma verwerking en een plek om alle namen op te schrijven.

Na het genocide memorial zijn we doorgereden naar de Tilapia Farm. Toen wij hier kwamen, zijn we met z’n allen op een boot richting de farm gevaren. Ze vertelden ons hier alles over het vangen en bewaren van de vissen. Ze ‘oogsten’ hier op een dag meerdere tonnen vis en de vis die verkocht is, wordt allemaal opgehaald door de kopers. Het bedrijf doet niet aan bezorging. Lokaal rond het meer wordt de tilapia niet of nauwelijks gegeten omdat het te duur is voor de meeste mensen. Verder leven in het meer maar weinig vissen door de gassen van vulkanische activiteit onderin het meer. Het meer waar deze farm zich bevindt, grenst vlak tegen Congo. Het was een prachtige boottocht en we hebben veel gezien van de natuur. Vanuit de boot konden we Congo ook zien. De stad Bukavu, die we vanuit de boot konden zien, bestond in de jaren 90 uit 200.000 inwoners maar inmiddels bijna 2 miljoen. Dit komt doordat het in de binnenlanden van Congo erg onrustig is door de rebellenlegers.

Na de boottocht hebben we bij de Tilapia Farm onze lunch opgegeten, om vervolgens door te rijden naar de volgende bestemming. Voor de volgende bestemming werd onze groep opgedeeld in 2 groepen. 6 mensen zijn naar een autogarage in Kamembe gegaan, de rest ging naar het voetbalstadion van Kamembe. Het stadion was niet wat wij allemaal verwacht hadden. Het was een klein stadion vergeleken met wat wij gewend zijn in Nederland en niet heel erg modern. Bij het voetbalstadion was een team aan het voetbal trainen. Het viel ons op dat de trainingen in Nederland zwaarder en ingewikkelder zijn dan hier. We mochten aan de andere kant van het veld zelf ook voetballen. Een aantal van onze groep lagen voor het stadion op een grasveldje uit te rusten en spelletjes te doen.

Bij de autogarage: we kwamen aan en werden ontvangen door de eigenaar. De eigenaar heet Fanta, hij heeft 15 man personeel en heeft de grootste autogarage in de omstreek. Ze doen daar alle werkzaamheden, van auto’s repareren tot auto’s spuiten. De werkplaats lijkt helemaal niet op een werkplaats in Nederland. Ze hebben geen brug om onder de auto te kijken maar een gat in de grond. De spuitwerkzaamheden gebeuren in een hok waar gewoon allemaal stof bij kan komen. Ook kun je je auto laten wassen voor 3 euro. Dit is in het kort hoe het bij de autogarage was.

In de avond hebben Thijs en Geertje een leuke pub quiz georganiseerd. De GMG-groepjes streden tegen elkaar en na een geslaagde en gezellige avond ging de winnaar naar huis met een trofee en de 2e prijs was een pot speculoospasta!

Wouter & Marijke  

 

Goedenavond,

Vandaag konden we uitslapen tot een uur of 7. We zijn alweer twee weken op reis in het mooie Rwanda. We begonnen de dag met een kerkdienst in een kerkje 20 minuten verderop. Het was een kleine kerk overvol met mensen die dansten en sprongen. Iedereen kreeg als welkomstcadeau een klein bosje bloemen en als eindcadeau kregen wij als groep suikerriet en wat fruit mee. Een deel van de mensen uit de kerk liep helemaal met ons mee tot aan de school.

Na even relaxen kregen we heerlijke Hollandse pannenkoeken!

Om 3 uur stond er een kerkdienst op de planning, maar het is geen Afrika zonder wat vertraging. Na het lange wachten van een uur was het dan eindelijk zover en kon de kerkdienst beginnen op het voetbalveld met de lokale bevolking. Deze kerkdienst was gevuld met dansen en zingen. Er was een speciaal groepje vrouwen gevormd die voor ons stonden te dansen en te zingen. Uiteindelijk hebben wij natuurlijk ook mee gedaan samen met de lokale kinderen. Na het dansen vertelde Pieter van Vliet zijn levensverhaal aan de lokale bevolking. Hiervoor kreeg hij veel respect van de lokale bevolking. De dienst was rond half 7 voorbij, hierdoor had het avondeten wat vertraging.

Luca was zo gastvrij om ons een leuk verhaal over sterren en stippen te vertellen. Door dit verhaal kregen wij een boekje mee met Bijbelse teksten, waar de groep over elkaar kan schrijven in elkaars boekje. Na het heerlijke eten hadden we vrije tijd en hebben we leuke spelletjes gedaan.

Een geslaagde laatste zondag vol activiteiten en nieuwe ervaringen! En natuurlijk veel plezier!

Lekker koese,

Groetjes Gerrit Jan en Anna-Marije

RW223 | Een week vol ervaringen

Afgelopen week stonden er weer verschillende ervaringen gepland om ons verder te verdiepen in de lokale levensstijl. Er zijn verschillende groepjes bij mensen thuis langs gegaan, de interland is geweest en er is natuurlijk verder gebouwd aan het schoolgebouw voor de Early Childhood Development Centre. Hieronder een klein verslagje van hoe de deelnemers het hebben ervaren. 

Dinsdag 15 augustus

Vandaag ging de wekker weer lekker vroeg, namelijk om 6.15. Eerst hebben we lekker ontbeten met een soort pannenkoek met kruiden. Na het ontbijt hadden we weer een GMG-gesprek en het thema van vandaag was vriendschap.

Na het GMG-gesprek gingen we weer de bouw op. We begonnen de ochtend met het verven van ramen en deuren, het slopen van een vervallen toilet en het aanvullen van de stenen voor de metselaars. Dit deden we met de hulp van treintjes van mensen. Vervolgens hebben we ook met treintjes het beton voor de bekisting aangevoerd en om ongeveer 12.00 was een mijlpaal bereikt. De buitenste ring van de bekisting was namelijk klaar. Dit hebben we gevierd door de lokale bouwvakkers een stroopwafel te geven. Dit konden ze waarderen en ze vonden het erg lekker. 

Na het middageten gingen we verder met de dingen waar we in de ochtend ook mee bezig waren. Om 14.15 is een deel van de bouwploeg gestopt omdat het Football4Water werd georganiseerd. Dit is een voetbal evenement waarbij hygiëne centraal staat. Vandaag was 1 van de 2 sessies. Vandaag was er een voetbalwedstrijd tussen 2 teams van de lokale bevolking. Het was een erg spannende wedstrijd die eindigde in een gelijkspel. Om de winnaar te beslissen, moesten er strafschoppen genomen worden. Hier is een winnaar uit gekomen en daar spelen wij donderdag met het WS team tegen. In de pauze van de twee wedstrijden werd er voorlichting gegeven over persoonlijke hygiëne.

Bij het avondeten hebben we heerlijke stamppot gegeten die is klaargemaakt door Daan, Benjamin, Sjoukje en Marijke. 

Groetjes van Sander en Romke

Woensdag 16 augustus

Vandaag was het woensdag. We werden weer vroeg gewekt, om 06:15 uur. Om 7:00 hadden we ontbijt. We kregen een soort van Rwandese broodjes. Om 7:30 begon GMG en hadden we het over op welke manier je gelooft en met welke mate je gelooft. Na GMG gingen we richting de bouw en we begonnen met stenen verplaatsen door middel van een treintje van mensen. Ook gingen we verder met het slopen van een oud wc hok. Daarnaast werd er een pad gemaakt dat richting de school ging. Daarbij kregen we hulp van de lokale bevolking. 1 dag in de maand wordt er in de gemeenschap gevraagd om vrijwillig te helpen aan een project om Rwanda een mooier land te maken. Om 12.30 hadden we lunch. Als lunch hadden we geraspte wortel, komkommer, frietjes en watermeloen. 

Na het middageten zijn we weer naar de bouw gegaan en gingen we verder met de activiteiten waar we vanochtend ook mee bezig waren. Het GMG groepje van Joël had vandaag kinderwerk en ze hadden het over het verhaal van koning Saul, David en Goliath. De kinderen gingen een super leuk kroontje knutselen.

Om 16:00 gingen sommige mensen zich klaar maken voor huisbezoek wat om 16.30 begon. Het GMG groepje van Griet en Ingrid ging naar een vrouw die heel open en eerlijk was over haar leven. De vrouw vertelde hoe ze haar man en ouders was verloren in de genocide. Op het moment dat haar man overleed, was ze 6 maanden zwanger van haar zoon. Na de genocide ging ze bij haar schoonouders wonen met haar zoon. De oudste zoon heeft de universiteit afgerond en zit nu bij de politie. Ook vertelde de vrouw hoe ze een buitenechtelijke dochter heeft gekregen. Hier schaamde de vrouw zich voor, omdat dat niet toegestaan is. 15 jaar na de genocide heeft haar tante haar heel erg gepusht om nog een kind te krijgen. Dit kind is nu bijna 16 jaar. De vrouw is de president van een groep vrouwen die weduwe zijn geworden door de genocide. Als dank hiervoor heeft ze een waterpomp gekregen. Na haar levensverhaal verteld te hebben, heeft ze ons een rondleiding gegeven door haar huis en tuin. Hierna hebben wij foto’s laten zien van ons thuis, wat ze erg waardeerde en mooi vond. Als gift hebben wij 3 suikerrieten gekregen. We zijn met een mooi en dankbaar afscheid terug gegaan.

Ook ging het groepje van Fardau en Pieter op huisbezoek. Zij gingen naar een vrouw die hen heel hartelijk ontving en veel vertelde over haar leven. Ze vertelde dat ze 3 kinderen heeft. De oudste studeert om priester te worden, de middelste is al getrouwd en woont nog steeds naast haar en de jongste doet mee aan een sponsorprogramma voor kinderen. Ook liet ze wat trouwfoto’s zien en stelde daarna nog wat vragen over ons leven. Ze vroeg ook wat onze motivatie was om hier in Rwanda te komen. Wij antwoordden dat we een nieuwe cultuur wilden ontdekken en de mensen wilden helpen. Dit vond ze mooi om te horen. Ze zag hoe we om gingen met de kinderen uit de omgeving en vond ons heel liefdevol. Daarnaast hadden wij natuurlijk ook wat foto’s laten zien van thuis die ze erg leuk vond. Daarna gaf ze ons nog een rondleiding door de tuin. Ze heeft een koe, een stier en een kalfje. Daarnaast nog 2 konijnen, een hoop baby konijntjes, geiten met baby geitjes en een varkentje. Verder zagen we in de tuin veel planten, vruchten en bananenbomen. De tuin had een smal paadje dat leidde naar een ander pad, wat weer rechtstreeks naar de school ging. 

Toen beide GMG groepen terug waren was het ook alweer bijna tijd om te eten. We kregen pasta, vlees met saus, doperwten en sinaasappels. 

Om 20:00 was het tijd om rond het kampvuur te gaan zitten en te luisteren naar de verhalen van de genocide. Theophile, Joseph en Aline hebben over hun ervaringen met de genocide verteld. Dit was een emotioneel verhaal met een duistere geschiedenis. Wat we erg bijzonder vonden, was hoe zij de mensen allemaal hebben vergeven ondanks alle traumatische ervaringen die ze hebben veroorzaakt. Joseph vertelde hoe hij als 7 jarig jongetje moest vluchten door de maisvelden en vervolgens in een kerk het grootste deel van zijn gezin verloor bij een grote moordpartij door de Hutu op de Tutsi. Later werd hij verstopt door zijn buurman die Hutu was. Dit gaf hem de kracht om de mensen te vergeven. Later bij een reünie kwam hij nog een zus van hem tegen. Zij waren de enigen van zijn 17 broers en zussen die het hadden overleefd. Na het kampvuur waren we erg moe en zijn redelijk snel naar bed gegaan.

Dit was onze dag!

Groetjes Rianne P en Sjoukje

Donderdag 17 augustus
De zon die schijnt, de lucht is blauw. Ook vandaag weer naar de bouw.

Vandaag werd iedereen weer om 06:15 wakker geroepen. En iedereen ging langzaam op zijn eigen tijd naar beneden. Om 07:00 stond het ontbijt alweer klaar. We hadden vandaag weer een soort van droge oliebollen. Die zijn in het algemeen redelijk lekker! Na het ontbijt kregen we nog even een snelle speech over de bouw. Daarna gingen we naar de bouwplaats. Gisteravond zijn er 8.000 bakstenen gelegd. Dus dat was de taak van vandaag. We hebben weer een grote trein gemaakt om de stenen te plek te krijgen. Gelukkig hadden we net genoeg mensen. Ook hadden we een addertje onder het gras. Voor 12:30 moest het eigenlijk klaar zijn, omdat we die middag de voetbalwedstijd hadden tegen het lokale Rwandese team. Het heeft wat zweetdruppels, spierpijn en gelach gekost, maar we hebben de 8.000 bakstenen te plek gelegd. Dus iedereen was blij! In de middag kregen we bananenpatat, soort van kibbeling, sperziebonen en rijst. Dat was als de dagen er voor weer zeer lekker. Om 13:30 had de GMG groep van Annemarie en Sytze Mark kinderwerk. Ze hebben het over Jona en de walvis gehad. De kinderen hebben weer wat moois geknutseld. Het was met een vouwwerkje van papier en als de kinderen het open vouwden, zagen ze Jona in de vis. 

Om 14:00 begon een groepje jongens met de voorbereidingen voor de voetbalwedstrijd. Ze hebben zelf buitenspelvlaggen gemaakt en ze hebben de opstelling besproken met elkaar. De avond ervoor kon je je inschrijven voor de wedstrijd. Rond 15:00 stroomde het publiek binnen en zocht een plekje om te zitten of te staan. Langzaam kwam het team op het veld. We waren met 17 spelers. 11 in het veld en 6 wissels.

Om 15:45 klonk het fluitsignaal over het veld. Team WS had de aftrap en iedereen was gebrand om te winnen. De eerste 15 minuten waren we aan elkaar gewaagd. Er werden veel lange ballen gespeeld en WS zocht een manier om door de verdediging te komen. Het werkte niet zoals gepland. We moesten aan elkaar wennen. Niemand was op elkaar ingespeeld. Einde van de 1ste helft bleef het 0-0. In de pauze werd er gesproken over hygiëne. Dat was ook het doel van de wedstijd, “Football for water”. Ook werd in de pauze de nieuwe tactiek besproken. De coach van WS team, aldus Daan, had in de eerste helft goed nagedacht over de nieuwe opstelling en tactiek. Er werd nog wat moed ingesproken en daarna gingen we de 2e helft in. Het was per direct nageltje bijten. Beide teams waren gebrand om te winnen. De eerste minuten werd wat meer gevoetbald en het ging er wat steviger aan toe. 10 minuten voor tijd, werd er door een fanatieke aanval van Rwanda gescoord. Joel stond op keep en was genageld aan de grond. Team WS liet voor eventjes de kopjes hangen. Na 5 minuten ging het legendarische briefje van coach Daan door het team heen. Er werd wat van positie gewisseld en iedereen kreeg z’n laatste boost. 2 minuten voor tijd kreeg Joel de bal. Er werd gezocht naar een vrije speler en de bal belandde bij Dennis Post, die volledige controle had over de bal. Hij draaide zich om en speelde 2 Rwandezen uit. Hij zag dat Sander Boersma z’n vlugge beentjes bewoog naar het doel van de tegenstander. Er werd een mooie, hoge, diepe bal getrapt uit de magische voeten van Dennis Post. Sander wist hier de rust te bewaren en kapte een tegenstander uit. Hij stond 1 tegen 1 voor de keeper. Hij bedacht zich niet en schoot met een rotgang in de hoek van de goal. De keeper rekte zich uit en kon de bal niet weerhouden. Het publiek ging uit z'n dak. De spelers en de staf van WS werden helemaal gek! Iedereen rende naar Sander Boersma toe en sprong hem op z’n nek! Daarna ging iedereen weer naar z’n positie en kort erna klonk het eind signaal. Penalty time. Er waaide een opgeluchte zucht van iedereen door het veld heen. Daarna werd door coach Daan gesproken over wie de penalty’s gaat nemen. Als eerste ging Sander Boersma. Er werd een grote kring om het doel gemaakt. Sander legde de bal neer, nam de aanloop, keek naar het doel, en schoot. De bal ging richting de kruising. Iedereen zat met spanning te kijken maar de keeper redde de bal nog maar net.

Rwanda neemt de volgende penalty en schoot raak. Er kwam meer spanning op de schouders van het team. Als tweede mocht Luca van der Schaaf. Hij schoot hem zeer strak in de hoek. Rwanda schoot en de bal ging via de oneven grond over Joël heen. Nu was Peter, hij keek en overwon! Team WS was steeds meer opgelucht. Daarna schoot Rwanda mis. Thomas stond daarna achter de bal. Hij nam de aanloop en bracht de bal op locatie. Oftewel 3-2 voor Team WS. Na het schot van Thomas was Rwanda weer aan de beurt. Hun schoten weer mis. Dit betekende dat Geertje Bijlsma het kon bepalen om te winnen. De spanning was om te snijden. Geertje legde de bal neer en deed een aantal stappen naar achteren. Het werd muisstil op het voetbalveld in Kyivugiza. De wereld stond voor even stil, Geertje nam haar aanloop en schoot. De bal ging door de lucht richting de rechter kant van de keeper. We wisten dat dat zijn zwakke kant was. De bal ging door de 3 palen heen. Het was stil. Team WS had officieel gewonnen! Er klonk een groot gejuich en iedereen ging uit z’n plaat. Wat een feest werd er gevierd! De scheids wilde nog een schot van Rwanda, die schoot weer mis. Daarna ging heel het voetbalveld weer uit z'n dak! Er werd feest gevierd, Geertje werd op de schouders van coach Daan en Thijs naar huis gebracht. Na de pot natuurlijk de 3e helft met een klein flesje sinas. 

Later die avond weer eten. We hadden spaghetti, patat en sperzieboontjes. Iedereen was moe dus ging op tijd naar bed. 

Dus tijd om de oogjes dicht te doen. 

Dikke avond zoen van Syanne en Thijs.

RW223 | Verdieping, Geloof en Voetbal

Even een korte newsflash uit Rwanda! De afgelopen dagen hebben we weer veel meegemaakt en hebben we met de groep en onze Rwandeze vrienden stilgestaan bij belangrijke thema's en verhalen. Op dinsdag hebben we gesproken over hoe God altijd Zijn hand naar ons uit blijft steken, ook al zijn we ver van Hem vandaan en hebben we Hem misschien de rug toegekeerd. Een bijzonder levensverhaal bracht dit binnen in onze hoofden en harten. 

Op woensdag hebben onze Rwandeze vrienden van Help A Child en African Evangelistic Enterprise ons het verhaal verteld van de donkerste periode uit de Rwandeze geschiedenis: de genocide van 1994. Hele persoonlijke verhalen over haat, angst, geweld, verdriet maar ook over vrede, verzoening en samen het land opnieuw opbouwen. Het is elke keer indrukkwekkend om te horen hoe Rwanda uit het diepste van het diepste de weg omhoog gevonden heeft.

Vandaag is het #Matchday #RWANED. Hoe goed we het ook met onze mede bouwvakkers kunnen vinden, vanmiddag worden de mouwen opgestroopt voor een mooie pot voetbal! Dat de beste moge winnen! 

Verder gaat de bouw top en genieten we elke dag van het kinderwerk. De tijd vliegt hier in de heuvels van Rusizi, Rwanda.

RW223 | Football 4 Water

Vandaag is het Football 4 Water programma gelanceerd in Kiyvugiza. De groep heeft op het voetbalveld verteld over het belang van schoon drinkwater, persoonlijke hygiene en hygiene in de keuken om ziekte te voorkomen. Er werd aandachtig geluisterd, maar de lokale jeugd was ook erg bezig met wie de voetbalwedstrijd tussen twee lokale teams zou winnen. Dat team mag het namelijk donderdag opnemen tegen Nederland in de finale! Het werd een spannende pot die uiteindelijk met penalties beslist werd. De Nederlandse groep kan zich opmaken voor een pittige pot voetbal, er zal flink gestreden worden om de felbegeerde cup!

RW223 | Amakuru? Ni meza!

Hoe gaat het? Goed! De eerste woordjes Kinyarwanda (de taal van Rwanda) klinken uit de Friese monden op de bouwplaats en tijdens het kinderwerk. En de groep wordt overal waar we komen begroet met ‘Ah goeie!’. De culturele interactie komt al prachtig op gang. Een paar kleine woordjes breken het ijs.

We zijn inmiddels bijna een week onderweg en de rugzak met ervaringen wordt elke dag verder gevuld. Op het moment van schrijven is het zondagmiddag en hebben we tijd om even tot rust te komen en te genieten van alles wat we al beleefd hebben. Vanochtend hebben we een kerkdienst bezocht, gezongen, gedanst en geluisterd naar God’s Woord. Rwandezen en Nederlanders hand in hand in de kerk. Joël mocht voorgaan en we spraken over dienstbaarheid en hoe we Jezus’ voorbeeld daarin zo goed mogelijk kunnen volgen.

De afgelopen dagen is er hard gewerkt op de bouw. Het het kinderwerk loopt als een trein met soms meer dan 175 kinderen. We hebben al veel geleerd over het leven in Rwanda. Ook hebben we al mogen genieten van de prachtige natuur van het Cyamudongo National Park tijdens een wandeling. Hieronder volgen een paar korte dagverslagen van de deelnemers.

Vrijdag 11 augustus
Wij zijn in de ochtend om 6.15 uur gewekt en konden om 7.00 aanschuiven bij het ontbijt. Na een GMG gesprek konden we weer aan de slag op de bouwplaats. Vandaag waren de locals aan het metselen en gingen wij de bijtaken doen, zoals zand zeven, beton mengen, ijzer vlechten, steigers bouwen (het zijn gewoon houten palen/bomen), deuren en kozijnen verven en stenen doorgeven, wat gepaard ging met een oer-Hollandse polonaise.

Na het middageten zijn Jaïr, Sytze Mark en Syanne in onze favoriete hobbel-auto vertrokken naar een bouwproject uit 2021 van World Servants. Volgens de chauffeur worden deze hobbels ook wel de African Massage genoemd, maar bij ons valt dat niet in de smaak. Jaïr, Sytze Mark en Syanne werden warm verwelkomd door de lokale gemeenschap. Ze hebben de school, keuken en toiletten bekeken en gingen toen in gesprek met de hoofd-betrokkenen van de school, waaronder leden van het comité van ouders en vertegenwoordigers van de lokale overheid. Er werd duidelijk gemaakt hoe belangrijk deze school voor de omgeving is en dat ze een gezicht hebben bij World Servants. De nieuwe school biedt meer kinderen vanaf een jongere leeftijd (>3 jaar) de kans om ook naar school te gaan. Voor het project was dit vanaf 7 jaar en ouder. Daarnaast moesten sommige kinderen zo ver lopen naar een school, dat ze maar thuis bleven.

Natuurlijk was er in Kiyvugiza ook genoeg te doen. Het kinderwerk ging weer om 14:30 van start en er waren meer dan 200 kinderen. Ze hebben met z’n allen vlaggetjes gemaakt. Na afloop was het een mooi gezicht om de kinderen hiermee te zien rond lopen. Na even opfrissen na deze warme dag, konden we om 19.00 weer lekker eten. Het eten bestond uit ribbel patat, rijst, zambaza (kleine visjes in saus) en bruine bonen. De zambaza werd niet door veel mensen van de ploeg geprobeerd, maar Joël genoot ervan! Na de wel heerlijke patat was er een kampvuur waar we met z’n allen rond hebben gezeten.

Zaterdag 12 augustus

‘s Ochtends zijn we om kwart over 7 opgestaan. Dit was een uurtje later dan op een normale werkdag want dit was onze eerste vrije dag. Maar voor de vroege vogels was er de mogelijkheid om er kwart over 6 uit te gaan en een stukje te gaan hardlopen met hoofdleider Joël. Na het rondje hardlopen, hebben we met z'n allen ontbeten en vervolgens zijn we om 9 uur vertrokken voor een ochtendwandeling in 2 verschillende groepen.
Het was een pittige wandeling. De heenreis ging bergafwaarts en de terugreis ging bergopwaarts. De andere groep had een route die op en af ging dus wat afwisseling, ook had deze groep 15 à 20 apen gezien. Dit hadden wij niet gezien, alleen maar jungle. Toen we terugkwamen, hebben we met zijn allen gegeten. Verder hadden we een vrije middag en avond. Wel hadden we nog een liedje geoefend met zijn allen wat we zondag in de kerk gaan zingen, namelijk God van licht. ’s Avonds gingen we weer met z'n allen eten en hebben we de eerste dagen geëvalueerd. We leren elke dag van elkaar. Daarna is iedereen weer lekker hun nest in gekropen om weer met veel energie en vrolijkheid de zondag in te gaan.

Groetjes, Jeltsje en Luca

Zondag 13 augustus

Goeiemorgen,

Vandaag is het zondag. We werden om 7 uur wakker gemaakt, zodat we ons konden klaarmaken voor de kerk. Dit was ons eerste kerkbezoek van de reis. Toen wij aankwamen bij de kerk, werden we met een warm welkom ontvangen door zingende en dansende mensen. De kerkdienst was voor ons heel bijzonder, omdat het bijna niet te vergelijken is met onze Nederlandse kerk. De kerk had een klein koor dat mooie liederen voor ons en de lokale bevolking zong. Tijdens het zingen van de liederen danste en zong iedereen mee. Na de dienst kwam de lokale bevolking naar ons toe om ons te bedanken en ons te zegenen tijdens ons verblijf. De rest van de dag hadden we vrije tijd en hebben we veel verschillende dingen gedaan. Een deel van de groep was met de kinderen aan het spelen op het voetbalveld, een deel was spelletjes met elkaar aan het doen en de anderen lagen heerlijk in de zon. Vandaag was ook de eerste dag dat we onze groetjes mochten lezen. Dit was voor de meesten van ons een heel mooi, maar moeilijk moment. Op het einde van de middag kwamen er lokale naaisters langs. Deze naaisters hebben voor ons kledingstukken op maat gemeten die wij binnen een paar dagen van hen krijgen. Na het avondeten gingen we spelletjes doen en daarna heerlijk op bedje. :)

Groetjes, Marijke en Peter

RW223 | Van reizen naar bouwen

Afgelopen maandagochtend om half 3 begon het dan. Groep Driezum/Walterswald naar Rwanda. Na een laatste check met het wegen van koffers en ieders paspoorten vertrok om 4 uur de bus met buschauffeur Heiko naar Brussel. Na een voorspoedige reis naar Brussel konden we inchecken en gingen we 11:25 de lucht in. Na een turbulente vlucht kwamen we aan in Istanbul waar we een overstap hadden van 3 uur waarna de reis naar Kigali kon beginnen. Rond een uur of 3 konden we na een welkomstbuffet dan eindelijk ons bed in. Na een efficiënte 3 uur slaap konden we weer aansluiten bij het ontbijt waarna de bus klaarstond naar Kyivugiza. 8:25 vertrok de bus. Onderweg konden we genieten van het uitzicht in Kigali en het platteland. In de avond kwamen we aan in Kamembe waar we hebben gedineerd met de district mayor. Vanuit hier moesten we de laatste kilometers nog in het donker naar Kyivugiza. Ons werd verteld een 40 minuten rijden. Dit blijken Afrikaanse minuten te zijn want het duurde 2 uur voor we aankwamen. Eindelijk op locatie en dus tijd om wat slaap te pakken.

Na een goede nacht slaap, hadden we op de eerste dag in Kyivugiza een rondleiding door het dorp. Tijdens deze rondleiding kregen we een goed beeld van de leefstijl van de lokale bewoners. Dit was soms best indrukwekkend. In de middag was er door lokale dansgroepen en de medewerkers van alle organisaties een welkomstfeest voor ons georganiseerd. Hier hebben verschillende medewerkers gespeecht en konden we genieten van de Afrikaanse dans en muziek. Na nog even gespeeld te hebben met de jeugd was het donderdag eindelijk zover. De eerste bouwdag.

’s Ochtends na het ontbijt gestart met het leggen van de eerste steen. Met beide bouwgroepen bij elkaar gestaan en Gods zegen gevraagd, een mooi moment. Daarna kon er dan eindelijk fanatiek gestart worden met het bouwen. Er ging ook een deel van de groep op cultuuruitje naar de theefabriek Shagasha. Deze groep was ’s middags weer terug en kon toen op de bouwplaats aan de slag. Een ander groepje ging ’s middags op cultuuruitje naar het ziekenhuis en een fruitteler. Ook het kinderwerk ging van start. Aan het einde van de dag konden we met z’n allen tevreden terugkijken op deze dag. De bouw gaat boven verwachting en we lopen voor op schema. Dat komt natuurlijk door onze fanatieke jeugd: de wrotters út de Wâlden!

RW223 | Uitzwaai moment

02:30 en iedereen was er. Een gezelige groep verzamelde onder de straat verlichting klaar voor het uitzwaaien. De tijd ging snel voorbij. Om 03.45 in een kring kwamen de laatste woorden voor vertrek van Joël Postma (hoofdleider). Ouders, zussen, broers, oma's, opa's en vrienden stonden dichtbij. Joël gaf een prachtig woord en gebed.

Zij waren klaar, maar waar was de bus .... door de chauffeur te bellen kwamen wij erachter dat hij in het dorp maar een paar honderd meter weg was. 

Iedereen sprong in de bus. Een paar hadden de ogen al dicht. Het is dus midden in de nacht!

In Kiyvugiza ligt de basis voor een nieuwe kleuterschool

De afgelopen tijd is er hard gewerkt door de gemeenschap van Kiyvugiza. In juni werd het bouwterrein op de heuvel vlak gemaakt. Dat viel, vanwege de hoogteverschillen, nog niet mee. Ook de groep uit Driezum-Wâlterswâld zal in het 'land van de 1000 heuvels' flink wat hoogtemeters gaan maken.
In de laatste weken is vervolgens de fundering gelegd en de betonnen ringbalk waarop straks gemetseld gaat worden. Alles is nu klaar voor de Nederlandse jongeren om straks samen met hun Rwandese collega's de kleuterschool te bouwen.

Umuganda at Kivugiza

On Saturday 22nd of June, community members from Kivugiza worked together with their local authorities to clear and level the ground on which ECD centre will be constructed together with World Servants participants. Because of the steep hill, they could not start with laying the foundation but made plans to finalize the works by Mid July 2023.

Nog 100 dagen!

Na een prachtig voorbereidingsweekend in Heino, waar de groep elkaar nog beter heeft leren kennen, kan het vizier nu echt op de reis naar Rwanda! We zijn dankbaar voor alle steun en sponsoring die we de afgelopen tijd hebben gekregen. Daardoor is ons financiële doel bereikt en zijn we zelfs al flink op weg met de Challenge! Over 100 dagen vertrekt de bus uit de Friese wouden op weg naar Kiyvugiza. We kijken er naar uit om te gaan bouwen, maar vooral naar de contacten met de Rwandezen en om samen met hen te werken, leren, geloven en plezier te hebben.

Ver van de gebaande paden

Het regenseizoen is begonnen in Rwanda. Wie nu naar de school in Kyivugiza wil, zal het laatste stukje door de modder de heuvel op moeten ploeteren. Auto's kunnen er niet komen; de regen heeft de Rwandese rode klei veranderd in een glijbaan. De kinderen die hier elke dag naar school komen, moeten voor ze de klas binnenkomen eerst hun voeten goed schoonmaken. Gelukkig komt de World Servants groep hier in de zomer, wanneer het hier een stuk droger is.
Het is een bijzondere plek, Kyivugiza. Ver van de verharde weg, gelegen naast het Cyamudongo National Forest. Als je goed luistert zou je de chimpansees die daar leven, kunnen horen!
Innocent, het schoolhoofd, kijkt uit naar de komst van de groep uit Nederland. De 136 kleuters van zijn school zitten nu nog in 1 lokaal of worden bij dorpsgenoten thuis opgevangen. Daardoor krijgen zij niet het onderwijs dat zij verdienen. De bouw van twee lokalen, een lerarenkamer en een toiletgebouw door de groep van RW223 zal daar gelukkig verandering in brengen.

2023 het Rwandajaar

2023 de start van het jaar waarin wij als groep het avontuur aan gaan: met zijn allen naar Rwanda om hier een kleuterschool te bouwen. Een jaar dat in het teken staat van iets doen voor een ander. Afgelopen jaar zijn we druk bezig geweest het verzamelen van het benodigde geldbedrag voor dit mooie doel. Dit deden we doormiddel van verscheidene acties. Zo hebben we op meerder plekken in de dorpen tonnen neergezet waar inwoners statiegeldflessen en -kratten kunnen inleveren. Ook de verjaardag van de Sint hebben we goed benut, doormiddel van korte lijntjes met de sint en zijn pieten konden we in ruil voor een donatie een bezoekje met hem regelen. Na sinterklaas kwam het einde van het jaar in zicht maar de acties waren nog niet ten einde. In de laatste weken van het jaar waren we nog te vinden op verschillende kerstmarkten bijvoorbeeld in de Nije Warf en op de winterfair in Dokkum. Hier verkochten we zelfgemaakte kerstdecoratie. Ook hebben we overheerlijke oliebollen van bakkerij Van Eck verkocht, die als warme broodjes over de toonbank gingen. Het actiejaar 2023 hebben we afgetrapt met nog een statiegeld actie. Op Maandag 2 januari hebben we in Damwâld, Wâlterswâld en Driezum lege flessen en kratten opgehaald, deze actie bleek een groot succes. Ook de komende maanden hebben we al weer verschillende acties op de planning staan, één daarvan is het stamppotbuffet. Het stamppotbuffet is op maandag 16 Januari (blue Monday), deze dag wordt door veel mensen beleefd als de donkerste dag van het jaar. We hopen dat op deze manier veel mensen een gezellige avond zullen beleven. Verder verklappen wij alvast dat er een super leuke actie aankomt: in maart/april verkopen we de prachtige violen. De rest van de actie’s van 2023 worden aangekondigd via de site en de socials. We krijgen veel mooie en bemoedigende woorden van mensen uit onze omgeving en de groep is nog steeds erg gemotiveerd en kijkt uit naar het avontuur dat ons te wachten staat. We worden als groep steeds hechter en vinden het als maar leuker om samen te werken. Vragen of opmerking? Stuur ons gerust een bericht via Instagram, Facebook of via iemand van de groep. Via de naam Worldservants_driewo_ op Instagram of via Facebook op de naam van World Servants Driezum Walterswald.

Hard op weg!

Wie ons volgt op de sociale media heeft misschien al het een en ander meegekregen en gezien dat we inmiddels druk aan het werk zijn met acties om het geld bij elkaar te krijgen voor onze reis naar Rwanda in augustus. In de afgelopen maanden hebben we dan ook al meerdere klussen mogen uitvoeren in ruil voor een donatie. Zoals gevels poetsen met zijn allen, een kruipruimte met zand leeggescheppen en een tuin snoeien. Daarnaast hebben we kortgeleden WC-papier en keukenrollen verkocht, oud papier opgehaald en hebben we voor de kerk in Damwoude brieven langsgebracht. Als een extra hebben wij met onze keukenrol en WC papier actie niet alleen onze reis voor de kleuters in Rwanda kunnen steunen maar hebben wij doormiddel van donaties ook de lokale voedselbank gesteund. Op deze manier proberen we lokaal en ver weg ons steentje bij te dragen. Nu klinkt dit misschien allemaal als hard werken (hard gewerkt wordt er ook wel!) maar het is ook vooral heel gezellig en het helpt om elkaar op deze manier wat te leren kennen. In Rwanda gaan we natuurlijk ook met zijn allen de handen uit de mouwen steken. Nu zijn we de afgelopen tijd niet alleen bezig geweest met onze eenmalige acties maar zijn er inmiddels ook een paar doorlopende acties opgezet. Zo zijn er nu verschillende locaties waar lege flessen ingeleverd kunnen worden, kunnen er nog steeds klussen bij ons worden aangemeld en hebben lokale bedrijven in de buurt een spaarpotje op de toonbank staan voor het wisselgeld (of meer). Daarnaast zitten we midden in de voorbereidingen van de aankomende acties. We proberen namelijk ook voet aan de grond te krijgen bij de verschillende kerstmarkten in de buurt, waarvoor het knutselen al bijna is begonnen, we hebben contacten gelegd met sinterklaas en we gaan een stamppotbuffet organiseren. Al de acties die we doen zijn te veel om op te noemen en dit is slechts een greep uit waar we allemaal mee bezig zijn. Volg vooral ook onze socials om op de hoogte te blijven met wat er nog komen gaat.

It giet oan! Projectjaar RW223 van start

Ondanks de regen zat de sfeer er direct al goed in bij de actiegroep Driezum-Wâlterswâld! Voor het eerst kwam de groep bij elkaar aan het begin van ons projectjaar met als doel het bouwen van een kleuterschool in Kiyvugiza, Rwanda in augustus 2023. Met leuke spelletjes en onder het genot van een broodje hamburger leerden we elkaar kennen en dachten we na over welke acties we het komende jaar kunnen doen om ons mooie project te kunnen financieren! Het enthousiasme en de creativiteit in deze groep werken aanstekelijk; dat belooft wat! De eerste acties staan op stapel voor de Paardendagen in Driezum-Wâlterswâld van 28 t/m 30 juli. Details volgen de komende weken. Zien we u daar?? U kunt ook bijdragen aan beter onderwijs in Rwanda en een ervaring voor het leven voor onze groep door ons te sponsoren. Dat kan heel gemakkelijk via de sponsor-knop op de groepspagina!

Bouwen met uitzicht!

De basisschool van Kiyvugiza staat er pas sinds 2021. Daarvoor was er een tijd geen goed onderwijs in het dorp omdat de oude school door een aardverschuiving was vernietigd. De ouders, leraren en leiders van Kiyvugiza zijn blij dat de kinderen vanaf 6 jaar nu weer naar school kunnen. Voor de jongere kinderen ontbreekt er echter nog een Early Childhood Development Center (ECD) oftewel een kleuterschool. Nu worden de kleuters opgevangen bij ouders thuis of in een te kleine ruimte. Er is dringend behoefte aan een ECD waar de 136 kleuters van het dorp naartoe kunnen. De gemeenschap is vastberaden om dit voor elkaar te krijgen en doet dit het liefst samen met een groep World Servants vanuit Nederland. Bruno Dureste, het schoolhoofd: "We zullen er alles aan doen om dit project tot een succes te maken. Jullie zijn welkom!"