Weer een wat langer verslag volgepakt met mooie momenten.
Afgelopen week stonden er weer verschillende ervaringen gepland om ons verder te verdiepen in de lokale levensstijl. Er zijn verschillende groepjes bij mensen thuis langs gegaan, de interland is geweest en er is natuurlijk verder gebouwd aan het schoolgebouw voor de Early Childhood Development Centre. Hieronder een klein verslagje van hoe de deelnemers het hebben ervaren.
Dinsdag 15 augustus
Vandaag ging de wekker weer lekker vroeg, namelijk om 6.15. Eerst hebben we lekker ontbeten met een soort pannenkoek met kruiden. Na het ontbijt hadden we weer een GMG-gesprek en het thema van vandaag was vriendschap.
Na het GMG-gesprek gingen we weer de bouw op. We begonnen de ochtend met het verven van ramen en deuren, het slopen van een vervallen toilet en het aanvullen van de stenen voor de metselaars. Dit deden we met de hulp van treintjes van mensen. Vervolgens hebben we ook met treintjes het beton voor de bekisting aangevoerd en om ongeveer 12.00 was een mijlpaal bereikt. De buitenste ring van de bekisting was namelijk klaar. Dit hebben we gevierd door de lokale bouwvakkers een stroopwafel te geven. Dit konden ze waarderen en ze vonden het erg lekker.
Na het middageten gingen we verder met de dingen waar we in de ochtend ook mee bezig waren. Om 14.15 is een deel van de bouwploeg gestopt omdat het Football4Water werd georganiseerd. Dit is een voetbal evenement waarbij hygiëne centraal staat. Vandaag was 1 van de 2 sessies. Vandaag was er een voetbalwedstrijd tussen 2 teams van de lokale bevolking. Het was een erg spannende wedstrijd die eindigde in een gelijkspel. Om de winnaar te beslissen, moesten er strafschoppen genomen worden. Hier is een winnaar uit gekomen en daar spelen wij donderdag met het WS team tegen. In de pauze van de twee wedstrijden werd er voorlichting gegeven over persoonlijke hygiëne.
Bij het avondeten hebben we heerlijke stamppot gegeten die is klaargemaakt door Daan, Benjamin, Sjoukje en Marijke.
Groetjes van Sander en Romke
Woensdag 16 augustus
Vandaag was het woensdag. We werden weer vroeg gewekt, om 06:15 uur. Om 7:00 hadden we ontbijt. We kregen een soort van Rwandese broodjes. Om 7:30 begon GMG en hadden we het over op welke manier je gelooft en met welke mate je gelooft. Na GMG gingen we richting de bouw en we begonnen met stenen verplaatsen door middel van een treintje van mensen. Ook gingen we verder met het slopen van een oud wc hok. Daarnaast werd er een pad gemaakt dat richting de school ging. Daarbij kregen we hulp van de lokale bevolking. 1 dag in de maand wordt er in de gemeenschap gevraagd om vrijwillig te helpen aan een project om Rwanda een mooier land te maken. Om 12.30 hadden we lunch. Als lunch hadden we geraspte wortel, komkommer, frietjes en watermeloen.
Na het middageten zijn we weer naar de bouw gegaan en gingen we verder met de activiteiten waar we vanochtend ook mee bezig waren. Het GMG groepje van Joël had vandaag kinderwerk en ze hadden het over het verhaal van koning Saul, David en Goliath. De kinderen gingen een super leuk kroontje knutselen.
Om 16:00 gingen sommige mensen zich klaar maken voor huisbezoek wat om 16.30 begon. Het GMG groepje van Griet en Ingrid ging naar een vrouw die heel open en eerlijk was over haar leven. De vrouw vertelde hoe ze haar man en ouders was verloren in de genocide. Op het moment dat haar man overleed, was ze 6 maanden zwanger van haar zoon. Na de genocide ging ze bij haar schoonouders wonen met haar zoon. De oudste zoon heeft de universiteit afgerond en zit nu bij de politie. Ook vertelde de vrouw hoe ze een buitenechtelijke dochter heeft gekregen. Hier schaamde de vrouw zich voor, omdat dat niet toegestaan is. 15 jaar na de genocide heeft haar tante haar heel erg gepusht om nog een kind te krijgen. Dit kind is nu bijna 16 jaar. De vrouw is de president van een groep vrouwen die weduwe zijn geworden door de genocide. Als dank hiervoor heeft ze een waterpomp gekregen. Na haar levensverhaal verteld te hebben, heeft ze ons een rondleiding gegeven door haar huis en tuin. Hierna hebben wij foto’s laten zien van ons thuis, wat ze erg waardeerde en mooi vond. Als gift hebben wij 3 suikerrieten gekregen. We zijn met een mooi en dankbaar afscheid terug gegaan.
Ook ging het groepje van Fardau en Pieter op huisbezoek. Zij gingen naar een vrouw die hen heel hartelijk ontving en veel vertelde over haar leven. Ze vertelde dat ze 3 kinderen heeft. De oudste studeert om priester te worden, de middelste is al getrouwd en woont nog steeds naast haar en de jongste doet mee aan een sponsorprogramma voor kinderen. Ook liet ze wat trouwfoto’s zien en stelde daarna nog wat vragen over ons leven. Ze vroeg ook wat onze motivatie was om hier in Rwanda te komen. Wij antwoordden dat we een nieuwe cultuur wilden ontdekken en de mensen wilden helpen. Dit vond ze mooi om te horen. Ze zag hoe we om gingen met de kinderen uit de omgeving en vond ons heel liefdevol. Daarnaast hadden wij natuurlijk ook wat foto’s laten zien van thuis die ze erg leuk vond. Daarna gaf ze ons nog een rondleiding door de tuin. Ze heeft een koe, een stier en een kalfje. Daarnaast nog 2 konijnen, een hoop baby konijntjes, geiten met baby geitjes en een varkentje. Verder zagen we in de tuin veel planten, vruchten en bananenbomen. De tuin had een smal paadje dat leidde naar een ander pad, wat weer rechtstreeks naar de school ging.
Toen beide GMG groepen terug waren was het ook alweer bijna tijd om te eten. We kregen pasta, vlees met saus, doperwten en sinaasappels.
Om 20:00 was het tijd om rond het kampvuur te gaan zitten en te luisteren naar de verhalen van de genocide. Theophile, Joseph en Aline hebben over hun ervaringen met de genocide verteld. Dit was een emotioneel verhaal met een duistere geschiedenis. Wat we erg bijzonder vonden, was hoe zij de mensen allemaal hebben vergeven ondanks alle traumatische ervaringen die ze hebben veroorzaakt. Joseph vertelde hoe hij als 7 jarig jongetje moest vluchten door de maisvelden en vervolgens in een kerk het grootste deel van zijn gezin verloor bij een grote moordpartij door de Hutu op de Tutsi. Later werd hij verstopt door zijn buurman die Hutu was. Dit gaf hem de kracht om de mensen te vergeven. Later bij een reünie kwam hij nog een zus van hem tegen. Zij waren de enigen van zijn 17 broers en zussen die het hadden overleefd. Na het kampvuur waren we erg moe en zijn redelijk snel naar bed gegaan.
Dit was onze dag!
Groetjes Rianne P en Sjoukje
Donderdag 17 augustus
De zon die schijnt, de lucht is blauw. Ook vandaag weer naar de bouw.
Vandaag werd iedereen weer om 06:15 wakker geroepen. En iedereen ging langzaam op zijn eigen tijd naar beneden. Om 07:00 stond het ontbijt alweer klaar. We hadden vandaag weer een soort van droge oliebollen. Die zijn in het algemeen redelijk lekker! Na het ontbijt kregen we nog even een snelle speech over de bouw. Daarna gingen we naar de bouwplaats. Gisteravond zijn er 8.000 bakstenen gelegd. Dus dat was de taak van vandaag. We hebben weer een grote trein gemaakt om de stenen te plek te krijgen. Gelukkig hadden we net genoeg mensen. Ook hadden we een addertje onder het gras. Voor 12:30 moest het eigenlijk klaar zijn, omdat we die middag de voetbalwedstijd hadden tegen het lokale Rwandese team. Het heeft wat zweetdruppels, spierpijn en gelach gekost, maar we hebben de 8.000 bakstenen te plek gelegd. Dus iedereen was blij! In de middag kregen we bananenpatat, soort van kibbeling, sperziebonen en rijst. Dat was als de dagen er voor weer zeer lekker. Om 13:30 had de GMG groep van Annemarie en Sytze Mark kinderwerk. Ze hebben het over Jona en de walvis gehad. De kinderen hebben weer wat moois geknutseld. Het was met een vouwwerkje van papier en als de kinderen het open vouwden, zagen ze Jona in de vis.
Om 14:00 begon een groepje jongens met de voorbereidingen voor de voetbalwedstrijd. Ze hebben zelf buitenspelvlaggen gemaakt en ze hebben de opstelling besproken met elkaar. De avond ervoor kon je je inschrijven voor de wedstrijd. Rond 15:00 stroomde het publiek binnen en zocht een plekje om te zitten of te staan. Langzaam kwam het team op het veld. We waren met 17 spelers. 11 in het veld en 6 wissels.
Om 15:45 klonk het fluitsignaal over het veld. Team WS had de aftrap en iedereen was gebrand om te winnen. De eerste 15 minuten waren we aan elkaar gewaagd. Er werden veel lange ballen gespeeld en WS zocht een manier om door de verdediging te komen. Het werkte niet zoals gepland. We moesten aan elkaar wennen. Niemand was op elkaar ingespeeld. Einde van de 1ste helft bleef het 0-0. In de pauze werd er gesproken over hygiëne. Dat was ook het doel van de wedstijd, “Football for water”. Ook werd in de pauze de nieuwe tactiek besproken. De coach van WS team, aldus Daan, had in de eerste helft goed nagedacht over de nieuwe opstelling en tactiek. Er werd nog wat moed ingesproken en daarna gingen we de 2e helft in. Het was per direct nageltje bijten. Beide teams waren gebrand om te winnen. De eerste minuten werd wat meer gevoetbald en het ging er wat steviger aan toe. 10 minuten voor tijd, werd er door een fanatieke aanval van Rwanda gescoord. Joel stond op keep en was genageld aan de grond. Team WS liet voor eventjes de kopjes hangen. Na 5 minuten ging het legendarische briefje van coach Daan door het team heen. Er werd wat van positie gewisseld en iedereen kreeg z’n laatste boost. 2 minuten voor tijd kreeg Joel de bal. Er werd gezocht naar een vrije speler en de bal belandde bij Dennis Post, die volledige controle had over de bal. Hij draaide zich om en speelde 2 Rwandezen uit. Hij zag dat Sander Boersma z’n vlugge beentjes bewoog naar het doel van de tegenstander. Er werd een mooie, hoge, diepe bal getrapt uit de magische voeten van Dennis Post. Sander wist hier de rust te bewaren en kapte een tegenstander uit. Hij stond 1 tegen 1 voor de keeper. Hij bedacht zich niet en schoot met een rotgang in de hoek van de goal. De keeper rekte zich uit en kon de bal niet weerhouden. Het publiek ging uit z'n dak. De spelers en de staf van WS werden helemaal gek! Iedereen rende naar Sander Boersma toe en sprong hem op z’n nek! Daarna ging iedereen weer naar z’n positie en kort erna klonk het eind signaal. Penalty time. Er waaide een opgeluchte zucht van iedereen door het veld heen. Daarna werd door coach Daan gesproken over wie de penalty’s gaat nemen. Als eerste ging Sander Boersma. Er werd een grote kring om het doel gemaakt. Sander legde de bal neer, nam de aanloop, keek naar het doel, en schoot. De bal ging richting de kruising. Iedereen zat met spanning te kijken maar de keeper redde de bal nog maar net.
Rwanda neemt de volgende penalty en schoot raak. Er kwam meer spanning op de schouders van het team. Als tweede mocht Luca van der Schaaf. Hij schoot hem zeer strak in de hoek. Rwanda schoot en de bal ging via de oneven grond over Joël heen. Nu was Peter, hij keek en overwon! Team WS was steeds meer opgelucht. Daarna schoot Rwanda mis. Thomas stond daarna achter de bal. Hij nam de aanloop en bracht de bal op locatie. Oftewel 3-2 voor Team WS. Na het schot van Thomas was Rwanda weer aan de beurt. Hun schoten weer mis. Dit betekende dat Geertje Bijlsma het kon bepalen om te winnen. De spanning was om te snijden. Geertje legde de bal neer en deed een aantal stappen naar achteren. Het werd muisstil op het voetbalveld in Kyivugiza. De wereld stond voor even stil, Geertje nam haar aanloop en schoot. De bal ging door de lucht richting de rechter kant van de keeper. We wisten dat dat zijn zwakke kant was. De bal ging door de 3 palen heen. Het was stil. Team WS had officieel gewonnen! Er klonk een groot gejuich en iedereen ging uit z’n plaat. Wat een feest werd er gevierd! De scheids wilde nog een schot van Rwanda, die schoot weer mis. Daarna ging heel het voetbalveld weer uit z'n dak! Er werd feest gevierd, Geertje werd op de schouders van coach Daan en Thijs naar huis gebracht. Na de pot natuurlijk de 3e helft met een klein flesje sinas.
Later die avond weer eten. We hadden spaghetti, patat en sperzieboontjes. Iedereen was moe dus ging op tijd naar bed.
Dus tijd om de oogjes dicht te doen.
Dikke avond zoen van Syanne en Thijs.
