Alle updates van Fenny
Naar school in de nieuwe klaslokalen van La Florida
Kleurrijk geverfde muren, kinderen in klaslokalen en boeken op de plank, dat zijn mooie beelden. Van onze partner AMG uit Guatemala hebben we een aantal foto’s binnengekregen die ons laten zien dat het werk dat afgelopen zomer door twee groepen is uitgevoerd, ondertussen zijn doel heeft bereikt.
De klaslokalen geven de kinderen een veilige plek waar ze na schooltijd terecht kunnen!
Laat de kinderen maar komen!
Een van onze vrijwilligers is in Guatemala bij het project van GU117 en GU217 en stuurt een update.
Met de camera in de hand heeft hij een rondleiding gekregen door de naschoolse opvang in La Florida. Afgelopen zomer is hier door twee groepen hard gewerkt aan de derde verdieping en ook na die tijd is er nog veel werk verzet.
Enigszins trots vertelt het schoolhoofd dat het nieuwe door World Servants gebouwde gedeelte van de school volgende week op 5 januari in gebruik wordt genomen.
De afgelopen week zijn dan ook de laatste muren geschilderd. De grijze muren op de foto's hebben ondertussen dan een ook mooi laagje verf gekregen. Voor de rest is alles helemaal klaar, dus laat de kinderen maar komen!
A dream came true
Our main focus was the Maranatha School located in Colonia La Florida of Guatemala City. Our childcare center has a great need for more space. Alongside World Servants we were able to start completing the dream of having a third story on the school to increase our capacity, building 5 more classrooms and 2 bathrooms for our students. With both the GU117 and GU217 project we accomplished the goal of the perimeter wall, the inside hallway wall and the bathroom walls.
Community
In our country it’s always hard to get the community completely engaged. Simply because people need to work every day in order to eat every day. We planned some big events (Parade, Bible Day, and Family Day). The events went really well. We would love to have more opportunities like these to engage the community in the day to day tasks. We are trying to plan and promote specific days for the parents to come and help us.
Dutch leadership team
We had a great collaboration with both WS leadership teams. They were very committed to the project and it was a great pleasure to see their interest to invest in the lives of the participants more than anything else. We had great planning meetings and awesome times to share testimonies, stories, bible lessons, etc. We faced no major issues. Hearing from the leaders the ongoing testimonies of the participants about how they can see something happening. How they can start realizing that there is a God who loves them.
Local government
During the project we had some short interaction moments with the local authorities. In the beginning it was mostly the municipality of the city that was very much involved. This because we had to ensure the construction license and all our paperwork had to be in order.
Cooperation
Inside our organization we were blessed to have so many people from our main office and school to support us in this task. We received much help from the Education Department to organize everything with the children work. We received much support from our Dutch interns who were 24 hours available to assist the team with housing and translation. The Maintenance Department was vital for the development of the project as well. The teachers, directors and the entire staff of Maranatha was always available for whatever we needed.
Security
This was a big concern for us in the planning. Guatemala City struggles with insecurity and we had to be really careful with this. In order to assure the safety of the team, we stayed at our guest house in a neighborhood close by. So every morning we had to travel to the project in our vans. This because the team wasn’t allowed to be outside the gated community of the school.
Transportation
We had all of the ministry’s vehicles available for the team. We used mostly the two vans and a truck to move materials.
Interaction
I think this is something we need to all share better with the team prior to their arrival. This in order to understand that everything will get done eventually, but the interaction with everyone will be over in three weeks and that they have to look for any opportunity to share, encourage, and love the people around them.
Construction
We had almost no accidents and the construction work was done with much enthusiasm, cooperation and the results are visible. It all went really well.
Children’s program
It was really great to have teachers in the team that were leading these activities. We had many chances and classrooms to work with. The team had a good planning and were organized to work with everyone.
Cultural program
Due to the heavy traffic that we experience here every day , it was quite hard to organize a cultural program in the city. Because of the difficulties to organize visits to companies and the bureaucracy that the companies have when it comes to accept visitors, it was a bit of a challenge to arrange these visits.
Touristic outings
We had some great opportunities for touristic outings. They were organized in the three weekends. The team was very excited to accompany for all of them and it was well inside everyone’s budgets.
GU217 | Wat een liefde
De groep heeft zelf een lied geschreven en brengt hun nummer 'Wat een liefde' ten gehore in de aankomsthal op Schiphol.
GU217 | Geland in Houston
De laatste vlucht is met de UA20, die morgenochtend om 9.20 uur verwacht wordt in Amsterdam. Klik hier voor het volledige vluchtschema.
De hartelijke groeten van Peter en z'n team!
GU217 | Souvenirs en polonaises
Lieve thuisblijvers,
Hier onze laatste update vanuit Guatemala voordat we naar huis vliegen. De vorige update ging over onze barre tocht op de vulkaan van vorige week dinsdag. Wij willen jullie graag bijpraten over de laatste paar dagen.
Op woensdag begonnen we aan onze laatste volle bouwdag. De groep werd zoals gewoonlijk weer in twee groepen verdeeld. In Verbena werd er verder gewerkt aan het betonpad en in La Florida werd er verder gemetseld aan de klaslokalen. 's Avonds werd er voor de liefhebbers een potje voetbal georganiseerd. De wedstrijd ging tussen de Nederlanders en Guatemalteken. Om ze toch een beetje zelfvertrouwen te geven, hebben we de Guatemalteken laten winnen.?
Op donderdag zijn we met zijn allen naar La Florida gegaan om daar de laatste stenen te leggen en op te ruimen. Ook werd de laatste keer kinderwerk gedaan en het eindfeest georganiseerd. Na hard met elkaar te hebben gewerkt om de laatste puntjes op de I te zetten, kon het kinderfeest beginnen. Zo werd er gedanst, geschminkt en geknutseld met ze. Hierna kon de laatste lunch in La Florida genuttigd worden. Om 3 uur begon de ceremonie voor de overdracht van het project. Al het personeel, de kinderen en hun ouders hadden zich op de derde verdieping verzameld om de overdracht bij te wonen. Het was een mooie ceremonie waarbij toespraken werden gehouden, gezongen werd en cadeautjes uitgewisseld werden. Het was een mooi afscheid met een lach en een traan.
Op vrijdag moesten we om half 6 ons bed uit. Voor velen van ons begon het vroege opstaan te wennen, maar er waren er ook wat bij die er elke ochtend nog steeds moeite mee hebben, we noemen verder geen namen?. Na het opstaan was het tijd voor het allerlaatste GMG. Voor de één een gemis en voor de ander niet. Om half acht vertrokken we richting Verbena om daar mee te lopen met de kinderbijbelparade. De kinderen waren allemaal verkleed als bijbelfiguren. Zo hadden we schapen, herders en Maria's. We werden in groepjes van drie verdeeld over de jongste klassen. Onze taak was om de kinderen bij elkaar te houden wanneer we over straat liepen. Om het ons was makkelijker te maken, werd er een touw om de stoet kinderen heen gespannen. Toch verliep de parade niet helemaal tussen de lijntjes. Het bleek nog knap lastig te zijn om iedereen bij elkaar te houden. Het ene kind kreeg een ijsje, weer een ander kind moest plassen en een paar raakten zelfs hun schoen kwijt onderweg. Met het resultaat dat Ivan een kwartier met een meisje op zijn nek heeft gelopen in de brandende zon.
's Middags werd er door een aantal fanatieke bouwers het laatste stukje beton gestort in Verbena. De bouwers waren zo fanatiek dat er zelfs te veel beton was gestort. Dit resulteerde in een extra paadje. Toen de laatste kruiwagen beton werd gestort, werd er luid gezongen en gejuicht. Ondertussen kon het andere deel van de groep schrijven in de complimenten boekjes, spelen met de kinderen of simpelweg nog even ontspannen. Als verrassing stond er tussen de middag pizza op het menu. Dit was als bedankje naar iedereen die het mogelijk heeft gemaakt om hier te kunnen bouwen. Na de lunch werden de laatste instrumenten opgeruimd (denk aan twee enorm zware betonmolens verplaatsen) en geveegd. Na nog een creatieve fotosessie te hebben gehad, was het dan echt tijd om afscheid te nemen van de school in Verbena.
Zaterdag mochten we lekker uitslapen tot half acht. Toen iedereen zijn ochtendurine in het toilet wilde deponeren, kwamen meerdere deelnemers tot de ontdekking dat er geen water meer was te verkrijgen. Al snel werd de conclusie getrokken dat de watertank leeg was. Dit betekende dus ook dat we geen drinkwater meer uit de kraan konden halen en dat de afwas "helaas" moest wachten. Na weer een verrukkelijk ontbijt was het tijd om naar Antigua te gaan. Onderweg maakten we een tussenstop in de bergen. Hier konden we genieten van een spectaculair uitzicht over de stad en de vulkaan daarachter. Hierna gingen we weer door richting het centrum van de stad. Eenmaal aangekomen kregen we de kans om de stad te verkennen en op de markt souvenirs in te slaan voor het thuisfront. Al gauw ontstond er een fanatieke wedstrijd tussen de deelnemers over wie het meeste kon afdingen: "Voor hoeveel heb jij de deken gekocht?" "Wat kostte jouw voetbalshirt" en "Hoeveel armbandjes kreeg jij voor deze prijs?". Nadat alle souvenirs waren ingekocht en het laatste geld aan snacks was uitgegeven, vertrokken we weer richting het Guesthouse, wat voor de meesten na drie weken als thuiskomen voelt.
Eenmaal thuis aangekomen, begonnen alle voorbereidingen voor de bonte avond. Om half acht begon de show met de top presentatoren Kai en Lars. Er waren heel wat leuke, grappige en mooie acts voorbereid waaronder quizes, toneelstukjes, cabaretvoorstellingen en muzikale uitvoeringen. Het was een avond vol verrassingen en lol. Als afsluiting hebben alle deelnemers nog een bedanklied gezongen voor de leiders, wat resulteerde in een polonaise (of meerdere).
Vandaag is iedereen druk aan het voorbereiden om weer naar huis gegaan. (Bijna?) alle tassen zijn ingepakt en er wordt nog genoten van de laatste momenten samen. Langzaam komt het besef dat dit avontuur toch echt tot zijn einde komt.
Maandag vliegen we om zes uur 's ochtends Guatemalteekse tijd richting Houston, Texas en vanaf daar door naar Hollanda.
Na dit avontuur kunnen we allemaal beton storten, metselen, beton/cement maken, bijtelen en metaalvlechten. Maar we hebben vooral heel veel geleerd van elkaar en de bevolking hier. Mocht de vulkaan dan toch niet uitbarsten, dan zien we jullie dinsdag op Schiphol!
Onze vluchtnummers zijn:
Guatemala City - Housten: UA1901
Housten - Amsterdam: UA20
Dit bericht is geschreven door Lotte, Kim en Linda
GU217 | Indrukwekkende vulkanen
Zondag:
Zondag moesten we een half uur eerder op staan, dus stond iedereen om half zes al naast zijn/haar bed, omdat we een Family Day hadden bij La Florida (de school waar we bouwen). Er werd ons verteld dat we tenten en stoelen moesten klaar zetten.
Na een lekker ontbijt kwamen we aan bij de school en konden we vrijwel meteen beginnen met de taken die ons te wachten stonden. De Family Day betsond uit verschillende dans en zang acts die werden uitgevoerd door de kinderen en leraren van de school, deze acts werden bijgewoond door de ouders van de kinderen en eventuele broers en/of zussen. Natuurlijk wisten we dat we niet achter konden blijven en dus hadden we de avond ervoor 3 nummers geoefend, namelijk: de kabouterdans, het vliegerlied en chu chu wa.
Na ook ons optreden te hebben voorgedragen aan de overige gasten was het onverwachts tijd voor een kleine confetti oorlog tussen de kinderen en onze groep. Iedereen ging elkaar hard te lijf met de confetti eieren en het was dan ook een vrolijke bende aan het einde.
Toen de orde deels was wedergekeerd was het tijd voor het middageten. Het eten bestond uit een tacoschelp met bruine bonensaus of tomatensaus met veel kruiden en ui. Toen ook dit lekkere middageten bij iedereen achter de kiezen zat, was het tijd om op te ruimen.
Door alle confetti was dit even iets langer werk, maar geen klus is voor GU217 te groot, dus ook dit pakten we met beide handen aan. Nadat alles was opgeruimd, gingen we terug en hadden we een vrije middag voor de boeg, iets dat de meesten gebruikten als het perfecte slaap-inhaal-moment. Later die middag stonden Phil en Sam klaar om ons naar de worship avond te brengen. Hier keken de meesten naar uit omdat er hotdogs waren als avondeten. Toen we aankwamen bleek er niet alleen hotdogs op het menu te staan maar ook bruine bonen, paprika en guacamole (waar volgens koen geen smaak aan zat!) met een soort chips. Na een leuk avondje zingen en dansen was het tijd om weer naar het guest-house te gaan. Iedereen ging vrij snel naar bed omdat er de volgende dag gewoon weer gebouwd moest worden.
Maandag:
Over maandag heb ik eigenlijk weinig te vertellen omdat het een doorsnee werkdag was. Maar omdat dit voor de lezers niet leuk is probeer ik er toch wat van te maken. We gingen voor de verandering met z'n allen naar Verbena omdat er bij La Florida geen
werknemers waren, in verband met een feestdag. Na een korte uitleg van wat er allemaal gebeuren moest, konden we aan de slag. Door de grote hoeveelheid aan mankracht werden er soms ook andere taken uitgedeeld, taken die niks te maken hadden met het aanleggen van het pad. Hier is voor de belangstellenden een overzichtje: er is die dag beton gestort, er is grond gelijk gemaakt, er is vuilnis opgehaald met daarbij de nodige kakkerlakken, er is gestuukt en de werkplaats is leeggehaald. Al met al was het een gezellige middag in Verbena waarmee we erg zijn opgeschoten met van alles en nog wat.
Dinsdag:
Vandaag hadden we een tussentijdse activiteit, namelijk het bewandelen van de Pacaya. Nu kan ik u/je vanaf hier horen denken, ''Huh wat is de Pacaya?" De Pacaya is 1 van de vele vulkanen die dit land rijk is en ligt ongeveer op een uur rijden van ons huis.
Iedereen had veel zin in deze tocht en ging dan ook met een glimlach de bus in. Eenmaal aangekomen op de plaats van bestemming kon de tocht van ruim 2 kilometer beginnen. Voor de meesten thuis is ruim 2 kilometer niet zo ver, echter is dit wel ver als het pad waarop je loopt omhoog gaat. Tijdens de tocht naar boven kregen sommige mensen het er best zwaar mee, maar door toch keihard door gebikkeld te hebben heeft iedereen de top bereikt. Toen we boven waren, konden we genieten van een spectaculair uitzicht over de vulkaan en de rest van het uitzicht. Vrijwel iedereen was onder de indruk toen de vulkaan begon te roken en stenen begon te spugen onder het geluid van harde knallen. Na enige tijd konden we er voor kiezen om nog verder richting de vulkaan naar een bed van lava gesteente te gaan, maar dit was bijna een uur extra lopen. Toen de groep werd opgesplitst in twee groepen kon de verdere tocht beginnen voor groep 1, groep 2 zou blijven waar ze waren een daar de rest weer opwachten. Al snel kwam groep 1 aan bij het gedroogde lava en na wat toeristische foto's liepen we verder naar een andere plek waar er vooral hete lucht uit de grond kwam. Onze gids ging klaar staan met lange prikkers en met een zak spekkie's, deze konden we smelten boven de hete luchtgaten in het gesteente, en later lekker opeten. Nadat we al een tijdje aan het genieten waren van de spekkie's liepen we weer terug naar de verzamelplek om samen met groep 2 weer naar beneden te lopen. Eenmaal beneden hadden we even tijd om ons lunchpakket op te eten en voor een sanitaire stop. Toen dit allemaal was gebeurd, gingen we weer de busjes in en kwamen we rond half 4 weer thuis aan. Ook in de rest van deze middag en avond zijn we vrij en dus vermaken we ons met schrijfwerk, spelletjes, slapen, lezen en praten.
Dit was het bericht van de afgelopen dagen.
Het bovenstaande bericht is geschreven door de guppy van de groep, Daan.
Hierna volgen korte berichten voor het thuisfront, door de deelnemers zelf.
Om een niet al te lang bericht te maken is besloten dat elke deelnemer 2,5 regel mag typen?
Berichten voor thuis:
Hey alle vier! Hier gaat alles goed en het is erg gezellig binnen de groep! Ik mis vooral Lisan, Hummer en Nederlandse eten heel erg! Jullie ook wel hoor haha.... tot dinsdag!!!!
Veel groetjes Daan!!!
Hey lieve mensen! Dit is echt een geweldig land en een geweldige reis. Ik heb het erg naar mijn zin, maar mis jullie wel en vind de groetjes erg leuk! Annika en Hanna: heel veel plezier in spanje. Knuffels en kusjes Geke.
Hai lieve mensen thuis! Het is hier super mooi en ik vermaak me prima! Nog maar een paar dagen en dan hebben jullie weer last van me ;p Thuis zal ik wel meer vertellen, mis jullie wel hoor! Love you all! Adieu X CarMUN
Hoi lieve allemaal, alles gaat goed met mij. Ik heb het hier onwijs naar mijn zin en ik zal er thuis uitgebreid over vertellen. Ik mis jullie wel, vooral jou mama (papa en Damian natuurlijk ook hihi) Tot snel! Dikke kus & knuffel Joelle.
Hey lieve familie en vrienden. Alles gaat helemaal goed hier, het land is leuk, de sfeer is leuk, en stiekem wil ik nog niet naar huis, maar ik mis jullie wel. En ik kijk er naar uit om alle verhalen te vertellen. Tot dinsdag! knuffels van Silvia.
Hey allemaal! De afgelopen 2 weken waren onwijs gaaf. Over 1 week zijn we alweer thuis. Mama, sla de cola en pesto maar alvast weer in. En doe de groetjes aan opa en oma. Tot snel! Groetjes Maud.
Hallo mensen van het goede leven! De verhalen krijgen jullie thuis wel! Ik mis jullie en heb zin om jullie allemaal weer te zien! BLIJF ALLEMAAL GROETJES SCHRIJVEN! En voor als je me komt halen pls neem chocolade mee! xxx Madelon.
Hallo lieve mensen. Alles gaat goed met mij. Ik vermaak me hier prima en wil het liefst nog niet naar huis, maar ik mis jullie allemaal wel en kijk er naar uit om jullie weer te zien. Thuis zal ik alles vertellen en bedankt voor alle leuke groetjes. Liefs Sharon
hallo allemaal, ik heb het hier reuze naar mijn zin en heb eigenlijk nog helemaal geen zin om naar huis. net als vorige keer dus, haha. bedankt voor alle lieve groetjes van iedereen. een stuk meer dan de vorige keer. heel veel liefs, martje
Hallo lieve ouders en gebroeders, het is hier veel te leuk. Ik mis jullie vrijwel niet :). Ik heb wel heeel veel te vertellen, dus wees voorbereid. Oja, en Flo.... Gefeliciteerd hé! Ik heb al iets leuks voor je gekocht. Groet, Kai
HEY, bedankt allemaal voor jullie lieve groetjes! Ik heb het hier onwijs naar m'n zin, we hopen bijna dat de vulkaan uitbarst zodat we nog een week kunnen blijven. Ik ga nog even dik genieten hier. Ohja, leeft Arie nog. KUS Isa!
Hoi mensjes, het gaat hier goed. Ben nog niet ziek geworden. Heb zelfs m'n eigen wasje gedaan. Ik heb zelfs drie uur gelopen naar de vulkaan met mijn niet-bestaande conditie. Neem de hond mee. Groetjes Anneli!
Lieve allemaal, wat hebben wij het geweldig hier. Gelukkig heb ik nog genoeg onderbroeken voor de rest van de week. Tenzij de vulkaan uitbarst, dan zijn wij helaas noodgedwongen hier langer te blijven. Dikke kus en tot snel, Lotte
Hoitjes, nog minder dan een weekie hier. Gelukkig is t wc papier nog niet op dus komt goed. Kan hier nog wel een tijdje blijven dus we wachten op de vulkaanuitbarsting... Waarschijnlijk tot snel maar misschien ook niet, Liefs Ivan
Super leuk die groetjes van iedereen! Probeer jullie allemaal zo min mogelijk te missen en dat gaat me verrekte goed af! Heb het echt onwijs naar mijn zin en ook ik hoop op die vulkaan uitbarsting! Hou van jullie! Dikke kus Kim.
Hey hallo, ik mag maar 2,5 regel typen dus ondertussen ben ik er al 1 aan het verspillen. Ondanks deze regel wil ik toch nog wat zeggen: Tis goed dooi en onmeunig gezellig hier. Nou tot over een week! Kallum ah en liefs Linda
Moi, muj kiekn, de Twentse woorden hierboven heb ik deze lieftallige dame geleerd #trots. Tot nu toe een onmeunig mooie reis waar ik veel ervaring heb op gedaan. Maar ik mis wel een stukje droge worst en een groene knuppel... Groeten Koen
Hoi iedereen! Ik heb hier al heel veel nieuwe dingen geleerd: Twents (vloeiend), Spaans, metselen, beton storten, enz. Het eten is hier erg lekker, maar ik eet de komende jaren geen rijst met bonen meer. Tot dinsdag. Liefs, Petra
Dag allemaal, we vermaken ons prima. Tot nu toe samen 20 muggebulten, maar nog steeds goed te passe. De Elzinga humor doet nog steeds z'n werk. Iedereen is besmet met dit aangename virus. Vooral Geke (Elzinga). We verlangen naar de kookkunsten van mama en een lekker koud Grolsch biertje. We verwachten dat alle klusjes thuis geklaard zijn ;). Ter informatie voor Norman, Robinus en Thimo: hier is geen dartbord te plaatsen. We zijn hier nog 4 dagen, voordat we jullie onze verhalen kunnen vertellen. Tot dinsdag. Lars, Niels en Rene.
Hallo allemaal, bedankt voor de berichtjes! Het is hier erg leuk. De bouw gaat goed en de avondprogramma's zijn geslaagd dus we zijn erg tevreden. De tijd gaat zoals gebruikelijk te snel maar tot gauw! Liefs, Rebecca en Merijn
Hoi allemaal! Leuk om jullie groetjes te lezen. Het is hier erg leuk. Jullie mogen eventueel m'n vliegticket om laten boeken -op jullie kosten- zodat ik nog een rondreis door Zuid-Amerika kan maken. Anders tot dinsdag! Liefs, Lieke
Hallo alle lieve mensen thuis, ik vermaak me prima en mis jullie stiekem wel een klein beetje. Mama, Rick, Jorn en Cas veel plezier in Oostenrijk! Tot dinsdag dikke kus en knuffel Indy (De groetjes zijn erg leuk!)
Lieve allemaal, Bedankt voor jullie leuke en lieve groetjes. Ik geniet hier van alle mooie kansen die God geeft! Het land is prachtig, de mensen gastvrij en de sfeer in de groep is super, wil hier best wat langer blijven :). Love you all! Caroline.
GU217 | Gemotiveerde verliezers
Hallo thuisfront,
Hier weer een update vanuit Guatemala waar meer file te vinden is dan in Nederland.
Woensdag was niet zoals jullie hadden verwacht een bouwdag. Wel moesten we om zes uur uit bed. Rond acht uur vertrokken wij met zijn allen in de vertrouwde gele schoolbus. We reden de stad uit en gingen richting kamp Canaan. Na een uur rijden kwamen we aan op de plaats van bestemming. Hier kregen we een rondleiding over het terrein en werd ons uitgelegd wat het kamp precies inhoudt. De leerlingen van de AMG scholen komen hier een week per jaar om even uit hun leef- en schoolomgeving weg te kunnen. Vanaf twaalf jaar totdat zij van school afgaan, komen zij hier eens per jaar. Het kamp ligt hoog in de bergen en dat zorgde voor een spectaculair uitzicht. Na nog een zeer spannend potje voetbal met een paar van de kampgasten vertrokken we weer met zijn allen in de bus. Na een kort ritje stopten we even zodat er een paar samen met Sam en Hannah de supermarkt in mochten om voedselpakketen samen te stellen voor een aantal gezinnen die we later zouden bezoeken. De busrit werd vervolgd en al snel belandden we in te smalle en hobbelige paadjes voor de bus. We waren midden in een sloppenwijk op een uur rijden buiten de stad beland. Iedereen keek zijn ogen uit, dit is de armoede waar je over hoort op tv en over leest in de kranten. Na een halfuur over de hobbeligste weg van Midden-Amerika te hebben gereden, mochten we eindelijk uitstappen. Voor velen was dit een enorme opluchting want hun blaas was flink op de proef gesteld. Nadat iedereen zijn blaas geleegd had verzamelden we in de zaal van het nieuwe project van AMG. Deze ruimte is bedoelt als eetzaal voor de kinderen van het dorpje. Na eerst zelf wat te hebben gegeten kwamen de kinderen langzaam binnen lopen. Wij mochten de leraressen en kokinnen helpen met het uitdelen van het middageten. Na het eten mochten de kinderen aan ons laten horen dat zij 'een twee drie' in het Nederlands kunnen. Je kunt je voorstellen dat de verbazing bij ons best groot was. Nadat de kinderen hun bordjes hadden leeg gegeten liepen ze weer naar huis. Wij als groep verdeelden onszelf in vijf groepen met ieder een voedselpakket. Onder leiding van een tolk vertrok ieder groepje naar een gezin om het voedselpakket te geven. De tocht naar de huisjes was al een hele opgave want de wegen waren van zand en zaten vol gaten. Eenmaal aangekomen bij een gezin was vrijwel iedereen in shock. Voor het eerst zagen wij van dichtbij hoe deze mensen echt in armoede leven. Een huis (het was meer een schuurtje) bestond uit een kamer dat functioneerde als slaap- en woonkamer. Tegen extra betaling had een gezin, dat vaak al bestond uit minstens vijf kinderen, stromend water en in zeldzame gevallen elektriciteit. Maar vaak gebeurden de behoeftes buiten de deur en werd er gewassen in de wasplaats die door AMG geplaatst is. Na wat indrukwekkende verhalen van de dorpelingen was het tijd om weer naar huis te gaan.
Donderdag was weer een normale bouwdag die begon om zes uur. Na een heerlijk ontbijt stond iedereen (met uitzonderingen) om acht uur klaar om weer naar de bouwplaatsen te vertrekken. Het ene deel naar La Florida en het andere deel naar Verbena. Bij La Florida werd er weer druk gemetseld tot de lunch die bestond uit de inmiddels beroemde rijst. Na het middageten ging de ene deel van de groep bezig met het kinderwerk en de rest herpakte het metselen.
Bij Verbena werd het laatste stukje beton gestort. Tenminste dat dachten we. De Gautemalteken vonden het een leuk idee om het betonnen pad dat grenste aan het nieuwe stuk, opnieuw te storten. Het enige probleem was dat het oude pad eruit gehaald moest worden. De Guatemalteken hadden ondertussen al een goed stuk gehakt en wij waren er allang uit dat dit onbegonnen werk was. Na lang overleg met Phil werd besloten dat er alleen gaten in het beton geslagen moesten worden zodat het nieuwe beton beter zou hechten. Het kinderwerk was ook in Verbena een groot succes. De kinderen waren vooral erg enthousiast over de spelletjes die gespeeld werden. En dit was het einde van bouwdag vijf. 's Avonds werden de groetjes zoals gewoonlijk weer voorgelezen en was de uitreiking van de gouden troffel en de rare kwast. Hierna dook iedereen snel zijn of haar bed in. Morgen is weer een nieuwe bouwdag.Vrijdag was het typische voorbeeld van een Guatemalteekse dag. Niks verliep volgens schema. Bij Verbena stond kinderwerk in de planning, maar eenmaal aangekomen waren er geen kinderen op school. Ook was de bedoeling dat er beton gestord werd, maar ook dit gebeurde niet. In plaats daarvan werd een metalen raster gevlochten. Bij La Florida is zelfs amper gebouwd. Ze wilden enthousiast beginnen met het verder metselen van de muur, maar eerst moesten er stenen naar boven getild worden. Later werden ze in La Florida uitgenodigd om te komen kijken bij de voorstelling die de kinderen hadden voorbereid. Na deze voorstelling was het tijd voor de lunch. Direct daarna moest er worden opgeruimd en vertrokken ze richting Verbena. In Verbena was een middag voetballen tegen de leraren gepland. Ook werden de eerste souvenirs ingekocht wat vast wordt gewaardeerd door het thuisfront. Na nog wat groepsfoto's te hebben gemaakt, was het tijd voor het potje voetbal. Het regende pijpenstelen en daarom werd de wedstrijd gespeeld op het overdekte veld. Er werden potjes van vijf minuten gespeeld, zo kwam iedereen die wilde voetballen aan de beurt. In het begin werden mannen en vrouwen door elkaar gespeeld en later werden de seksen gescheiden. Helaas werd de grote wedstrijd van de mannen door de Guatemalteken gewonnen. Met de uitslag 2-2 werd de wedstrijd door penalty's verloren. De Nederlandse vrouwen hadden nog meer pech en verloren de wedstrijd met 1-0. Toch was het vooral heel gezellig. Om half vier vertrokken we richting huis zodat we voor de middagspits uit zouden rijden, maar helaas mislukte dit weer. Thuis aangekomen was er tijd voor wat ontspanning. s' Avonds was er een avondprogramma waar verschillende mensen van de groep hun getuigenis gaven.
Zaterdagochtend was het tijd om uit te slapen. Rond half acht werd iedereen wakker gemaakt. Vandaag stond een bezoek aan de ruïnes van een Mayastad op de planning. De vulkaanbeklimming die iedereen verwacht had wordt dinsdag uitgevoerd. Ondertussen zijn wij wel gewend geraakt aan de wijzigingen van de plannen. Omdat er veel waren met de wens om de Mayacultuur van dichtbij te zien, is hier opnieuw naar gekeken en met succes.
Na +/- anderhalf uur rijden kwamen we aan op plaats van bestemming. Voordat we de ruïnes gingen bezichtigen, kregen we uitleg van de gids over de Mayastad zelf. Na wat indrukwekkende verhalen over de Mayacultuur was het tijd om de stad zelf te gaan bekijken, naja wat er nog van over is. Iedereen heeft veel mooie foto's kunnen maken van de tempels. En iedereen was blij dat we dit alsnog hebben kunnen zien. We aten met zijn allen nog ons lunchpakketje leeg en we vertrokken weer richting het guesthouse. Daar aangekomen kregen we de mededeling om op de bank te gaan zitten. Sam begon over ons gedrag en je zag veel verwarde gezichten. Gelukkig maakte hij al snel duidelijk dat het boven verwachting was en er ijsjes waren gehaald. Hierdoor was iedereen erg opgelucht en werd volop genoten van de ijsjes. Hierna was er weer tijd voor ontspanning en dit was nodig, want op de terugreis waren de meest vreemde slaapposities aangenomen.
Bedankt voor het lezen van onze update, we vermaken ons hier prima. Tot over tien dagen!
Deze update is geschreven door Geke Bartels en Silvia Wijngaard. P.S: De berichten op 'Wilson's in Guatemala' facebookpagina zijn erg leuk om te volgen.
GU217 | Even meekijken in Guate
GU217 | Dansen in de kerk
Zondag konden wij uitslapen tot wel 7:00 uur. Toen iedereen zichzelf in nette kleding had gehesen moesten we toegeven dat iedereen er erg strak uitzag. Na onbijt was het tijd om naar de kerk te gaan, dit was een groot gebouw waar 20.000 mensen in kunnen. We kregen een Engelse vertaling door een koptelefoon. De dienst begon met veel liedjes en gedans, waar iedereen fanatiek aan mee deed. Ondanks dat we een korte preek hadden, stonden we pas na 2 uur buiten. Aan het einde van de dag gingen we naar een worship. Dit was in een soort van guesthouse waar een kleine kerkdienst werd gehouden. Er werd ons verteld dat we als avondeten hotdogs kregen, tot onze teleurstellig bleek dit pizza te zijn. Heel vervelend... grapje! Eindelijk een keer iets anders dan rijst met bonen.
Maandag moesten we weer vroeg uit bed, namelijk om 6:00 uur. Vandaag gingen we weer bouwen en was ook de eerste kinderwerkdag. De kinderen waren reuze enthousiast en deden allemaal leuk mee. Toen we thuis kwamen na deze leuke dag stonden we in de rij voor de douches en zoals gewoonlijk waren deze weer steenkoud. Maar verder hebben we niks te klagen over dit prachtige guesthouse. 's Avonds werden de groetjes voorgelezen. Wij vinden dit allemaal heel erg leuk om te krijgen! Bedankt voor het 20 keer mededelen dat het Nederlands vrouwen elftal Europees kampioen is. Ondanks dat we dit zondag ochtend al wisten, werd het gewaardeerd.
Dinsdag ochtend werden we gewekt door Peter. In het begin was om 6:00 uur uit bed gaan geen probleem, maar tegenwoordig wordt het steeds lastiger en komt niemand meer opdagen bij de ochtendgym. Ook vandaag hebben we gebouwd en kinderwerk gedaan. In het bouwen zien we steeds meer resultaat: de muren worden steeds hoger en we kunnen bijna op ons betonnen pad lopen. We kunnen al bijna Bob de Bouwer zijn taken overnemen.
Dit is geschreven door de Hendrikjes (Maud de Jong en Indy Kolkman)
GU217 | Uitersten
Het internet laat het hier afweten dus nu maar even een korte update uit Guatemala. Hopelijk binnenkort meer...
We hebben de eerste twee bouwdagen erop zitten. Op twee locaties is er hard gewerkt. Op de derde verdieping van La Florida is er fanatiek gemetseld en wapening gevlochten. In Verbena is ondertussen al flink wat beton gestort op een wandelpad en in een bewakershuisje.
Op zaterdag hebben we de uitersten van Guatemala-city gezien. Eerst keken we uit op een vuilnisbelt waar dagelijks 60.000 man op zoek is naar bruikbare items tussen het afval. De gieren cirkelden rond. Een paar uur later liepen we door een superluxe wijk, we waanden ons in een Italiaanse stad. Deze contrasten maakten diepe indruk op iedereen.
De sfeer in de groep is ondertussen fantastisch. De flauwe humor uit Twente wordt bijna door iedereen overgenomen. De vrijwillige ochtendgymnastiek wordt ondertussen ook al 's avonds uitgevoerd. Het eten is boven verwachting goed. Alleen de chocolademousse bleek gepureerde bonen te zijn, dit was een kleine domper. :)
Het programma van volgende week is nog een beetje omgegooid, maar met de input van onze partners Sam en Phil staat er nog een hele mooie tijd hier in het vooruitzicht!
GU217 | Opstarten in Guatemala
Ola,
Zoals jullie hebben gelezen zijn wij veilig aangekomen in Guatemala! Bij aankomst op het vliegveld zijn we vervoerd in een echte Amerikaanse schoolbus. De bus trok het net tot bovenaan het verblijf en de spieren zijn goed losgeschud door alle hobbels. Eenmaal aangekomen in het verblijf was prioriteit 1 je bed klaarmaken en de klamboe ophangen. Na een hoop creativiteit met waslijnen en tie-wraps zijn we mugvrij in slaap gevallen.
Door het acht uur tijdsverschil was het ondanks de vermoeidheid moeilijk om een lange nacht te maken, dus de meesten waren om half 6 hun nest uit. In de vroege ochtend ontdekten we het dakterras. Hier hadden we een prachtige ochtendzon en uitzicht op de stad. Na een stevig ontbijt vertrokken wij richting Verbena.
Hier staat een school gebouwd door AMG. De 890 kinderen op deze school komen uit de ‘red zone’ van Guatemala-City. Dit is de armste en gevaarlijkste community van Guatemala-City. Vele kinderen op deze school hebben hierdoor heftige dingen meegemaakt. Er werd ons verteld dat het voor de kinderen moeilijk is om uit een wijk als deze aan een baan te komen. Vele van de kinderen sluiten zich aan bij de bendes in de stad. Bij AMG zijn ze hier veel mee bezig. Er zijn psychologen op de school en de kinderen worden goed begeleid richting een mooie toekomst.
Bij aankomst kregen we meteen een hoop aandacht. Binnen de kortste keren was iedereen aan het rennen en dollen met de kinderen. Iedereen wilde high-fives en knuffels. Nadat we ons kapot gerend hadden, kregen we een rondleiding over het terrein langs alle lokalen. Na de rondleiding gingen we per drietal een lokaal in om te helpen bij de les en om eten uit te delen. De kinderen begonnen ons allerlei verhalen te vertellen in het Spaans en ondanks de taalbarrière, kwamen we een heel eind met handen en voeten.
Hierna werden we met z’n veertienen in een negen persoonsbusje gepropt. We gingen naar La Florida om de bouwplaats te bekijken. GU117 heeft de armen al flink uit de mouwen gestoken, maar er is nog genoeg te doen. De schoolleiding was erg blij met onze komst en keken uit naar de samenwerking.
Eenmaal aangekomen in ons verblijf kwamen wij tot de ontdekking dat een mot van 15 centimeter zich in het huis had genesteld. Lars maakte al snel de opmerking: ' dat motten we hier niet'.
Na alle hectiek en afwas zijn we weer tot rust gekomen. Vanaf morgen beginnen we aan de bouw, maar nu... vroeg te bed.
Dit bericht is geschreven door Ivan Leegwater, Lars Elzinga en Isa Konijn.
GU217 | Gearriveerd in Guatemala
We horen vast later uitgebreider van hen!
