Het eerste uitgebreide verslag van de groep. Ivan, Lars en Isa vertellen alles over de eerste indrukken en belevenissen.
Ola,
Zoals jullie hebben gelezen zijn wij veilig aangekomen in Guatemala! Bij aankomst op het vliegveld zijn we vervoerd in een echte Amerikaanse schoolbus. De bus trok het net tot bovenaan het verblijf en de spieren zijn goed losgeschud door alle hobbels. Eenmaal aangekomen in het verblijf was prioriteit 1 je bed klaarmaken en de klamboe ophangen. Na een hoop creativiteit met waslijnen en tie-wraps zijn we mugvrij in slaap gevallen.
Door het acht uur tijdsverschil was het ondanks de vermoeidheid moeilijk om een lange nacht te maken, dus de meesten waren om half 6 hun nest uit. In de vroege ochtend ontdekten we het dakterras. Hier hadden we een prachtige ochtendzon en uitzicht op de stad. Na een stevig ontbijt vertrokken wij richting Verbena.
Hier staat een school gebouwd door AMG. De 890 kinderen op deze school komen uit de ‘red zone’ van Guatemala-City. Dit is de armste en gevaarlijkste community van Guatemala-City. Vele kinderen op deze school hebben hierdoor heftige dingen meegemaakt. Er werd ons verteld dat het voor de kinderen moeilijk is om uit een wijk als deze aan een baan te komen. Vele van de kinderen sluiten zich aan bij de bendes in de stad. Bij AMG zijn ze hier veel mee bezig. Er zijn psychologen op de school en de kinderen worden goed begeleid richting een mooie toekomst.
Bij aankomst kregen we meteen een hoop aandacht. Binnen de kortste keren was iedereen aan het rennen en dollen met de kinderen. Iedereen wilde high-fives en knuffels. Nadat we ons kapot gerend hadden, kregen we een rondleiding over het terrein langs alle lokalen. Na de rondleiding gingen we per drietal een lokaal in om te helpen bij de les en om eten uit te delen. De kinderen begonnen ons allerlei verhalen te vertellen in het Spaans en ondanks de taalbarrière, kwamen we een heel eind met handen en voeten.
Hierna werden we met z’n veertienen in een negen persoonsbusje gepropt. We gingen naar La Florida om de bouwplaats te bekijken. GU117 heeft de armen al flink uit de mouwen gestoken, maar er is nog genoeg te doen. De schoolleiding was erg blij met onze komst en keken uit naar de samenwerking.
Eenmaal aangekomen in ons verblijf kwamen wij tot de ontdekking dat een mot van 15 centimeter zich in het huis had genesteld. Lars maakte al snel de opmerking: ' dat motten we hier niet'.
Na alle hectiek en afwas zijn we weer tot rust gekomen. Vanaf morgen beginnen we aan de bouw, maar nu... vroeg te bed.
Dit bericht is geschreven door Ivan Leegwater, Lars Elzinga en Isa Konijn.
