In Bolivia genieten we van de laatste dagen. We willen jullie graag bijpraten over onze belevenissen.
Afgelopen weekend gingen we met de hele groep naar Samaipata. Samaipata is een bekende vakantiebestemming, zowel voor backpackers als voor Bolivianen. Het ligt op ongeveer twee uur rijden van El Torno. Vrijdagavond verkenden we het dorp en genoten we van de barbecue die coördinator Carlos ons aanbood. Op de barbecue lagen niet alleen kippenpoten en steak, maar ook lokale speciliteiten als nieren en varkenshuid. Op zaterdagochtend wandelden we een uur bergaf naar Paradones, naar een World Servants-project uit 2012. We zagen de nieuwe klaslokalen die de groep daar gebouwd heeft, die volop in gebruik waren. Daarna gingen we met de bus door naar El Fuerte, één van de grootste attracties van de regio. Het is een Inca-nederzetting op een berg, waar je niet alleen kunt zien hoe de Inca’s daar zo’n 2500 jaar geleden leefden, maar ook kunt genieten van fantastische uitzichten. Op zondag hadden we een viering op een rustige locatie in een natuurgebied, waarna we souvenirs kochten op de lokale markt en nog een oud World Servants-project bekeken. In de middag gingen we naar de Cuevas, een aantal watervallen in een rivier, in een prachtige omgeving. Daar hebben we gezwommen en genoten van het lekkere weer, want het is de laatste dagen iedere dag warmer dan 30 graden.
Op maandag gingen we weer verder met hetzelfde programma als vorige week: het kinderprogramma, huisbezoeken en een aantal deelnemers bezochten een gewone school, waar ook gehandicapte kinderen op zitten. ’s Avonds kregen we van de burgemeester en de ouders van de school een diner aangeboden. Twee mannen uit de gemeenschap waren de hele dag al bezig geweest om een varken aan het spit te bereiden. Dat konden we ’s avonds opeten, samen met ander lokaal voedsel en onder het genot van de klanken van een band die Boliviaanse muziek speelde. Tijdens het diner werden we door allerlei mensen toegesproken en daarna namen we afscheid van coördinator Carlos, die gisteravond weer terug is gegaan naar Panama.
Op de bouw zijn alle muren nu op hoogte en hebben we het ijzerwerk voor de ringbalken op de muren gezet. Vandaag is een deel van de groep bezig om bekisting te maken, zodat we hopelijk voor de oplevering morgen nog een aantal ringbalken kunnen storten. De bouw vordert niet meer zo snel als de vorige weken, want de afgelopen dagen zijn een aantal deelnemers een beetje ziek geweest. Dat komt waarschijnlijk door een combinatie van hard werken in de afgelopen weken, het warme weer, het ongewone eten en het hoogteverschil tussen Samaipata en hier. Gelukkig hebben we in de eerste twee weken al gebouwd wat we wilden bouwen, zodat er nu ruimte is om wat gas terug te nemen. Geen zorg dus.
Vanmorgen is een delegatie van de groep naar Cotoca geweest, waar in 2015 een groep van World Servants was. De klaslokalen waar de groep toen de ruwbouw van gemaakt heeft, zijn nu afgebouwd en werden vanmorgen officieel in gebruik genomen. Het was een officiële ceremonie met veel lokale dans en muziek, maar ook heel veel toespraken van allerlei betrokkenen. De nieuwe klaslokalen zijn ruim en licht, een hele verbetering ten opzichte van de donkere, kleine lokalen waar de kinderen nu les in hadden. Het was mooi om te zien dat de gemeente, na de vier klaslokalen waar de World Servants-groep aan gebouwd heeft, zelf ook nog een blok van tien klaslokalen heeft gebouwd. Daardoor is de kwaliteit van het onderwijs op de school, waar zo’n 750 kinderen op zitten, aanzienlijk verbeterd. In de middag krijgen andere kinderen les op de school, en in de avond jongeren die overdag werken. Zo wordt de capaciteit maximaal benut.
Het project loopt al op zijn einde: vandaag is de laatste hele bouwdag, morgen ronden we de werkzaamheden af en ruimen we de bouwplaats op. In de ochtend is het slotfeest voor de kinderen van de school, in de namiddag de officiële overdracht van de bouw. Donderdagochtend gaan we naar Santa Cruz, waar we de dag door gaan brengen en de laatste souvenirs kunnen kopen. Vrijdagochtend stappen we in het vliegtuig, zodat we zaterdagmiddag rond 13.30 in Utrecht kunnen zijn. Hoewel het bepaald geen straf is om in Bolivia te zijn, zien we er toch ook allemaal naar uit om onze familie en vrienden weer te zien.
Theunis Sjoerd
