En dan eindelijk 19 juli 2013 op weg naar Nova Pousada, 28 slaperige koppen op Schiphol, van deelnemers die zeiden dat ze er zin in hadden, om na al het zwoeg werk om het geld binnen te halen, te vertrekken naar Brazilië. Na allerlei opdrachten van de staf als: heb je je tas dicht met tie ribs, staat je naam op de tas, heb je paspoort bij je enz volgt het afscheid van familie, vrienden, en geliefden. Zo hier en daar een traan of een twijfelende omhelzing, nog even een fantastisch staaltje van 'klantvriendelijkheid' bij het ontvangst nemen van de gitaar van Heleen, en dan door de douane.
Via Lissabon vliegen we naar Belo Horizonte. In het vliegtuig worden we door de bemanning uitgenodigd om in de cockpit te komen kijken, want ze vinden het leuk om iets voor ons te doen omdat ze het doel waarvoor we naar Brazilië gaan erg kunnen waarderen. Marian en Joost mogen zelfs als de benjamins de landing meemaken.
En dan, dan ontmoeten we Brazilië in zijn puurste vorm: Marli, de zus van de directeur van BEM, die met een brede glimlach ons staat op te wachten. Het lijkt wel thuiskomen, want direct weet ze onze harten te stelen. Ook anderen die ons gaan ondersteunen om ons verstaanbaar te maken heten ons welkom.
Met een bus vol broodjes en plaatselijke drankjes, nee nee zonder ethanol, gaan we op weg naar ons verblijf in Nova Pousada. Daar staat Oscar van Wijk, de directeur van BEM, ons op te wachten. Een aantal deelnemers zijn inmiddels wat bleker geworden van de slaap of mogelijk de spanning van een hele nieuwe omgeving. Oscar weet dit laatste door zijn vriendelijkheid direct weg te nemen.
Zaterdag na onze eerste nacht in Brazilië gaan we de bouw verkennen. Ons was 'beloofd' een luxe bus die ons er zou brengen, maar helaas. Drie kwartier omhoog klauteren langs stoffige wegen. Allemaal rode koppen, en de stoere gesprekken over conditie en sport waren niet meer te horen. Aangekomen bij het gemeenschapscentrum in Nova Pousada zien we een mooi bouwwerk wat samen met de World Servants groep in 2011 is neergezet onder de bezielende leiding van Hans en zijn staf. Al gauw wordt het ons duidelijk dat het nog een hele klus is om het gebouw en het terrein verder af te werken., maar daar kwamen we toch voor?
Zaterdag avond stond in het teken van nadere kennismaking met BEM en de burgemeester. Voor een enkele deelnemers was dit tevens de gelegenheid om even bij te slapen, want slapen op de stoel waren we inmiddels wel gewend. Na een kop koffie met 6 lepels suiker op weg naar ons slaapmandje. De medisch leider wijst ons voor het slapen gaan nog even streng op de hygiëne regels, en dat je niet met je blote billen op de wc pot mag zitten (?).
En dan is het zondag, en weer gaan we naar ons bouwproject getooid in clownspakken en rode neuzen, om het kinderwerk van BEM mee te maken. Voor velen was dit, de ontmoeting met de kinderen, de bevestiging dat het zeer waardevol is dat we dit werk mogen doen. Voldaan verlaten we het gemeenschapscentrum, wat ondanks dat het nog niet geheel af is al wordt gebruikt, op weg naar de douche om ons voor te bereiden op een Braziliaanse kerkdienst. Daar ervaren we dat het mooi is om te zien dat je ook gewoon blij mag zijn als je een relatie hebt met Jezus. De teksten en liederen waren wat moeilijk te volgen, maar dat drukte de pret niet.
Maandag de eerste bouwdag, het gaat warm worden. De deelnemers staan te popelen om te beginnen. Al bij het ontbijt zit iedereen met de werkhandschoenen aan zijn/haar brood te eten.
Hoe dat verder gaat, later......
Ten slotte,
Het is een hele bijzondere groep van mensen die zonder dat het wordt gevraagd iets voor elkaar doen, een praatje maken enzovoort. Kortom een feest om mee op pad te zijn.
Groet namens alle deelnemers
Sjoerd
