Hallo vrienden, bekenden en familie,
Hier weer een bericht vanuit een een (bijna) vertrouwde omgeving in Brazilië. Toch doen zich er nog vele momenten van nieuwe ervaringen en ontmoetingen voor. De ene deelnemer ontdekt dat hij /zij veel meer in zijn mars heeft dan hij /zij dacht, de ander ontmoet de Braziliaanse cultuur en gewoontes en zijn volle hevigheid.
Op de bouw gaat het voortvarend, al moeten we wel gas blijven geven zegt ons bouwopperhoofd. Het blijkt dat er steeds weer nieuwe bouwvorsten opstaan, zo zijn ook Heleen, Gerben en Ruth gekroond als bouwkoning(in). Vincent en Douwe hebben nog verwoede pogingen gedaan om ook te mogen behoren tot het koningshuis van Nova Pousada, maar dat is niet gelukt. Zij blijken toch meer de harde werkers op de achtergrond, hetgeen op het voetbalveld meer opvalt.
Om de bewoners te laten kennis maken met Nederland, is er een Hollandse avond georganiseerd, compleet met drop, (wat ze niet lusten waardoor er lekker veel overblijft) en pannenkoeken.
We zijn tot de ontdekking gekomen dat we eigenlijk een heel stel maffe Hollanders zijn, hetgeen overduidelijk van de gezichten was af te lezen toen we koek van een waslijn aan het eten waren.
Een zevental deelnemers heeft een bezoek gebracht aan de gevangenis van Sabinapolis. Een bijzondere ervaring om zo direct met mensen te praten, die dingen hebben gedaan die wij nooit (?) zouden doen, die achter een tralies zitten, met niet veel meer ruimte voor zichzelf dan een eenvoudige doucheruimte bij ons, laat staan dat er een douche is.
Het afscheid van de directie van de gevangenis was zeer hartelijk, waarbij de trots op de boevenauto niet onder stoelen of banken werd gestoken, compleet met een stoere zonnebril, loeiende sirenes en een geweer goed zichtbaar op de heup.
Altina, staflid kinderwerk vertelt het volgende:
Afgelopen dinsdag is de eerste uitdaging aangegaan , want dat was het zeker, van het kinderwerk. Door de oproep van de lokale radio, stroomden ruim 100 kinderen in de armen van de kinderwerkers. Het werd letterlijk een chaos, hetgeen ook weer zijn leuke kanten heeft. Een en ander werd onder andere veroorzaakt door een onjuist beeld van ons van de kinderen, die vaak niet gewend zijn aan structuur laat staan luisteren. Maar omdat chaos vaak leidt tot nieuwe inzichten is het kinderwerk op dag 2 een groot succes geworden. Al knippend, plakkend, zingend en dansend van elkaar genieten en leren (waarbij het leren en genieten niet alleen voor de kinderen geldt). Zelfs de stoerste mannen zie je smelten als ze weer een figuurtje mogen knippen, of 'hoofd, schouder, knie en teen' mogen zingen met gebaren. Er wordt dus volop genoten met stralende kindergezichtjes en een knuffels bij het afscheid. Kortom: heel bijzonder en gaaf om te doen. We denken dat het aantal Pabo-studenten na het project zal toenemen, hoewel Fabian nog twijfelt.
Over het verblijf niets dan lof. De deelnemers klagen nu eens niet over het eten hier, maar over het eten in Holland: te groene tomaten, minder smaak aan het eten enzovoort. Ook de douches en wc's worden qua uitrusting als prima ervaren, hetgeen niet te goede zal komen aan de mogelijke opknap plannen van de douche en wc in Nederland, en dus de (materiële) crisis. We denken dat dat ook de reden is dat Rutte niet bij ons project langs komt.
Kortom in Brazilië een en al rozengeur en maneschijn, of toch niet?
We komen er steeds meer achter dat de realiteit voor vele Brazilianen in Nova Pousada veel minder rooskleurig is. De ellende waar veel mensen in leven valt zo hier en daar te lezen achter de glimlach of stoere blik. Het jongetje dat ons toelacht heeft vaak al een verhaal van misbruik en armoede. Het sterkt ons meer en meer in de gedachte dat het een goed project is van BEM, waar wij aan mee mogen werken.
Om van alle indrukken van de eerste week bij te komen stond het afgelopen weekend in het teken van een bezoek aan een resort van BEM, waar mensen worden opgeleid voor hun mooie werk. Daar was tevens de mogelijkheid om te relaxen onder het genot van een barbecue. Zondag is er door de groep een eigen kerkdienst georganiseerd die in het teken stond van 'Christen zijn, dat moet je doen'. In de middag is de interland 'Nederland Brazilië' gespeeld, waarbij de Nederlandse dames niet onderdeden van de Braziliaanse mannen, de rode hoofden van Hinke en Marleen spraken boekdelen. Joost heeft de gelijkmaker gemaakt, hetgeen leide tot een 3-3 uitslag.
Na een mooie Braziliaanse kerkdienst leggen we tevreden onze hoofden neer, om te dromen van een nieuwe week van bouwen en leuke berichten uit Nederland.
Namens Altina, Marcel en Sjoerd de groeten van het hele BR113 team.
