Deelnemer Marijn schrijft een persoonlijk en enthousiast verhaal vanuit Congo.
“Met veel pijn en moeite klim ik uit de 2,5 meter diepe put die we die dag gegraven hebben. De put is klaar en het geeft ons (Frank, Jasper, Emma en mij) een meer dan voldaan gevoel. We hebben ruim een uur langer doorgewerkt om de put af te krijgen, maar het luie zweet was het meer dan waard! We lopen terug naar het huis waar het heerlijke eten al klaar staat. Genietend van het adembenemende uitzicht (foto) komen de kinderen van het weeshuis op ons afrennen. De moeheid en de spierpijn verdwijnen als sneeuw voor de zon als de kinderen op ons springen.” Zomaar een moment op een normale dag in Congo die in mijn ogen omschreven kan worden als het mooiste moment van de reis.
De laatste dagen hier in Congo zijn aangebroken. Vandaag hebben we het kinderwerk afgesloten met een groot kinderfeest. We hebben veel spelletjes gedaan en gezongen! Er waren ong. 150-200 kinderen! Tot slot hebben we iedereen een pannenkoek gegeven, het was een groot feest. Morgen zullen we afscheid nemen van iedereen en aan onze terugreis naar Nederland beginnen. Gisteren was de laatste bouwdag, we hebben veel kunnen doen en het resultaat is naar verwachting. Nu het bouwen is afgelopen komt het einde heel dicht bij. Aan de ene kant verlangen de meesten wel weer naar de Nederlandse dingen. Maar aan de andere kant weten we ook dat we afscheid moeten gaan nemen van Congo en dus nog extra genieten van de laatste dingen. Morgen zullen we vertrekken, de reis wordt stiekem toch best wel spannend voor sommigen. Kunnen jullie bidden voor een voorspoedige reis? Groeten en tot snel, Marijn.
