[CO114] Na bouwen en kinderwerk, Love and Marriage

Geplaatst op 31 jul 2014 - 22:55

Reisverslag WEM dag 7 donderdag 31 juli 2014

Vandaag was weer een mooie dag. Nadat we hadden besloten een kwartiertje langer te slapen zat iedereen om 06:45 weer fris en fruitig aan het ontbijt. De versgebakken broodjes waren net zo lekker als elke dag en na de GMG (GoedeMorgenGesprek) waren we om 08:00 uur klaar om te bouwen. Net als gisteren mocht er een aantal mensen metselen en de rest ging verder met het graven van onze kuil. De eerste kuil is nu helemaal af, het graven aan de tweede kuil is begonnen. Op de bouw verblijdde Frank ons weer met zijn vele liedjes, Maikel met zijn rare uitspraken, Judith met haar enorme optimisme, Willemieke met koekjes, Jozien en Marijke door de kinderen die eromheen stonden te laten touwtje springen en dit alles werd door Linda, Britt en Simon op camera vastgelegd. Na een heerlijk middagmaal (vis, rijst, tomatensaus, een soort zeewier, kool, aardappels, papaya’s én sinaasappels) gingen de meesten terug naar de bouw. De rest van ons had kinderwerk, wat erg leuk was. Frank en Adriaan gingen als clown verkleed door het dorp en namen zo’n 100 kinderen mee. Aangezien er al 50 kinderen ons stonden op te wachten hadden we een grote groep van 150 kinderen. We hebben ze een paar liedjes geleerd en het verhaal van Daniël in de leeuwenkuil uitgebeeld. Daarna zijn Marijke, Nel en Frank met ongeveer de helft van de kinderen (waaronder opvallend veel jongens) gaan touwtje springen en is Adriaan met de rest gaan voetballen. Bij elke goal riepen de kinderen op het hele veld “Holland, Holland, Holland”. Na wederom heerlijke bolletjes aangevuld met verschrikkelijk pittige noedels van Maikel was het tijd voor cultuur: James (onze tolk en heel erg betrokken bij het werk hier) en zijn verloofde Chanell vertelden ons hoe het is om te gaan trouwen in Congo en wij vertelden hoe het is in Nederland. In Congo werkt het zo: Allereerst moet een jongen een meisje versieren. Dat gebeurt doordat de jongen het meisje allerlei cadeautjes geeft. Als het meisje eindelijk voor hem zwicht volgen er 3 fasen. Fase 1 is het ontmoeten van elkaars familie, waarbij de jongen kleine cadeautjes geeft. Fase 2 is een soort verloving, waarbij de jongen de familie van het meisje heel veel moet geven (500 dollar, 25 kg rijst, heel veel vis ,15 dure flessen drank, koffie, thee, suiker). Daarna volgt fase 3, waarbij de jongen nog meer moet geven (kleding voor beide ouders, zo’n 3000 dollar, een groot matras voor de bruid en nog veel meer). Als dat is gebeurt regelen en betalen beide families samen een bruiloft. Het was erg interessant en leuk om te horen en het zo uit te wisselen. Nu weer lekker gaan slapen, vannacht zijn we al een week weg, de tijd vliegt werkelijk voorbij hoewel Nederland ook erg ver weg lijkt (en is). Bam Bam, dit was weer het einde van de Tam Tam.

Adriaan

De bouwprojecten van World Servants bieden jongeren de kans om mee te bouwen aan verandering. Hun inzet tijdens een werkvakantie laat praktisch zien wat de kracht van dienen is. Door samen met een lokale gemeenschap te werken aan een ontwikkelingsproject van een lokale ontwikkelingsorganisatie, veranderen niet alleen de levensomstandigheden voor de hele gemeenschap, maar veranderen ook de jongeren zelf.

In veel Nederlandse kerken is een World Servants-project onderdeel van het jongerenwerk van de kerk. Diaconaat en jeugdwerk lopen zo naadloos in elkaar over en een hele gemeente komt in beweging rond het project. Werkvakanties hebben daardoor een blijvende impact, zowel in Afrika, Azië of Latijns-Amerika als in Nederland.