Weer een berichtje uit het nog steeds warme maar gezellige Ecuador.
Vrijdag en zaterdag hebben we flink door gewerkt. Zaterdagmiddag waren we echt toe aan het weekend. Want na drieën en een halve dag was iedereen behoorlijk veranderd van blanke Nederlander naar gevlekte Nederlander. Iedereen was met insmeren wel een keer te laat of had een stukje over geslagen dat dan natuurlijk direct rood kleurde. Zaterdagavond waren we uitgenodigd voor een zegeningsdienst . Meisjes worden hier op hun vijftiende als volwassene gezien in de kerk en met een dienst gezegend. Daarna was er een groot familiefeest. Hier waren we niet voor uitgenodigd maar wel kregen we de andere ochtend taart bij de koffie die was over van het feest. Zondagmorgen konden we uitslapen en hadden we een vrije ochtend. De ochtend werd ingevuld met lezen, spelletjes doen en naar muziek luisteren. 'S middag was er een dienst maar omdat de pastoor er niet was werd het een kinderdienst (een soort catechismusdienst). De pastoor hier heeft 80 dorpen in zijn gemeente dus hij kan maar zo nu en dan voor gaan. Dat zijn de diensten dat de volwassenen naar de kerk gaan. Het werd een fijne dienst met veel zang, afwisselend gezongen door ons en de Ecuadorianen. 'S avonds was er een reeks van interlands. We zouden beginnen met voetbal maar het licht viel uit dus werd het eerst volleybal. Dat verloren we dik. Daarna speelden de dames de eerste helft op het volleybalveld en de tweede helft op het grote veld (want toen deed het licht het weer). Ook dit werd trouwens verloren. Daarna was er de heren finale en, ik weet het wordt eentonig, ook hier verloren we, maar dan nipt. (Was een fijne avond voor mij als hoofdleider want ik kan slecht tegen mijn verlies) Maandag ochtend zijn we zonder maandagochtend humeur aan het werk gegaan. Iedereen was weer fris dus je zag de bouwplaats veranderen. De betonnetten die eerst vooraan gelegd waren moesten nu verplaatst worden naar achteren. De stenen moesten verplaatst worden van de linkerkant naar rechts en er moest een stuk afgegraven worden om het zand te gebruiken voor het ophogen van de fundering. Zodat als er zand geleverd zou worden dat weer in het gat kon wat wij gegraven hadden. U snapt dat het technisch staflid wat uit te leggen had ook al was ze alleen maar de boodschapper. Maar er wordt nog steeds gewerkt met veel plezier en we raken steeds meer gewend aan elkaar en aan de bouwvakkers en zij aan ons.
Gisteren hebben we nog een aantal mooie solo optredens aanschouwd. Degene die zijn was niet had op gehaald kon het over gebleven kledingstuk terug krijgen nadat hij of zij voor de groep een lied gezongen had. Maar dan wel zoals bij 'Ik hou van Holland' met een koptelefoon op het te lied zingen wat je hoort. Niet mooi om te horen maar wel lachen gieren brullen. Het hoogtepunt van menig maaltijd is het voorlezen van de groeten. En bij deze allemaal de groeten terug van EC214!
