Na de goede reis en het warme welkom in Sebeta heeft de groep een aantal enerverende en drukke dagen achter de rug.
De sfeer in de groep is geweldig en we zijn allemaal nog heel gezond, enkele normale opstart darm probleempjes daargelaten. Het onderkomen waar we zitten, het meisjes internaat (we mogen het geen weeshuis meer noemen) is geweldig. De gehele locale staf en de 20 aanwezige meisjes doen er echt alles aan om het ons maximaal naar onze zin te laten hebben. Ook het eten is fantastisch en dan overdrijf ik niet, want waar eet je echt gevarieerd en heb je bijv. hamburgers tussen de middag?? Dat de douches koud zijn mag de pret zeker niet drukken.
Woensdag hebben we gebruikt om ons verblijf in te richten en vroeg naar bed te gaan. Zo’n reis en de eerste indrukken hakken er toch wel in.
Donderdag de eerste bouwdag. Nog niet aan de latrines kunnen werken omdat de locale aannemer er nog niet was. Ons toch zeer nuttig gemaakt door hier op het complex van het internaat de toegangsweg te verbeteren. Door regen was deze gedeeltelijk weggespoeld. We hebben ons nuttig gemaakt en ook ervaren hoe vies je kunt worden wanneer je grote keien in een plas gooit!
Naast het werken aan de weg zijn we in twee groepen kennis wezen maken met de plaatsen waar de latrines moeten komen. Het resultaat van de voorbereiding is super, we kunnen zo met het metselwerk beginnen, want de gehele fundering en vloer is klaar.
Ook is het kinderwerk gestart, vandaag met de meisjes van het internaat. Leuk om te doen en te ervaren.
Vrijdag, de eerste bouwdag aan de Latrines. ’s Morgens hebben we twee bouwplaatsen die hier in de buurt liggen (de school en de Kerk genaamd) opgestart. Bij de school ook kinderwerk gedaan, wat weer een andere ervaring gaf. Ook het bouwen tussen de locale bevolking gaf weer een extra ervaring, want toeschouwers zijn prima, maar ze moeten niet te dicht bij je komen! Het was de bedoeling om ’s middags de derde bouwplaats, die verder weg ligt, (de Community) ook op te starten, maar helaas de groep die daar naar toe op weg was, kon er niet komen omdat het regende en wel behoorlijk hard en het laatste stukje van de weg onbegaanbaar geworden was. Deze groep heeft toen een extra en ongepland cultuur uitstapje gehad omdat Piet geld moest wisselen in Addis Abeba.
’s Avonds verder kennis gemaakt met de meisjes van het internaat en de achtergronden gehoord hoe het internaat door drie ‘moeder’ en enkele ondersteunend stafleden gerund wordt. Interessant om te horen en alle vragen werden open beantwoord.
Zaterdag, cultuur dag. Met z’n allen in twee bussen naar Addis Abeba en eerst twee musea bezocht. Het Natuur Historisch Museum en het Nationaal Museum. We kennen nu alle dieren van Ethiopië en hebben kennis gemaakt met een replica van Lucy. Het oudste mens die ooit op de wereld is terug gevonden. Daarna richting het hoogste punt van Addis en onderweg langs de kant van de weg onze voortreffelijk lunch genuttigd, met locale zoete namaak cola. Op het hoogste punt, Entoto, staat een kerk, paleis en is er een museum die we bezocht hebben. Google even op Entoto en er zal vast wat meer informatie te vinden zijn.
De terugreis was een bijzondere ervaring. Het begon nl heel, maar dan ook heel hard te regenen. Piet moest nog even extra thermoskannen kopen net toen het begon en hij en Tirunesh (onze locale begeleidster) kwamen als verzopen katten de bus in. Het kan dus echt heeeeeel hard regenen in Ethiopië. Daardoor worden de wegen rivieren en staat het verkeer stil. Zeven uur waren we dus pas weer terug, na een indrukwekkende dag die ons andere kanten van het echt arme Ethiopië heeft laten zien.
Zondagmorgen een uurtje uitslapen en toen naar de kerk in Addis Abeba. Wat een ervaring! Een dominee die eerst ruim een uur preekt over het onderwerp wat we ’s morgens ook in de GMG hadden besproken, nl over bidden. Na de preek die regelmatig vanuit de gemeente werd ondersteund met Halleluja, Amen etc, riep hij gemeenteleden met gebreken op om naar voren te komen. We waren toen getuige van een vorm van gebedsgenezing, die wel heel veel indruk heeft gemaakt, maar die ook wel de nodige vraagtekens opriep. Na twee en een half uur stonden we weer buiten!
’s Middags op familie bezoek in twee groepen en daar de echte Ethiopische koffie ceremonie meegemaakt. Het waren twee gezinnen die hier op het internaat werken. Ook dit was weer een zeer bijzondere evaring. Te zien hoe de mensen leven en als gezin van drie personen van ongeveer 62 euro per maand moeten rondkomen. Na het overhandigen van de geschenkjes lopend terug naar het diner.
’s Avonds ons nog vermaakt met Lama spelletjes en toen naar bed om vandaag de eerste echte bouwdag aan te kunnen.
Tot heden dus een project met heel veel indrukken en waar het allemaal net iets anders gaat als gepland, maar daar kan de hele groep heel goed mee omgaan. De dagplanning is, gezien de drie bouwlocaties en de uitdaging om iedereen zo veel als mogelijk te laten bouwen, een logistieke puzzel. Rekening houdend met reistijden, kinderwerk, cultuuruitstapje etc. zou het voor een examenopgave niet misstaan. We doen elke dag ervaringen op die we weer gebruiken. De groep is zeer gemotiveerd om de drie latrines zo ver als mogelijk af te krijgen en wanneer we niet te veel dagen door regen verliezen gaat dat ook zeker lukken. De temperatuur werkt in ieder geval goed mee, want het is tot heden zeker niet warm.
Deze week dus volop aan de bouw en ’s middags nog cultuuruitstapjes met gedeeltes van de groep. Met name naar het ‘lekker’ bouwen kijkt de hele groep gemotiveerd naar uit.
Groeten vanuit Sebeta van de hele groep die ook heel benieuwd is naar de berichtjes op de site die jullie er opgeplaatst hebben.
Piet Grootenboer
