Na het laatste bericht heeft ET113 zeker niet stil gezeten. De bouw vordert, maar wel wat langzamer als vorige week. Dit komt mede door het wat slechtere weer. We hebben een prachtig en gevarieerd weekend achter de rug.
Maandag en vandaag weer min of meer normale dagen met bouwen en indrukwekkende cultuurcontacten. De vermoeidheid en de andere, bijzondere, omstandigheden beginnen hier en daar zijn tol te vragen, maar gelukkig is er niemand echt ziek. De samenwerking met de locale vertegenwoordiger blijft prima, de bouwvakkers werken lekker mee en zijn maar een beetje eigenwijs, dus ook hier verloopt ET113 normaal. De verzorging op het internaat blijft super en we blijven genieten van onze extra 20 vrouwelijke jonge deelnemers die voor de nodige ontspanning blijven zorgen. We zullen ze straks heel erg missen wanneer we weer thuis zijn.
Dank voor alle berichten op de site waar we allemaal heel erg van genieten, het is altijd weer feest wanneer ze uitgeprint opgehangen worden.
Vrijdagmiddag na de regen en ook gisteren (maandag) lekker kunnen bouwen. Gisteren begon de dag redelijk wat regen betreft, maar tijdens de lunch begon het te regenen en dat betekende een verplichte verlengde rust. De regenperiode in Ethiopië betekent bijna dagelijks wel regen en de temperatuur is zeker ook niet wat je normaal van een tropisch land verwacht. De meegebrachte truien hebben zeker hun dienst bewezen. Dat we ondanks alles voortgang boeken op de bouwplaatsen betekent dat van alle drie latrines vandaag het metselwerk gereed komt. Bij de school wordt straks de ringbalk gestort, wanneer de planning deze keer tenminste uitkomt. Dat is een hele mooie mijlpaal. Bij de kerk vandaag de eerste twee kolommen. Wanneer alles meezit dan storten we voor we vertrekken nog een tweede ringbalk en zijn van de derde latrine de kolommen gestort. Dat deze verwachting gaat komen is wel de inzet van alle deelnemers. We denken dat er wellicht ook donderdag nog gebouwd kan worden omdat we hier in Ethiopië nog geen traditie hebben van vrolijke indrukwekkende overdracht van de bouw. Wat het wordt zijn we nog aan het bespreken met onze locale vertegenwoordiger, maar die doet ook voor het eerst een World Servants project, dus is ook voor haar alles nieuw.
Het weekend was ontspannend en heeft weer een ander beeld van Ethiopië gegeven. De reis naar Debre Zeit verliep prima en we waren ruim voor geplande tijd (ook dat kan voorkomen) bij onze eerste excursie. Een door een Nederlander opgezet bedrijf wat een bouwsysteem heeft ontwikkeld en nu locaal stalen profielen en speciale betonblokken maakt. Helaas was er weinig activiteit omdat ze geen staal hadden op dit moment en het zand, als gevolg van de regentijd, te nat is om de blokken te maken. Wel leuk om zoveel Nederlandse herkenningspunten te zien. Voor de geïnteresseerden zie: www.ethiopiansteelprofiling.com
Daarna bezoek gebracht aan de Alphafarm. Een jong agrarisch bedrijf wat ook door jonge mensen geleid wordt. We werden warm welkom geheten door Heleen en Peter Stam, met hun twee jonge kinderen, die hier de farm runnen en dit als een opdracht van God zien om hun krachten en kennis in te zetten voor de ontwikkeling van Ethiopië. Een gevarieerd bedrijf waar de akkerbouw ten dienste staat aan het verkrijgen van voer voor de beesten. Ze hebben 150 geïmporteerde melkkoeien waarvan er zo’n 70 gemolken worden. Ook mesten ze stieren en varkens. Een bijzonder bedrijf geleidt door zeer warme en hartelijke mensen met een World Servants verleden. Er werd met name door onze wat meer agrarische deelnemers genoten van de verhalen en achtergronden. Ook weten we nu weer hoe verse melk smaakt, want bij de lunch verraste Heleen ons met een heerlijk koel bekertje verse melk. Gelukkig is er in Nederland internet, dus kan ik verwijzen naar www.alphafarms.com en www.stamtaal.nl voor wat meer achtergrond informatie.
Daarna heerlijk gezwommen in een mooi zwembad met een nog mooiere duikplank. De dappersten onder ons waagden een sprong van de 10 meter plank. Ik laat het aan het voorstellingsvermogen van de lezer over om te bedenken of dat ook een bekende geweest kan zijn. Na natuurlijk veel te kort daar geweest te zijn hebben we ook de melkfabriek bezocht waar o.a. de melk van de Alphafarm naar toe gaat. Dit was geen echt hoogtepunt, de rondleiding was slecht te verstaan en behalve voor enkele echt geïnteresseerden was er te weinig aansluiting.
Ons verblijf in Debre Zeit was prima. We sliepen in een slaapverblijf bij een Christelijke School die ruimte had vanwege de vakanties. Het avondeten was zeer overvloedig en gevarieerd, misschien wel iets te, zoals we zondag zouden merken. De avond gevuld met levend Cluedo wat prima in de smaak viel. Het zoeken van de moordenaar, het motief en moordwapen was zo geweldig ingewikkeld samengesteld dat geen enkele groep de juiste oplossing had, nl. dat Wim uit jalousie Karen met behulp van de drugskoffer van Gerrit had vermoord. Gelukkig was het maar een spelletje!. Genoten van spel, cola en Hollandse kaas gingen we toch weer lekker op tijd onder de wol om te genieten van de gedachte dat zondagmorgen de wekker pas om acht uur af zou lopen.
Zondagmorgen ontbijt, opnieuw verzorgd door de school waar we sliepen. Een gevarieerd ontbijt wat later bleek voor enkelen van ons net te veel was. Die hebben later op de dag er nog een keer van kunnen genieten, maar dan in omgekeerde richting. Gelukkig zijn die ongemakken voor het overgrote deel weer over. Daarna naar de kerk, deze keer de bijeenkomst van de Internationale Kerk van Debre Zeit. Een mooie bijeenkomst waar we nog enkele bekende World Servants liederen hebben kunnen zingen. Daarnaast gezellig contact gemaakt met de Nederlandse gemeenschap van Debre Zeit en kon ook Piet weer even zijn moeder dialect (ja helaas Flakkees is geen taal) oefenen. De aanwezigen waren blij verrast met de komst van ons als groep, want in de zomer zijn er veel ‘buitenlanders’ naar huis en door onze aanwezigheid was er sprake van een goed bezochte en inspirerende dienst.
Met de bus weer terug, wel een andere als gisteren, omdat die stuk was gegaan. Dat kan gebeuren in Ethiopië en dit hadden we nog niet eerder gehad. Enkele keren moeten stoppen vanwege de ontbijtproblemen, maar dat heeft de stemming niet echt beïnvloed. Zeker niet nadat we later zondag door de keukendames verrast werden op een traditionele Ethiopische koffieceremonie. Opnieuw leuk en goed om te ervaren hoeveel moeite er gedaan wordt om het ons hier naar de zin te maken.
Maandag normale bouwdag met een cultuurprogramma. Deze keer in de morgen. Een gedeelte van groep is op bezoek geweest bij een kwekerij, die geleid wordt door een Belg. Ze hebben vijf soorten Hibericum, bloemen voor de export naar Nederland en België. Interessant om te zien hoe er zo’n 150 locale medewerkers er hun geld verdienen. Hoewel wij nog steeds moeten wennen aan de salarissen die verdient worden. Wanneer er gezegd wordt 16 – 20 Birr per dag, dan betekent dit minder dan 1 Euro. Kunnen wij nog steeds niet helemaal begrijpen, maar voor hier is dat een prima en bovengemiddeld inkomen.
Voor het avondeten stond er iets bijzonders op het menu, nl puur Nederlandse kost. Oma Truida en Opa Piet hadden zich een middag verstopt in de keuken. Met hulp van enkele deelnemers en meisjes uit het internaat, waar soms de tranen over de wangen liepen, stond er opeens een grote pan dampende hutspot, met Nederlandse rookworst en bruine jus gereed. We hebben deze keer samen met de meisjes en de staf van het internaat gegeten. Het viel blijkbaar in de smaak, want van de 15kg aardappelen die gekookt waren samen met de ui en wortels was na afloop niets meer over. Daar hebben enkele deelnemers wel een behoorlijk aandeel aan gehad en zowel locaal als Nederland heeft er van genoten. Daarna een omgekeerd cultuurprogramma waar enkele deelnemers de meisjes en staf probeerden duidelijk te maken hoe wij in Nederland de dag doorkomen, wat we eten, hoe we fietsen, hoe we naar school gaan en hoe we ‘verkeerd’ sporten, want we sporten na het avondeten en dat is fout. Een gezellig avond die omvloog en waar ieder genoot van het de manier hoe een en ander duidelijk gemaakt werd.
Vandaag vroeg op, want we moesten om acht uur in Addis Abeba zijn om daar op het kantoor van EKHC, de locale partner een ochtendviering te verzorgen. Er waren naast ons als groep de medewerkers van het kantoor aanwezig, die genoten van onze liederen en geïnspireerd werden door de korte overdenking van Piet. We kregen nog een lekkere sterke kop koffie of kruidenthee en konden toen afscheid nemen van deze enthousiaste organisatie die onze locale partner is.
Daarna bezoek aan de ambassade waar we hartelijk werden ontvangen door de ambassadeur en twee medewerkers. Een mooie bijeenkomst waar we een beeld kregen hoe de hulp aan een land als Ethiopië georganiseerd is en hoe belangrijk dat is dat hier continuïteit in zit. Ook werd door de ambassadeur verteld hoe belangrijk het is dat er initiatieven zoals wij die uitvoeren gedaan worden. Hoe klein ook, er gaat altijd een zeer positieve werking vanuit. Na een korte rondleiding door het gebouw en de tuin name we hartelijk afscheid van de ambassadeur die hier nog een paar weken op deze post zit en daarna van zijn pensioen gaat genieten.
Hiermee komt er een einde aan het laatste uitgebreide verslag van ET113. We gaan nog van de laatste dagen genieten en hard werken. Op het programma staan nog een bonte avond, cq candle light. Overdracht op donderdag, vraag is nog wel hoe dat eruit ziet. Vrijdag nog shoppen en dan komt ook aan ET113 een einde. Het volgende berichtje zal een korte boodschap zijn dat we klaar zijn om te vertrekken en wanneer we weer in Brussel aangekomen zijn. Groeten van ons allen die nu gaan beseffen hoe kort we hier nog zullen zitten!
Namens de hele groep,
Piet Grootenboer
PS. Ik hoor net dat de ringbalk van de eerste latrine gestort is. Een prestatie om trots op te zijn! Ook de eerste kolommen van de laatste komen vandaag af!!!
