Wat is er veel gebeurd in de afgelopen drie weken. Een groep van veelal eenlingen is samengegroeid in verbondenheid, dienstbaarheid en toewijding. Mooi om te zien. Dankbaar om dit te mogen ontvangen...
De switch van Bangladesh naar Ghana was groot, maar heeft ons ook een mooie, indrukwekkende en gezegende tijd gebracht. De bouw van de bibliotheek is weer een paar stappen gevorderd. Een klein stapje verder in de droom van verandering die binnen Lifelines leeft. We hebben veel gezien, ervaren: soms buitengewoon confronterend, soms waren we vol verwondering. We zijn nu in de dagen van afronden, overdragen en afscheid nemen. De laatste feestjes worden gehouden. De tassen worden uitgespit om toch wel het een en ander achter te laten. De tassen zullen leger zijn maar wij zelf boordevol verhalen en onuitwisbare indrukken waarvan foto’s later een stukje van kunnen overbrengen.
Ziekenhuisbezoek
Op de valreep van ons verblijf konden we met een flinke groep nog een bezoek brengen aan een kinderziekenhuis in de buurt: Princess Marie Louise Hospital. Het was een indrukwekkend bezoek. We werden zeer hartelijk ontvangen, konden al onze vragen stellen en kregen ook een uitgebreide rondleiding. Het ziekenhuis heeft haar zaken redelijk op orde en kan gelukkig beschikken over basismaterialen en medicijnen om kinderen te helpen. De vergelijking met een Nederlands ziekenhuis gaat nog steeds enorm mank, maar met de moeilijke omstandigheden van Ghana in gedachten doet dit ziekenhuis enorm haar best een zo goed mogelijke kinderzorg te geven.
Het is een aparte ervaring dat we als groep op alle afdelingen mochten komen. Zoiets zou in Nederland toch niet zomaar gebeuren. Het gaf ons een goed en soms confronterend inkijkje in de dagelijkse ziekenhuiszorg. Het geeft ook hartzeer om te zien hoe broos sommige kinderen zijn.
Afsluiting van de bouw
De laatste muurtjes zijn gemetseld. Het laatste cement is gestort. De laatste bergjes geslecht. We zijn er klaar mee! En als je er zo naar kijkt dan is er toch wel wat gebeurd met de bibliotheek. Er zijn weer wat stappen gemaakt om deze droom verder gestalte te geven. Het is zeker nog niet af, en de boeken zijn er ook nog niet.
Maar Agreds hoopt en bidt dat er weer nieuwe fondsen gevonden kunnen worden om ons werk voort te zetten en af te maken. In ieder geval is goed te merken dat de mensen in Lifelines blij en dankbaar zijn voor dit werk van ons.
Als laatste bouwactiviteit is gewerkt aan een logo, naast de ingang van de bibliotheek. Dat moest in zeer korte tijd nog eventjes op de muur gezet worden. Het is een klein symbool dat we hier waren om samen met de locals te bouwen aan verandering. Het is natuurlijk gaaf dat de meiden die het ontwierpen en schilderden, deze klus ook klaarden!
We maakten het bont, heel bont
De woensdagavond stond in het teken van onze creativiteit, acteertalent en improvisatievermogen. Wat een feest! Iedereen werd wel even in het zonnetje gezet. Bijzondere gebeurtenissen werden nog eens voor het voetlicht gebracht. Een prachtig nieuw lied werd geboren. En er werd veel gelachen. Het was een heerlijke, hartverwarmende avond waarop wel duidelijk werd dat we één groep zijn die met volle teugen heeft genoten van het vele dat ons (soms confronterend, soms prachtig mooi) is geschonken. De groepshug aan het slot was een mooi moment van verbondenheid!
Kinderfeest
Het was gaaf om iedere dag met de kinderen op te trekken. De kinderen genoten elke dag van de liedjes, deden mee, knutselden, plakten en buitenspelen ging vol enthousiasme. Super fijn en leuk was het dan dat ze bij het verlaten van de school nog even langs kwamen voor een knuffel of een high five.
Met bijna iedereen hebben we het afsluitende kinderfeest gehouden. Sommigen hadden wat andere klussen te doen, maar met zoveel mogelijk mensen wilden we nog een keer met de kinderen feest vieren. En wat een feest was het! En wat een energie en plezier straalden de kinderen uit. Natuurlijk was het ook feest met een randje van afscheid. Afscheid dat nooit leuk is, maar we nemen vele mooie verhalen en herinneringen mee.
Bouwoverdracht
Het is altijd even een officieel momentje: de bouwoverdracht. In Noord Ghana is dat we een heel ritueel en wordt er veel uit de kast gehaald. Hier in Lifelines was het meer bescheiden, maar wel goed om dit moment te markeren. Een moment om nog eens te beseffen dat het niet ons project is maar de droom van de locals waaraan wij mochten bijdragen. Ook was het een goed moment om nog eens onze verbondenheid te benoemen. Net zo goed als onze dankbaarheid voor alles wat we hebben ontvangen in deze weken. Met dit officiële moment is echt alles klaar voor ons en maken we ons op om op reis te gaan. We hebben er zin in.
Het is goed zo. Morgenochtend is het laatste afscheid van de meiden, Lifelines en de sloppenwijken. Dat zal wel even slikken zijn want wat een warmte, plezier en liefde hebben de meiden gegeven om ons thuis te laten voelen.
We hopen en bidden dat zij hun dromen kunnen volgen en dat Lifelines hen hierin goed en hoopvol op de goede weg kan blijven zetten.
Op naar huis
Vrijdag gaan we nog even naar de souvenirsmarkt. De lege tassen moeten toch wel wat gevuld worden met aandenkens, cadeautjes en wat al niet meer. Daarna gaan we naar het vliegveld en begint de reis terug naar Nederland.
Speciaal voor de meelezers vermelden we even het vluchtnummer vanuit Dubai, EK147. We hopen zaterdag om 13.15 uur te landen op Schiphol. Hoe laat we door de deuren zullen komen is vooral even afwachten en geduld oefenen.
Jullie zullen vast naar ons uitkijken. Om ons tussen het rode en blauwe van de andere World Servants te ontdekken zal niet meevallen. Daarom komen we als ode aan BA116 aan in ons prachtige grijze Bangladeshshirt.
Enne, met misschien wel negentig WS-tassen vraagt het wel wat geduld voor we door de deuren komen. Maar het weerzien zal heerlijk zijn!!
Lieve kussen van iedereen voor iedereen.
Gertjan Robbemond
P.S. Na 122 pagina’s groetjes zijn we gestopt. We waren bij woensdagavond. De rest lezen we allemaal thuis.
Maar wat super gaaf dat jullie zoveel aan ons gedacht hebben!
