Deelnemers Irene en Irene doen verslag van de afgelopen week in Guatemala, waarin Vincent 18 werd, indrukwekkende huisbezoeken afgelegd werden, de Guatemalteekse cultuur van allerlei kanten bekeken werd, een moeder haar pasgeboren baby een heel bijzondere naam gaf en waarin het regende. Elke dag, keihard...
Vrijdag 17 juli 2015, San Juan Ostuncalco
Lieve papa's, mama's, opa's, oma's, heiten, memmen, pakes en beppes, broertjes, zusjes en alle andere mensen die dit lezen!
Gisteravond was het weer zover. De groetjes uit Nederland! Maar liefst 15 kantjes vol! Wij willen jullie laten weten dat we hier heel erg blij van worden! Het gaat hier goed, de bouw verloopt echt voorspoedig, ondanks het water vegen, vanwege de vele regenval. Ja, het regent hier écht elke dag. Maar tussen de buien door is er ook zeker zonneschijn en lopen de temperaturen op tot 27 graden. Dit betekent: zweten tijdens het bouwen.
Afgelopen maandag was het groot feest! Vincent is 18 jaar geworden. Dit hebben we natuurlijk niet zomaar voorbij laten gaan. Met een traditionele 'Piñata', vuurwerk, een Guatemalteeks verjaardagsliedje en niet te vergeten een stukje taart, hebben we dit groots gevierd. Het enige wat we hem niet konden geven, was zijn eerste legale biertje. Maar ondanks dat heeft hij een geslaagde dag gehad!
Vorige week zijn de huisbezoeken naar de plaatselijke bevolking van start gegaan. Over het algemeen is dit erg indrukwekkend en heeft dit een grote inpact op ons allemaal.Wij, Irene en Irene, zijn dinsdag 14 juli met ons GoedeMorgenGesprek groepje bij een familie langs geweest. Dit gezin bestond uit 13 mensen, waarvan 9 zonen. Toch zagen wij in de ruimte waar we verwelkomd werden, maar 2 bedden staan. Jullie kunnen dus zelf wel invullen hoe het er hier aan toe gaat. Op één van die bedden lag een vrouw. Ze was 4 dagen geleden bevallen van een prachtige dochter. Maar helaas lag het kleintje nog in het ziekenhuis, in verband met complicaties. Op het moment dat wij ons allemaal hadden voorgesteld, kwam de vrouw tot het besluit haar pasgeboren dochter de naam 'Irene' te geven. Dit zorgde bij ons voor tranen. Wij hebben dit met z'n allen als heel bijzonder ervaren. Als afsluiting hebben we gebeden en onze cadeautjes aan het gezin gegeven. Dit bestond uit pepermunt, drop, Delfts-blauwe klompjes en theedoeken.
Het kinderwerk verloopt ook goed! De kinderen hier zijn enthousiast en leergierig, wat ons helpt bij de uitvoering van onze voorbereide verhalen en knutselwerkjes. Maandag mogen we voor de laatste keer de school bezoeken om ons programma te houden. Dinsdag zullen alle kinderen bij ons komen, om hun nieuwe school te bewonderen. We sluiten af met een gezamelijke lunch en dan is het tijd om voorgoed afscheid te nemen.
Ook hebben we een aantal cultuur uitstapjes gehad naar de bakker, brandweer en politie, school voor blinden en doven, een woodshop en morgen hopen we opnieuw de vulkaan te beklimmen, afhankelijk van het weer. Vorige week kon het namelijk niet door gaan.
Vandaag over een week zitten we in het vliegtuig back to Holland, dus dat is voor ons een goede reden om te stoppen met schrijven. Anders blijft er niks over om jullie te vertellen bij thuiskomst. We maken er nog een mooie laastste week van, maar voor nu: Weekend!
Namens ons allemaal, heel veel groetjes, liefs, kusjes en de rest,
Irene Zantinge en Irene Spoelstra
