Waarom wij ons niet vervelen in Kakwale?
Hallo allemaal,
Hier is ons eerste lange bericht uit Kakwale! De reis ging goed, het was tegen onze verwachting in heel rustig op de weg richting het vliegveld en op het vliegveld zelf ook. Na een tussenstop op Adis Abeba waar het ook rustig was, landden we eindelijk in Malawi. We moesten meteen wennen aan de Afrikaanse logica want erg efficiënt ging het bij de douane niet. Buiten gingen we snel de bus in op weg naar Kakwale. In de bus hebben sommigen slaap ingehaald, anderen genoten van het uitzicht. Om kwart over 6 ‘s avonds (zondag 31 juli) kwamen we aan in Kakwale, nog net voor het donker. Na een korte ceremonie waarbij we elkaar hebben voorgesteld gingen we onze bedden opmaken. We slapen in de bassischool, vlak bij de kliniek. Deze avond maakten we ook gelijk kennis met de kookkunsten van onze koks. We kregen rijst, koolsla en ei, het eten was heerlijk. We zijn deze avond vroeg gaan slapen, het is vroeg donker in Malawi en het voelde voor ons al laat.
Maandag mochten we uitslapen tot 8 uur! We werden wakker gemaakt door een toeterende bus met een andere world servants bus er in: MA316. Ze kwamen even kort op bezoek en Jordy had sjans met bijna al hun meiden haha! Er werd zelfs 'schatje mag ik je foto' gezongen. Hij zal vast een hoop berichtjes krijgen als hij thuiskomt. Maandag hebben we relaxed doorgebracht en zijn we gaan wennen aan onze nieuwe omgeving.
Dinsdag begon dan eindelijk de bouw! Dit betekent opstaan om 6 uur.. Half 7 ontbijten was even wennen maar het is iedereen gelukt. Na de GMG (goede morgen gesprek) liepen we naar de bouw. Met een openingsceremonie waarbij we afspraken om hand in hand World Servants en Malawianen samen te werken. Doordat iedere dag andere dorpjes uit de omgeving komen helpen schiet het heel erg op. We zijn begonnen met stenen naar binnen sjouwen en voor we het wisten waren de eerste muren gemetseld. We hebben leren metselen van de locals en kunnen het ondertussen bijna net zo goed. Dinsdag was ook de dag dat we voor het eerst konden douchen. Of naja douchen, met z'n tweeën in een hokje gemaakt van riet jezelf wassen met een emmer en een bekertje water. Maar wat was het heerlijk en we voelden ons weer heerlijk fris. We hebben de dag afgesloten met wat spelletjes.
Woensdag zijn we weer gaan bouwen, we mochten met een vrachtauto stenen gaan halen in een ander dorp. Althans, dat was ons ‘s ochtends verteld toen we daar met 10 man lopend naar toe gingen (40 minuten ofzo enkele reis). Na daar 2 uur gewacht te hebben zonder een vrachtauto gezien te hebben zijn we maar weer terug gelopen, de auto zou voor de lunch niet meer komen. Wel konden we bij een van de irrigatievelden van Jan en Nico (Stichting Hulp aan Malawi) kijken. Dit was gaaf om te zien! Na de lunch kwam alsnog de vrachtauto naar Kakwale en konden we in de laadbak meerijden om stenen op te halen in het andere dorp. Dit was hilarisch! De weg zat vol met gaten, we stuiterden van links naar rechts en moesten bukken voor laaghangende bomen. We hebben 4000 bakstenen ingeladen en bovenop de stenen reden wij terug met de vrachtauto. De arme auto kon het grote gewicht haast niet aan. Ook ging een andere groep zand halen voor de mortel, wat is dat zwaar werk. Hiermee kwam alweer een einde aan de bouwdag. Na twee dagen bouwen staan bijna alle binnenmuren al op ooghoogte en is er begonnen met het maken van de steigers. Ook zijn we vandaag begonnen met het kinderwerk, er waren wel 100 kinderen!
We hebben het ontzettend naar ons zin en ze hebben het hier voor ons beter voor elkaar dan verwacht. We hebben zelfs een lamp in de slaapkamers. Het contact met de locals gaat erg goed en we hebben leuke gesprekken samen. We genieten hier met volle teugen!!
Liefs van Lieke N en Johan namens MA116
